Ο πρώην υπουργός εξωτερικών επί διακυβέρνησης Τάσσου κ. Λιλλήκας, σε ομιλία του στην Αθήνα προς τιμήν του αποβιώσαντος πρώην προέδρου μας επανέλαβε γιατί κατά τη γνώμη του πρέπει να ετοιμαστούμε για ακόμα ένα περήφανο ΟΧΙ. Προεξοφλεί δε, ότι ο μόνος τρόπος ευόδωσης των συνομιλιών που συνεχίζονται, είναι με λύση εθνικά απαράδεκτη που θα καθιστά τη Κύπρο τουρκικό προτεκτοράτο.
Η ομιλία, που βρίθει αποσπασμάτων δαιμονοποίησης του διεθνούς παράγοντα και εκθειασμού με αλχημιστικές μεθόδους της πολιτικής του πολιτικού του μέντορα, στην ουσία δεν λέει τίποτε για το ποια εναλλακτική πορεία θα έπρεπε να ακολουθήσουμε. Συνεπής στη τακτική των εθνικιστικών και απορριπτικών κύκλων δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει το ψέμα για να ωραιοποιήσει την αποτυχημένη πολιτική του Τάσσου η οποία είχε αποτελματώσει πλήρως το πρόβλημα, βοήθησε στη περαιτέρω εδραίωση των τετελεσμένων επί του εδάφους, απομόνωσε την Κύπρο στην Ευρώπη και την απομάκρυνε από παραδοσιακούς της συμμάχους.
ΨΕΜΑ Νο 1: Λέει ο κ. Λιλλήκας αναφερόμενος στο Μπούργκενστοκ: «Στις συνομιλίες, που αποδείχθηκαν παρωδία και πρόσχημα, προσήλθε με πολιτική καλή θέληση, λειτούργησε εποικοδομητικά και δημιουργικά καταθέτοντας σωρεία γραπτών συναινετικών προτάσεων που δυστυχώς αγνοήθηκαν παντελώς από τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών.» Το γνωρίζουν και οι πέτρες ότι ο Τάσσος με ειλημμένη ήδη την απόφαση για απόρριψη του σχεδίου, πήγε στις συνομιλίες με σκοπό να αφήσει τα πράγματα να διολισθήσουν έτι περαιτέρω προς τις Τουρκικές θέσεις για να καταστεί ευκολότερη η καθοδήγηση του λαού στο ΟΧΙ.
ΨΕΜΑ Νο 2: Και συνεχίζει για την κατάληξη των συνομιλιών: «Έτσι και αφού ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ παραβίασε τη συμφωνία για το πλαίσιο άσκησης της επιδιαιτησίας αλλά και τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού, φτάσαμε στο μη συμφωνηθέν τελικό Σχέδιο Ανάν και στο Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου του 2004.» Λες και δεν γνώριζε ο κ. Λιλλήκας ότι είναι ο ίδιος ο Τάσσος που αποδέχτηκε τόσο την επιδιαιτησία όσο και τα χρονοδιαγράμματα μερικές βδομάδες πριν στη Νέα Υόρκη.
ΨΕΜΑ Νο 3: Και συνεχίζει ο κ. Λιλλήκας: «Απογοητευμένος γιατί δεν κατέστη δυνατό να επιλυθεί το Κυπριακό, ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν τα έβαλε κάτω. Χαράζοντας μία νέα στρατηγική ανέλαβε πρωτοβουλίες για μία νέα πορεία που θα μπορούσε να οδηγήσει στον τερματισμό της κατοχής, μέσα από μία λύση για την οποία δεν τον ενδιέφερε το όνομα που θα φέρει αρκεί, όπως έλεγε, αυτή να έχει το «σωστό περιεχόμενο»». Εδώ και αν μας δουλεύει ψιλό γαζί ο κ. Λιλλήκας. Η διεθνής απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη περίοδο μέχρι και τη πτώση του Τάσσου από την εξουσία ήταν χωρίς προηγούμενο. Η πολιτική της άδειας καρέκλας στα Ευρωπαϊκά όργανα, η απαξίωση όποιου ξένου δεν συμφωνούσε με τη πολιτική του, εκτός από την απομόνωση δημιούργησαν και κλίμα εχθρικό προς την Κύπρο. Όσο για τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε, για να είμαι ειλικρινής μου διαφεύγουν. Ο άνθρωπος άκουγε για πρωτοβουλίες και συμπεριφερόμενος σαν αλλεργικός, φρόντιζε να τις θάψει στη γένεση τους. Τόσος ήταν ο ζήλος του να λύσει το κυπριακό. Προσέξτε ότι αποφεύγει ακόμα και να αναφέρει την λέξη ομοσπονδία
ΨΕΜΑΤΑ Νο 4, 5, 6, 7.... σταματήστε όταν τελειώσουν τα ψέματα. Αρχίστε να μετράτε από το 4. «Τερματίζοντας τη μονοπωλιακή διαχείριση του Κυπριακού από τους Αγγλο-Αμερικανούς, κτίζοντας νέες συμμαχίες με τη Γαλλία και τη Ρωσία, πέτυχε τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου η οποία μας επέτρεπε να ενταφιάσουμε το Σχέδιο Ανάν και να ξεφύγουμε από τις διαχρονικά συσσωρευμένες μονομερείς υποχωρήσεις μας. Ως ρεαλιστής που ήταν συνειδητοποίησε ότι έπρεπε μέσα από μια νέα προσέγγιση να βελτιώσει το συσχετισμό δυνάμεων στη Διεθνή Κοινότητα αλλά και να δημιουργήσει κόστος για την Τουρκία και όποια άλλη χώρα ευθύνεται για την Κυπριακή τραγωδία. Έτσι ξεκίνησε η μελέτη για το καθεστώς των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο και προέκυψαν οι πρώτες κυρώσεις κατά της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση το Δεκέμβριο του 2006 όπως και το ραντεβού επαναξιολόγησης της ενταξιακής της πορείας το Δεκέμβριο του 2009». Από όπου και να το πιάσεις ξιμαρίζεις.
Ο τίτλος του κειμένου είναι παρμένος από τον επίλογο της ομιλίας του κ. Λιλλήκα. Δεν είχαμε καμιά ψευδαίσθηση ότι ο Τάσσος είχε ομοϊδεάτες που θα προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν το πολιτικό του έργο με περισσή πολιτική αμετροέπεια. Και δεν έχουμε καμιά ψευδαίσθηση ότι αν ο Χριστόφιας τον καλωσόριζε πίσω στις αγκάλες του ΑΚΕΛ τον Αύγουστο πριν τις εκλογές τώρα θα εξαπέλυε μύδρους κατά των σημερινών συναγωνιστών του.
Για όσους θέλουν να εμπεδώσουν τις κατηγορίες του κ. Λιλλήκα ενάντια στους υποστηρικτές της συνέχισης των προσπαθειών για εξεύρεση λύσης και να αναβαπτιστούν από τις ελληνοπρεπείς κορώνες και συνθήματα ολόκληρη η ομιλία είναι εδώ.
