30 Νοεμβρίου 2007

Τελικά συνηθίσαμε να μας θεωρούν μαλάκες;

Είναι γνωστό σε όλους, ότι οι κατά καιρούς κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν το ΡΙΚ σαν τον κύριο διοχετευτή της προπαγάνδας τους προς το λαό. Μετά από 5 σχεδόν δεκαετίες υποτακτικότητας και οσφυοκαμψίας, αναγνωρίζω ότι είναι δύσκολο για τους καρεκλοκένταυρους του ιδρύματος να αλλάξουν συνήθειες. Δυστυχώς έχουμε ένα ίδρυμα που στελεχώνεται από γυμνοσάλιαγκες που το μόνο που έμαθαν να κάνουν καλά στη ζωή τους είναι να έρπουν και να γλείφουν.

Έχουμε επίσης μια στυγνή εξουσία που για να διατηρηθεί στη καρέκλα, δεν διστάζει να κακοποιεί την αλήθεια προσβάλλοντας τον πολίτη και καταρρακώνοντας όση αξιοπρέπεια του απόμεινε. Μια εξουσία που συντηρώντας μεθόδους του προηγούμενου αιώνα, αναιρεί όσα με την ένταξη μας στην ενωμένη Ευρώπη προσδοκούσαν οι πολίτες να απολαύσουν στο τομέα της διαφάνειας και ισοπολιτείας.

Έχουμε μια κοινωνία απαθή, που αρέσκεται να απολαμβάνει τα όσα υλικά αγαθά οι συγκυρίες της προφέρουν, χωρίς να νοιάζεται για τη διαφθορά την έλλειψη πολιτικής ηθικής, την εκμετάλλευση της δεσπόζουσας θέσης από οποιονδήποτε κατέχει εξουσία. Όταν οι πολίτες απαξιούν και τις πιο ήπιες μορφές αντίδρασης με το σκεπτικό ότι "τίποτε δεν αλλάζει", τότε σίγουρα τίποτε δεν θα αλλάξει. Το δικό μου συμπέρασμα για την απάθεια του Κυπραίου είναι ότι, δεν συνειδητοποίησε ότι τίποτε δεν χαρίζεται στο λαό αν δεν το απαιτήσει.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο ΡΙΚ, όπου σε καθημερινή βάση προσθέτει αμαρτίες στο πλούσιο παλμαρές του. Αυτή τη φορά θύμα ο Γ. Κασουλίδης. Κοτζάμ συνάντηση του Κασουλίδη με τον πρωθυπουργό της Ολλανδίας και πέρασε στα ψιλά στο τέλος του δελτίου του ΡΙΚ. Η ανισότητα στη προβολή των υποψηφίων αλλά και η απόκρυψη ή η υποβαθμισμένη ή διαστρεβλωμένη προβολή θεμάτων που καίνε την κυβέρνηση, πχ σκάνδαλο φυσικού αερίου, είναι πια πάγια τακτική του σταθμού.

Δεν ξέρω εσάς, αλλά εμένα με ενοχλεί όταν με παίρνουν για αρνί και πολύ περισσότερο για μαλάκα. Και αν εσείς με τη μουρμούρα εκτονώνεστε σε μένα δυστυχώς δεν λειτουργεί. Η αποκάλυψη αυτών των ανθρώπων και η διαπόμπευση τους μέσα από την κατακραυγή της κοινωνίας, είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να αλλάξει κάτι. Το κείμενο διαμαρτυρίας (petition) προς το ΡΙΚ, το οποίο ανέβηκε στο ίντερνετ και το οποίο προωθούν καμιά 10ριά μπλογκς κατάφερε να μαζέψει μέχρι τώρα 243 υπογραφές. Το αποτέλεσμα είναι σχετικά φτωχό, και αντικατοπτρίζει και το μούδιασμα της κοινωνίας στο να αντιδράσει στα τόσα στραβά και ανάποδα που συμβαίνουν, και που τα γνωρίζει και κατά τα άλλα την ενοχλούν.

Είμαι σίγουρος ότι ανάμεσα στα άτομα που μας επισκέπτονται και πρόσεξαν την ύπαρξη του petition, πολλά είπαν "δε βαριέσαι" αν και συμφωνούν με το περιεχόμενο. Αυτοί για μένα ΔΕΝ έχουν δικαίωμα να παραπονιούνται. Αν ακόμα και τώρα, με τον αέρα που μας δίνουν τα δικαιώματα μας σαν πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε αναβαθμισμένη δυνατότητα παρέμβασης τότε ΤΙΠΟΤΕ δεν μας σώζει.

Θεωρώ ότι όσοι βρισκόμαστε εδώ και πιστεύουμε στην κοινωνική αφύπνιση ενάντια σε κάθε είδους καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν πρέπει να σταματούμε να υπενθυμίζουμε σε όλους μας ότι έχει ο καθένας μας μερίδιο του τι πρέπει να γίνει για να καλυτερεύσουμε την κοινωνία μας.

Ναι ρε φίλε, όσο αναλογεί στον άλλο αναλογεί και σε σένα. Ανάλαβε λοιπόν το μερίδιο ευθύνης σου, μη συμβιβαστείς με λιγότερο! Τουλάχιστον εσένα δεν θα μπορούν να σε πουν μαλάκα!

ΥΓ: Το ΡΙΚ είναι μόνο η αφορμή.

26 Νοεμβρίου 2007

Η συνωμοσία της σιωπής.


Στο σχετικό κείμενο της εφημερίδας αναφέρεται σαν "culture of silence". Την ονομάζω συνωμοσία, γιατί σχετίζεται άμεσα με ένα έγκλημα που συντελείται εδώ και αιώνες σε βάρος της γυναίκας, στις κλειστές μουσουλμανικές κοινωνίες. Σαν συνέχεια του κομματιού για το βιασμό της νοημοσύνης μας που ανάρτησα πριν τέσσερις μέρες, τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από επίσημα χείλη στο Κατάρ, έρχονται να επιβεβαιώσουν το έγκλημα.

Η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της χώρας αναφέρεται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το τμήμα κοινωνικών επιστημών του πανεπιστημίου του Κατάρ, με δείγμα 2778 φοιτητριών, από τις οποίες 84% ντόπιες και 16% από άλλες χώρες (σ.σ. κυρίως από γειτονικές αραβικές). Η έρευνα ασχολήθηκε με τη βία σε βάρος της γυναίκας μέσα στην οικογένεια.

Τα ευρήματα της είναι εντυπωσιακά.

63% υπήρξαν θύματα βίας μέσα στην ίδια την οικογένεια τους.
52 περιπτώσεις υπήρξαν θύματα βιασμού.

120 περιπτώσεις θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης.

50 προσπάθησαν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους λόγω των τραυματικών εμπειριών και της αδυναμίας να απευθυνθούν οπουδήποτε για βοήθεια. (Δεν ξέρουμε βέβαια πόσες τα "κατάφεραν").

Θύτες είναι αδέλφια, θείοι, πατεράδες και άλλα μέλη της οικογένειας.


Η έρευνα είναι η πρώτη που γίνεται στη χώρα σχετικά με τη βία. Αυτό από μόνο του συνιστά τεράστια πρόοδο. Σε μια κοινωνία όπου για αιώνες ίσχυσε ο νόμος της σιωπής, ο νόμος της αδιαμαρτύρητης υποταγής της γυναίκας στον άνδρα, τόσο η έρευνα και πολύ περισσότερο η δημοσιοποίηση της, αποτελεί γεγονός με πολλές προεκτάσεις.


Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας, τα θύματα δεν μιλούν για τη κακοποίηση τους παρά μόνο την αποδέχονται υποκύπτοντας στην επιβεβλημένη "κουλτούρα της σιωπής". Εξ ου και οι 50 περιπτώσεις απόπειρας αυτοχειριασμού.

Τα καθεστώτα των χωρών της περιοχής αρέσκονται να δείχνουν τη φτιαχτή εικόνα μιας ηθικής κοινωνίας όπου τα πάντα λειτουργούν με θρησκευτική ευλάβεια. Τα τελευταία χρόνια με τη μαζική πλέον εκπαίδευση των γυναικών σε όλες τις βαθμίδες, και την δειλή αλλά σταθερή χειραφέτηση τους, ήταν αναπόφευκτο κάποια στιγμή να τεθεί ο δάκτυλος επί τον τύπον των ήλων.


Επιπρόσθετα, η ευαισθησία που αναπτύχθηκε διεθνώς σε σχέση με παρόμοια φαινόμενα, και η κατακραυγή εκ μέρους διεθνών οργανώσεων για τη μεταχείριση της γυναίκας σε αυτές τις κοινωνίες παίζει το δικό της ρόλο. Στη παρουσίαση της έρευνας, ο επικεφαλής του συμβουλίου οικογενειακών υποθέσεων της χώρας, ουσιαστικά ομολόγησε ότι η πίεση από το εξωτερικό τους ανάγκασε να ασχοληθούν με το θέμα. "Το συμβούλιο αφιερώνει μεγάλη προσπάθεια στη καταπολέμηση της βίας στην οικογένεια, ειδικά τώρα που είναι δύσκολο να κρυφτούμε από τη δημόσια θέα, έτσι όπως ο κόσμος μετατρέπεται σε ένα παγκόσμιο χωριό" δήλωσε.


Βέβαια η βία ενάντια στη γυναίκα είναι ένα μέρος της ανεξέλεγκτης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών σε αυτές τις κοινωνίες. Όμως το φαινόμενο της βίας ενάντια στη γυναίκα είναι ακόμα πιο μαζικό από ότι φαίνεται εδώ. Αν λάβουμε υπόψη ότι στην έρευνα απάντησαν κοπέλες που οι γονείς τους συγκατατέθηκαν να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο, μπορούμε να υποψιαστούμε τι γίνεται σε εκείνες τις περιπτώσεις που τους στερείται ακόμα και αυτό το δικαίωμα.

Σίγουρα η βία ενάντια στη γυναίκα δεν είναι αραβικό φρούτο. Η διαφορά είναι ότι εδώ, δεν υπάρχει κανένας φορέας όπου να μπορεί να καταφύγει κάποια για προστασία. Το να καλέσεις την αστυνομία δε, είναι αδιανόητο. Στην καλύτερη περίπτωση απλά θα σε αγνοήσουν. Με αφορμή την έρευνα, ανακοινώθηκε και η σύσταση οργανισμού για τη προστασία των γυναικών και των παιδιών με πρωτοβουλία της συζύγου του Εμίρη. Κάτι είναι και αυτό, ειδικά επειδή αναμείχθηκε η πρώτη κυρία, η οποία χαίρει σεβασμού για τις καινοτομίες που προωθεί, και που σίγουρα θα του δόσει ώθηση.


Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι και η δική μας ισχνή φωνή, όταν προστεθεί με εκατομμύρια άλλες, μπορεί να σώσει ακόμα και ζωές σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη. Έχουμε υποχρέωση να υψώνουμε τη φωνή μας και να ξεσκεπάζουμε κάθε είδους "συνωμοσίες της σιωπής". Πάνω απ' όλα να μη σιωπούμε εμείς οι ίδιοι, αν θέλουμε να μη σιωπούν οι άλλοι όταν το κακό βρει εμάς. Έτσι κτίζεται η παγκόσμια αλληλεγγύη. Έτσι βοηθά ο κάθε καταπιεσμένος τον όμοιο του όπου και αν βρίσκεται.


Το σχετικό δημοσίευμα θα το βρείτε εδώ
Το έργο είναι της Ιρανής Shirin Neshat

23 Νοεμβρίου 2007

Ποδόσφαιρο, ρατσισμός και Κύπρος


Το κείμενο είναι λίγο καθυστερημένο σε σχέση με τα γεγονότα που περιγράφει αλλά πάντα επίκαιρο.

Η οργάνωση
FARE - Football Against Racism in Europe, είναι ο Ευρωπαϊκός οργανισμός που σε στενή συνεργασία με την FIFA και την UEFA αγωνίζεται για την εξάλειψη του καρκινώματος του ρατσισμού από τα γήπεδα. Η FARE οργάνωσε την 8η ετήσια εβδομάδα δράσης ενάντια στο ρατσισμό την περίοδο από 17 μέχρι 30 Οκτώβρη. Στη διάρκεια της έγιναν σε 38 Ευρωπαϊκές χώρες εκατοντάδες μικρές και μεγάλες εκδηλώσεις σχετικές με το θέμα.

Στη Κύπρο τι έγινε; ΤΙΠΟΤΕ! Μάλλον για να μην είμαστε άδικοι κάτι έγινε.
Εδώ θα βρείτε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων κατά χώρα. Μία και μοναδική εκδήλωση στη Κύπρο. Και αυτή στην "άλλη πλευρά" Με φτωχά αγγλικά, η γυναικεία ομάδα της Akteniz Spor της Κερύνειας, ανακοίνωσε τη συμμετοχή των Τ/Κ στις εκδηλώσεις. Στην ουσία ήταν και ο εκπρόσωπος της Κύπρου στις εκδηλώσεις. Σκοπός βέβαια ήταν να αναδείξει το θέμα της μη συμμετοχής των Τ/Κ στις Ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις. Αυτό ήταν το μόνο γεγονός που οργανώθηκε στη Κύπρο. Η δική μας πλευρά έλαμψε δια της απουσίας της. Μετά μας λένε ότι είναι υπερβολή ότι η κυβέρνηση μας προωθεί την αυτοαπομόνωση μας.

Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα εδώ. Και όμως δεν έχει σημασία αν έχουμε ρατσιστικές εκδηλώσεις στα γήπεδα κάθε βδομάδα ή πιο αραιά. Η συμμετοχή μας ως Κυπριακή Δημοκρατία είναι σημαντική για πολλούς λόγους.

  1. Ο ίδιος ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό, ο οποίος είναι πια φανερό ότι κάνει απειλητικά την εμφάνιση του και εδώ. Η πρόσφατη ίδρυση της περιβόητης κίνησης που θα "μας σώσει" από τους ξένους δίνει και οργανωμένη πλέον υπόσταση στους ρατσιστές. Έχουμε γίνει εξάλλου μάρτυρες ρατσιστικών επεισοδίων στα γήπεδα μας.
  2. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στους παράγοντες των σωματείων, εκτός από παραγοντισμό, κακό ερασιτεχνισμό, και δηλώσεις που ρίχνουν λάδι στη φωτιά του φανατισμού, να προσφέρουν κοινωνικό έργο, διαφωτίζοντας και διαπαιδαγωγώντας τα νέα παιδιά που άγουν και φέρουν μέσω της οπαδοποίησης.
  3. Η Κύπρος πρέπει επιτέλους να αποδιώξει τα συμπλέγματα του απομονωτισμού, και να κάνει αισθητή τη παρουσία της σε όλες τις κοινές εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες που οργανώνονται στην Ευρώπη. Μόνο έτσι θα διεκδικήσει θέση στη συνείδηση του κάθε Ευρωπαίου ότι πραγματικά ενδιαφέρεται για τα κοινά προβλήματα αλλά και τις αναζητήσεις των λαών της κοινότητας.
  4. Είναι απαράδεκτο που ευγενικές και ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες σαν αυτή δεν υιοθετούνται από τη κυβέρνηση μας, και ιδιαίτερα το Υπουργείο παιδείας (και αθλητισμού). Η Κύπρος που υποφέρει από μια κατοχή που φέρει έντονο το στίγμα του εθνικισμού και του ρατσισμού δεν έχει δικαίωμα να μένει απαθής.
  5. Ακόμα και να μην είχαμε πρόβλημα, επιβάλλεται η συμπαράσταση μας στις χώρες και στους ανθρώπους που το αντιμετωπίζουν. Μόνο έτσι καλλιεργούμε το αίσθημα της διεθνούς αλληλεγγύης με τους αγώνες των άλλων λαών, και νομιμοποιούμαστε να ζητούμε και τη δική τους συμπαράσταση.
Δεν γνωρίζω πόσοι αθλητικογράφοι ασχολήθηκαν με το θέμα (αν ασχολήθηκαν) αλλά πιστεύω ότι έχουν και αυτοί τις δικές τους ευθύνες. Τους ενδιαφέρει να κρατούν για μέρες ενήμερους τους "φιλάθλους" π.χ. για το τραύμα του Μγκούνι παρά να γράψουν δυο αράδες για ένα τόσο σημαντικό θέμα.

Η απάθεια σε ζητήματα που άπτονται της καταπάτησης θεμελιωδών αρχών, όπως είναι η πλήρης ισότητα των πολιτών ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος, εθνικότητας κλπ, ισοδυναμεί με ανοχή αλλά και συνενοχή στην ανάπτυξη και εμπέδωση θεωριών που χωρίζουν τους πολίτες σε κατηγορίες.

22 Νοεμβρίου 2007

Ο βιασμός των δικαιωμάτων και της νοημοσύνης μας

Αν κατοικείς στη Κύπρο, το πιο πιθανό είναι να αγνοείς σχεδόν παντελώς τις διεθνείς ειδήσεις. Αυτό έχει να κάνει με την άποψη των καναλιών μας, περί του "τι είναι είδηση". Δεν γνωρίζω κατά πόσο τα κανάλια μας ασχολήθηκαν καθόλου, αλλά στο διαδίκτυο και στα διεθνή ΜΜΕ προβλήθηκε πολύ η περίπτωση της 18χρονης γυναίκας από το Κατίφ της Σαουδικής Αραβίας που απήχθη και βιάστηκε 14 φορές από 7 άνδρες. Εν ολίγοις, μια και σκοπός μου δεν είναι να αναδημοσιεύσω την ιστορία, το δικαστήριο στη πρωτόδικη απόφαση του καταδίκασε τους άνδρες σε ποινές από 2-3 χρόνια φυλάκιση και τη γυναίκα σε 90 μαστιγώματα. Η γυναίκα τιμωρήθηκε επειδή κατά τη στιγμή της απαγωγής βρισκόταν σε δημόσιο χώρο (shopping mall) χωρίς τη συνοδεία συγγενή πρώτου βαθμού. Σύμφωνα με τους νόμους της Σ. Αραβίας δεν έχει τέτοιο δικαίωμα.

Κατα την εκδίκαση της έφεσης στην οποία προσέφυγε η γυναίκα, και ενώ ο δικηγόρος της (ακτιβιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) εν τω μεταξύ δημιοσιοποίησε την υπόθεση στα διεθνή ΜΜΕ, η ποινή αυξήθηκε στα 200 μαστιγώματα και 6 μήνες φυλάκιση. Ο λόγος ήταν ότι τόλμησε να μιλήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό της στα ΜΜΕ. Οι τρεις δικαστές την αντιμετώπισαν από την αρχή σαν ένοχη και όχι ως θύμα, και στο δικηγόρο της απαγορεύτηκε να την υπερασπίσει, με τη πρόφαση της ασέβειας προς το δικαστήριο. Σαν αποτέλεσμα της διεθνούς κατακραυγής από οργανισμούς υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οι ποινές των βιαστών αυξήθηκαν σε 2-9 χρόνια φυλάκιση. Ο σύζυγος της δήλωσε στο CNN ότι η γυναίκα του είναι ένα ράκος και ότι βιάστηκε για δεύτερη φορά δημόσια από το δικαστήριο.

Δίκαια ο πολιτισμένος κόσμος φωνάζει για τη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε χώρες όπως το Ιράν, τη Β. Κορέα και αλλού όπου συμβαίνουν. Γιατί οι φωνές ενάντια σε ένα από τα πιο απάνθρωπα και στυγνά καθεστώτα δεν ακούγονται τόσο δυνατά; Γιατί η Σ. Αραβία βρίσκεται στο απυρόβλητο;

Οι γυναίκες στη Σ. Αραβία δεν έχουν δικαίωμα ψήφου (ακόμα και στις υποτυπώδεις εκλογές που γίνονται για τοπικά συμβούλια), δεν έχουν δικαίωμα να παραστούν σαν μάρτυρες στο δικαστήριο, δεν έχουν δικαίωμα να οδηγήσουν, είναι υποχρεωμένες να ντύνονται καλύπτοντας όλο τους το σώμα και το κεφάλι, δεν επιτρέπεται η παρουσία τους σε δημόσια θεάματα και ένα σωρό άλλα. Ο ρόλος τους στη κοινωνία είναι να φέρνουν στη ζωή και να μεγαλώνουν τα παιδιά ενός άνδρα που στις περισσότερες φορές τον μοιράζονται με 2-3 άλλες γυναίκες, αφού έχει δικαίωμα να παντρευτεί μέχρι τέσσερις. Αφού μάλιστα χωρίσει μια από τις 4 μπορεί να την αναπληρώσει. Για να χωρίσει ο άνδρας χρειάζεται να πει της γυναίκας του ενώπιον μαρτύρων "σε χωρίζω" 3 φορές. Και εγένετο διαζύγιο! (Λέγεται ότι ο νυν βασιλιάς Απτάλλαχ έχει πάνω από 100 γυναίκες). Αν η γυναίκα θελήσει να χωρίσει, θα είναι για πάντα μια "πουτάνα" και θα ζει στη περιφρόνηση από τη κοινωνία. Και αυτά όσον αφορά τη θέση της γυναίκας μόνο. Σε όλους τους άλλους τομείς υπάρχει ανάλογη περιφρόνηση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το μυστικό λοιπόν γιατί ένα από τα πιο στυγνά δικτατορικά καθεστώτα του πλανήτη βρίσκεται στο απυρόβλητο, μας το δίνει ο σύμβουλος ασφαλείας σε θέματα τρομοκρατίας του κ. Μπούς. Σε ερώτηση γιατί οι ΗΠΑ δεν διαμαρτυρήθηκαν στη κυβέρνηση της Σ. Αραβίας, αφού εξέφρασε απλά τη λύπη του για το συμβάν, ανάφερε ότι η Σ. Αραβία είναι πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ στον αγώνα ενάντια στη τρομοκρατία. Εγώ θα πρόσθετα ότι είναι και ο χωροφύλακας τους στην αυλή του πετρελαίου λόγω της δεσπόζουσας θέσης που έχει και της επιρροής της πάνω στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες του κόλπου. Πετρέλαιο και ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να είναι ίσα και όμοια, μπορεί;

Σχετικό άρθρο εδώ αλλά μπορείτε να βρείτε εκατοντάδες άλλα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο.

18 Νοεμβρίου 2007

Αποτελέσματα αναζήτησης

Ένα μικρό αποτοξινωτικό διάλειμμα από τη εκλογολογία και τη πολιτική ποτέ δεν έβλαψε κανένα. Γι' αυτό σήμερα θα ασχοληθώ με το φαινόμενο μπιφτέκι. Όταν πριν από 11 τόσους μήνες ανέβαζα εδώ τη μοναδική και ανεπανάληπτη συνταγή του μικρασιάτικου μπιφτεκιού, δεν υποψιάστηκα το σουξέ που θα είχε. Είναι by far το πιο πετυχημένο κομμάτι αυτού του μπλογκ. (Τώρα να χαίρομαι????)

Σύμφωνα με το μετρητή που έχω στο μπλόγκ μου, το 20% των επισκεπτών φτάνει στο μπλογκ μέσω αποτελεσμάτων από τις διάφορες μηχανές αναζήτησης. Περισσότεροι από τους μισούς, δηλαδή ένας στους 10 επισκέπτες του μπλογκ καταλήγει απευθείας στη συνταγή, αναζητώντας συνταγές μπιφτεκιών.
Αφού το σχέδιο του θεού δεν λειτούργησε.....

Το μπιφτέκι πρέπει να βρίσκεται διαχρονικά στις πρώτες διατροφικές προτιμήσεις των Ελλήνων. Ίσως το γεγονός ότι έχει πάρα πολλές παραλλαγές, να παρακινεί το κόσμο να το ψάχνει περισσότερο από άλλες συνταγές. Δεν ξέρω τώρα πόσοι δοκίμασαν το συγκεκριμένο. Αν κάποιος το δοκίμασε ας μας πει τις εντυπώσεις του.

Πάντως πρέπει να σας πω ότι τα μπιφτέκι πάρτυ που οργανώσαμε με τη συμβία άφησαν εποχή. Όσοι είχαν τη τύχη να παρευρεθούν ρωτούν πότε θα είναι το επόμενο. Πιο πολύ από όλους όμως φαίνεται να το πεθύμησα εγώ. Χωρίς δυνατότητα να λειτουργήσω φουκού εδώ στη Ντόχα, και ακόμα χειρότερα χωρίς χοιρινό κρέας, δεν θα πάψουν να τρέχουν τα σάλια μου για κανένα μήνα ακόμα. Γεναίκααα, άρκεψε να τα ζυμώνεις...

Τελικά φαίνεται ότι η αναζήτηση συνταγών στο ίντερνετ καλά κρατεί. Διερωτώμαι γιατί δεν ανεβάζει κάποιος ένα μπλογκ με συνταγές μαγειρικής όπου θα μπορούσαν οι αναγνώστες να ανταλλάσσουν ιδέες και εμπειρίες. Η ένα μπλογκ με καθεστώς κοινοκτημοσύνης. Όπου ο καθένας που έχει κάτι εξαιρετικό αυθεντικό μεσογειακό
να προτείνει (ναι, μόνο εξαιρετικό, και μη ακούσω μαγιονέζες, φρέσκες κρέμες και αηδίες) να μπορεί να το ανεβάζει. Που ξέρετε, μπορεί να καταφέρουμε και το Χριστόφια να αποκαλύψει καμιά που τες περιβόητες συνταγές του Κελλακίου! Μετά σου λένε eat organic, εεε Αγρινό;

17 Νοεμβρίου 2007

Πάει κιόλας ένας χρόνος

Για τον φίλο Gypsy που έφυγε πριν ένα χρόνο αναδημοσιεύω το ίδιο κείμενο που ανάρτησα πέρυσι. Είναι κάποιοι άνθρωποι που η απουσία τους είναι αχώνευτη...

Για τον μπάρμαν...


Μας στέρησες τη γωνιά μας. Μας στέρησες κάποιες από τις πιο όμορφες ώρες μας. Μας στέρησες τη χαρά της συνεύρεσης αλλά και του μοναχικού περίπατου μέσα στο κόσμο που έφτιαξες για μας. Τίποτε πια δεν θα είναι το ίδιο. Γιατί όταν ένας αγαπημένος μας εγκαταλείπει, ένα κομμάτι της ζωής μας χάνεται για πάντα!


Και όμως Κύπρο μου, έχουμε το προνόμιο να έχουμε μνήμη. Να αποθηκεύουμε αναμνήσεις. Να θυμόμαστε και νοερά να ξαναζούμε όλα εκείνα που επιλέγουμε να συντροφεύουν τα χρόνια μας. Όλα εκείνα που θα θέλαμε να μην τέλειωναν ποτέ!


Έφυγες αλλά δεν χάθηκες! Θα είσαι εκεί! Στις κουβέντες της παρέας όπου θα προσθέσουμε τις αναφορές για τα χαρίσματα σου, τις "κακίες" για τις ιδιορρυθμίες σου, τις αναμνήσεις από το Gypsy's και πάντα τη πίκρα για τη φυγή σου.
Φίλε θα προσευχόμαστε για σένα και νάσαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί που στο μικρό σου μαγαζάκι δροσίστηκαν με μια γουλιά χαράς θα σου κάνουν χιλιάδες μνημόσυνα πάνω από ένα ποτηράκι.

Νάσαι καλά όπου και νάσαι.

Ο πίνακας είναι του Bobby Gray - Wild flowers

16 Νοεμβρίου 2007

Έκαναν πίσω οι ρατσιστές

Τι χρειάσθηκε; Μια ανακοίνωση καταδίκης της εκδήλωσης του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Δικτύου Κύπρου και η άμεση αναγγελία αντιρατσιστικής συγκέντρωσης έξω από το χώρο της εκδήλωσης. Επίσης, ένα κείμενο της Δασκαλούας. Η αντιγραφή μέρους του κειμένου από τον Αντρέα Παράσχο του Πολίτη, βλέπε εδώ, και η αποκάλυψη στο λαό της πρόθεσης του Υπουργού Δικαιοσύνης και δημόσιας τάξης, να θέσει υπό την αιγίδα του και να δόσει κυβερνητική κάλυψη και υποστήριξη στη εκδήλωση των οργανωμένων ρατσιστών της "Κίνησης για τη σωτηρία της Κύπρου", τους χάλασε τα σχέδια.

Δε πέρασε μια βδομάδα από τη μέρα που ο Φιλελεύθερος δημοσίευσε την μελέτη της ντροπής, σύμφωνα με την οποία οι Κύπριοι είναι οι πιο ξενοφοβικοί από όλους τους Ευρωπαίους. Δε πέρασε ούτε μήνας από τη "εξέγερση του ντεποζίτου" και τις ενισχυτικές του ρατσισμού δηλώσεις του Πασιαρδή και του Τάσσου. Δεν χρειάζεται βλέπετε και πολλή ενθάρρυνση ο ρατσισμός να πάρει τα πάνω του.
Το να οργανώνουν εκδηλώσεις οι ρατσιστές ξενοφοβικοί είναι ένα πράγμα. Η στήριξη, ενίσχυση και νομιμοποίηση τέτοιων εκδηλώσεων από τη κυβέρνηση είναι το εξωφρενικό της υπόθεσης. Η παρουσία του Σ. Σοφοκλέους, με την ιδιότητα του υπουργού της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε εκδήλωση που ενισχύει το μίσος ενάντια σε όποιον είναι διαφορετικός από εμάς (τρομάρα μας) σημαίνει στήριξη στο ρατσισμό και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.

Δε νομίζω να θέλει να πιστέψουμε τώρα ο Σοφοκλής ότι θα πήγαινε εκεί για να τους κάνει κήρυγμα περί ανοχής και σεβασμού της διαφορετικότητας. Απλά ανέκρουσε πρύμναν κάτω από το βάρος των αντιδράσεων. Φοβήθηκε το ρεζίλεμα. Αν θέλουμε πιστεύουμε αυτά που τάχα μου θα έλεγε στην ομιλία του. Εγώ δεν τον πιστεύω. Δέχτηκε να θέσει την εκδήλωση κάτω από την αιγίδα του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι συμφωνούσε με το περιεχόμενο. Αλλά τον έλουσε κρύος ιδρώτας όταν κατάλαβε ότι δεν θα περνούσε απαρατήρητη η συμπαράταξη του με τους ρατσιστές.


Εκτεθειμένοι επίσης από την πρόθεση τους να παραστούν μένουν ο Αρχιεπίσκοπος (αγαπάτε αλλήλους) και ο εθνικιστής "σοσιαλιστής" Β. Λυσσαρίδης. Σημειωτέον ότι πρόεδρος της κίνησης είναι ο πρώην βουλευτής του ΔΗΚΟ Πέτρος Στυλιανού. Θα κάνω μόνο το ερώτημα: Είναι τυχαίο που οι πρωταγωνιστές προέρχονται από τους χώρους της ΕΔΕΚ του ΔΗΚΟ και της εκκλησίας;


*****

Ανέβασα το θέμα αυτό όμως με τη πρόθεση να υποδείξω αυτό που πάντα έλεγα. Ότι δηλαδή οι μπλόγκερς μπορούν. Και ακόμα μιλάμε για ατομικές ενέργειες. Που είστε να συντονίσουμε τις προσπάθειες μας ενάντια σε τέτοια και άλλα κακώς έχοντα.

Τη ματαίωση της εκδήλωσης την πληροφορήθηκα από αυτό το e-mail του φίλου Γιώργου Πίττα στις 9.20 χτες βράδυ:
"Σας πληροφορώ ότι η σύναξη της Κίνησης των ρατσιστών αναβλήθηκε ή καλύτερα ματαιώθηκε καθότι ο υπουργός και ο Λυσσαρίδης έκαναν μετά το σημερινό Παρτέρι και κάποιες άλλες παρεμφερείς ενέργειες, δεύτερες σκέψεις και όχι μόνο. Αύριο ο Πολίτης θα έχει σχετικό ρεπορτάζ. Και έχετε υπόψη σας πως μας διαβάζουν όλοι, όλους! Η κοινότητα των μπλόγκερς έχει αρχίσει να παίζει πραγματικό ρόλο."

Δεν ισχυρίζομαι ότι από μόνοι μας θα μπορούσαμε να ματαιώσουμε την εκδήλωση. Όμως η φωνή μας μέρα με τη μέρα δυναμώνει. Τα κακώς έχοντα της κοινωνίας πρέπει να τυγχάνουν προβολής από τα μπλογκς. Πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε στις δυνάμεις μας. Να ενώσουμε τις φωνές μας με όλους εκείνους που παλεύουν για να αποβάλει η κυπριακή κοινωνία το αναχρονιστικό της πρόσωπο. Και ναι! Μας διαβάζουν! Όλο και πιο πολλοί μας διαβάζουν. Έχουμε ρόλο να παίξουμε και έχουμε υποχρέωση να τον παίξουμε!

13 Νοεμβρίου 2007

Γιατί Χριστόφιας και όχι Κασουλίδης;

Η ανάλυση αυτή θα εστιαστεί κυρίως στις διαφορές των Χριστόφια και Κασουλίδη στα θέματα που θεωρώ πιο σημαντικά. Σηκώνει πολλή περισσότερη ανάπτυξη αλλά μπορεί να τη κάνουμε μαζί στο διάλογο που θα ακολουθήσει. Ο στόχος παραμένει ένας. Να φύγει ο Τάσσος! Στις εκλογές του 2013, με το Τάσσο στη προεδρία για άλλα 5 χρόνια, θα συζητάμε πως θα μετριάσουμε τις συνέπειες της διχοτόμησης.

Δεδομένα:


1. Με τον Τάσσο πρόεδρο ΔΕΝ υπάρχει λύση στο Κυπριακό επειδή:

α) Ο ίδιος είναι ορκισμένος εχθρός της συνεννόησης με τους Τ/Κ και της όποιας συμβιβαστικής λύσης.

β) Εκφράζει και υποστηρίζεται από τις ποιο εθνικιστικές δυνάμεις που με μαξιμαλιστικές θέσεις καθιστούν την όποια προσπάθεια για σπάσιμο του αδιεξόδου καταδικασμένη.

γ) Αντιπροσωπεύει σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άλλους δύο υποψηφίους τη μερίδα εκείνων που για ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα υποστηρίζουν είτε διχοτόμηση είτε διατήρηση του στάτους κβο.


2. Με τον Τάσσο πρόεδρο η παντοκρατορία της κάστας που κυβερνά τη Κύπρο από το 60, και παραδίδει τη σκυτάλη στα παιδιά της και στο περίγυρο της θα συνεχιστεί ανεμπόδιστα. Η θέση μας, στο πάτο της κλίμακας του πολιτισμού σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. θα παραμείνει. Η αυταπάτη ότι είμαστε ο ποιο ευτυχισμένος λαός και έχουμε τα πάντα υπό έλεγχο σε μια ευνομούμενη κοινωνία θα διαλυθεί. Η λατρεία του χρήματος και η παραμέληση της παιδείας και της ανάπτυξης του πνεύματος, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αρνητικά κοινωνικά φαινόμενα που δεν θα μπορούν να ελεγχθούν, και θα διαλύσουν το μύθο της "καλής ζωής".
Επίσης με τον Τάσσο πρόεδρο, η κουμπαροκρατία, το μέσο, το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, η αλαζονεία και η αυθαιρεσία των κατεχόντων εξουσία θα ενισχυθούν, με το λαό να μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε άβουλο γλείφτη στη προσπάθεια να επιβιώσει σε ένα καθεστώς μπέηδων και ραγιάδων.

3. Στο πεδίο της οικονομίας ο Τάσσος πέτυχε καλυτέρευση των δεικτών αξιοποιώντας το αυξημένο ΦΠΑ και τα αυξημένα έσοδα από τη φορολογία των καυσίμων, αφού όσο ανεβαίνει η τιμή τόσο ανεβαίνουν και τα έσοδα του κράτους. Επίσης με κάποιες κινήσεις του Σαρρή (κίνητρα για αποκάλυψη μυστικών λογαριασμών και συστηματικοί ενδελεχείς έλεγχοι επιχειρήσεων για οφειλές στο ΦΠΑ) μάζεψε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια. Το θέμα είναι ότι στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις πήγαν ψίχουλα και αυτά προεκλογικά. Η ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών πριν την έλευση του Ευρώ εξανέμισε περαιτέρω το εισόδημα των εργαζομένων. Με τον Τάσσο πρόεδρο η χωρίς ουσιαστική έγνοια για τον μέσο πολίτη οικονομική πολιτική, και η εύνοια προς το τραπεζικό και γενικά το μεγάλο κεφάλαιο θα συνεχιστεί.


Άνευ αυταπάτης αλλά με σοβαρή μελέτη της προϊστορίας και του περιβάλλοντος χώρου των δύο εναλλακτικών επιλογών, πιστεύω αν όχι και στους στους τρεις πιο πάνω τομείς, τουλάχιστον όμως στο Κυπριακό, μπορεί να αναχαιτιστεί η κατρακύλα, όποιος από τους δυο και αν επικρατήσει. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα "Ποιος από τους δυο μπορεί να αντιστρέψει το ρεύμα πιο αποτελεσματικά;"


Κυπριακό:
Παρ' όλες τις παλινδρομήσεις των τελευταίων 4 χρόνων, θεωρώ ότι ο Χριστόφιας με τη εικόνα του διαλλακτικού πολιτικού που τον διακρίνει, και την ισοζυγισμένη κατά βάση θέση του έναντι του σχεδίου Ανάν, μπορεί να πείσει το διεθνή παράγοντα ότι he means business. Δείχνει ότι μπορεί να διαπραγματευτεί όποια λύση προταθεί, με θετικό πνεύμα και να τη βελτιώσει (όσο γίνεται. Θαύματα δεν γίνονται στις μέρες μας)


Το μειονέκτημα του Κασουλίδη είναι ότι δείχνει έτοιμος να δεχτεί λύση με έντονα άδικα χαρακτηριστικά προς τη Ε/Κ πλευρά. Ο κίνδυνος που δημιουργείται εδώ, είναι να δημιουργηθεί ισχυρό εθνικιστικό ρεύμα αναχαίτισης μιας σοβαρά ετεροβαρούς λύσης, με αποτέλεσμα ένα νέο διχασμό του λαού. Ακόμα και αν περάσει τέτοια λύση θα είναι πάντα η αφορμή για άνοιγμα νέων μετώπων από τα πιο θερμοκέφαλα στοιχεία της Ε/Κ πλευράς.


Επίσης όσο και να έχει τρωθεί η εικόνα του Χριστόφια σαν του ηγέτη που θα ένωνε τις δύο κοινότητες, ανάμεσα στους Τ/Κ, ο ηγέτης του ΑΚΕΛ εξακολουθεί να έχει σοβαρά ερείσματα και το κόμμα του πλούσια προϊστορία, που αξιοποιώντας τα μπορεί να δημιουργήσει κλίμα συμφιλίωσης και αλληλοκατανόησης των δύο κοινοτήτων. Αντίθετα τόσο προσωπικά ο Κασουλίδης, όσο και το κόμμα του ΔΗΣΥ, πέραν από τις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων δεν έχουν σοβαρά εχέγγυα επιτυχίας. Εξάλλου η δυσπιστία των Τ/Κ λόγω του ελληνοκεντρικού χαρακτήρα του ΔΗΣΥ παραμένει.


Η σύγκριση του χαρακτήρα των δυνάμεων που υποστηρίζουν τους δύο, δίνει σοβαρό πλεονέκτημα στο Χριστόφια και όσον αφορά την προσπάθεια για ύφεση του εθνικισμού στη δική μας πλευρά και της τροφοδοσίας επιχειρημάτων στους εχθρούς της λύσης στην άλλη πλευρά. Σημαντική μερίδα των τουρκοαλλεργικών παραμένει στις γραμμές του ΔΗΣΥ.


Κοινωνία και πολιτισμός:
Παρόλο που μαζί με την οικονομία μοιραία παίζουν πάντα δεύτερο ρόλο στα κριτήρια επιλογής προέδρου, ο λαός δίνει πια όλο και περισσότερη σημασία σ' αυτά. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η αριστερά έχει πολύ περισσότερες ευαισθησίες από τη δεξιά σε αυτά τα ζητήματα. Σίγουρα δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες, γιατί και στο ΑΚΕΛ από χρόνια σε επίπεδο κομματικό, αλλά και όπου του δινόταν η ευκαιρία και στον κρατικό μηχανισμό, λειτούργησε και η αναξιοκρατία και το ρουσφέτι. Όμως με τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί η πρακτική του με το πλιάτσικο που έγινε επί διακυβέρνησης Κληρίδη, ιδιαίτερα στη δεύτερη πενταετία.

Στο τομέα του πολιτισμού, τα δείγματα γραφής της πολιτικής του ΑΚΕΛ υπερέχουν κατά πολύ της αντίστοιχης του ΔΗΣΥ. Το γεγονός δε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού ανήκουν στην αριστερά, δίνει ελπίδες για περισσότερη σημασία σε αυτό το τόσο σημαντικό τομέα.


Όποιος από τους δύο και να εκλεγεί θα σημάνει το τέλος της γενιάς των πολιτικών που μας ταλαιπώρησαν για μισό αιώνα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποιος έχει τη περισσότερη διάθεση αλλά και το "ελεύθερο" από τον περίγυρο και τους οπαδούς του, να προχωρήσει και στο ξήλωμα των προγεφυρωμάτων που θα αφήσει ο Τάσσος πίσω του. Νιώθω ότι και οι δύο θέλουν, αλλά τον Κασουλίδη θα τον συγκρατήσει περισσότερο ο περίγυρος του λόγω πιο στενών σχέσεων με το κατεστημένο.


Οικονομία:
Ακόμα και ο ποιο φανατικός οπαδός του ΔΗΣΥ δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Χριστόφιας θα ακολουθήσει οικονομική πολιτική που θα ανταποκρίνεται περισσότερο στις ανάγκες των εργαζομένων παρά ο Κασουλίδης. Παραδοσιακά ως ο εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ο ΔΗΣΥ δεν έχει καμιά διάθεση να βάλει όποια εμπόδια στην ασυδοσία των εργοδοτών. Είμαι σίγουρος ότι το ΑΚΕΛ θα το παλέψει τουλάχιστον.


Με το χέρι στη καρδιά αλλά και με χίλια φίδια να με ζώνουν θα τον ψηφίσω. Και το ίδιο βράδυ της εκλογής του δεν θα πανηγυρίσω. Θα του γράψω από εδώ τις απαιτήσεις που έχω για λύση αλλά και για μια σύγχρονη κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο. Ο Ασέρας είπε, ότι ο ψήφος μου τζαι ο ψήφος σου, μπορεί να μεν έχουν πολλή σημασία να τους θωρείς έναν έναν μόνον του, μαζί όμως μπορούν. Και αν ο Χριστόφιας έχει πίσω τ
ου, να τον τραβούν και να τον σπρώχνουν χιλιάδες ενεργούς πολίτες, η φωτιά της ελπίδας ίσως ανάψει και πάλι.

Hope. Mixed media art on canvas από τη Linda Woods

11 Νοεμβρίου 2007

Οι επιλογές του Χριστόφια και οι δικές μας


Το 2003 ο Δημήτρης Χριστόφιας πήρε ένα πολιτικό του οποίου οι εθνικιστικές και απορριπτικές θέσεις στο κυπριακό, δοκιμάστηκαν στη βάσανο της εκλογικής αναμέτρησης τη δεκαετία του 80 και εισέπραξαν την περιφρόνηση του λαού. Με το επιχείρημα, ότι "άλλαξε ο άνθρωπος", κατάφερε να πείσει μεγάλη μερίδα δύσπιστων αριστερών και με με τις ψήφους του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ να τον ανακηρύξει πρόεδρο από το πρώτο γύρο.

Η στάση του Τάσσου στο δημοψήφισμα έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν είχε αλλάξει ο άνθρωπος. Η μετά το δημοψήφισμα περίοδος ήταν πιο αποκαλυπτική των προθέσεων του. Η απέχθεια του απέναντι σε ομοσπονδιακή λύση ήταν το χαρακτηριστικό των πράξεων ή καλύτερα της απραξίας της κυβέρνησης σε σχέση με το κυπριακό. Η δαιμονοποίηση της αντίθετης άποψης και το κυνήγι μαγισσών που εγκαινίασε με τη περιρρέουσα, μοίρασαν το λαό σε πατριώτες και προδότες. Το ΑΚΕΛ συνέχισε να παραμένει στη κυβέρνηση και να στηρίζει τη πολιτική Παπαδόπουλου, αφού η φράξια του προεδρικού στο κόμμα κατάφερε να αδρανοποιήσει τις αντίθετες φωνές.

Άρχισε να διαφοροποιείται από τον Τάσσο στο τέλος του 2006 κυρίως σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής και άλλα επί μέρους θέματα.
Την άνοιξη του 2007, φάνηκε ότι ο Χριστόφιας θα αποχωρούσε από τη τριμερή και θα τραβούσε τον δρόμο της δικής του υποψηφιότητας για τη προεδρία. Η δική μου εξήγηση είναι ότι το έκανε για δύο λόγους. Πρώτο για να αποτρέψει τη συρρίκνωση και πιθανή διάσπαση του κόμματος του και δεύτερο γιατί είχε χωνέψει πια ότι με τίποτε δεν θα μπορούσε να τραβήξει το Τάσσο σε πολιτικές και πρωτοβουλίες λύσης.

Μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ αλλά και άλλων που βλέπουν την ανάγκη να φύγει ο Τάσσος κατηγορούν τον Χριστόφια για την ανοχή και υποστήριξη που παρείχε στο πρόεδρο για 4 χρόνια και του αποδίδουν ευθύνες για την απώλεια της ιστορικής συγκυρίας λύσης όσο και για όσα αρνητικά ακολούθησαν την απόρριψη του σχεδίου. Ανάμεσα τους και η αφεντιά μου.


Ότι έγινε όμως, δεν ξεγίνεται.
Πολλές από τις επιπτώσεις της πολιτικής του Τάσσου τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια είναι μη ανατρέψιμες. Όμως πιστεύω ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα να βρεθεί μια λύση που θα επανενώνει τη χώρα και το λαό. Είμαστε στο παρά πέντε.


Ο Χριστόφιας είχε δύο επιλογές. Ή να μείνει και να απολαμβάνει όσα καλά της εξουσίας θα του παραχωρούσε ο Τάσσος και να γίνει συνένοχος στο τελειωτικό θάψιμο του κυπριακού, ή να προσπαθήσει αντιμετωπίζοντας τον, να σώσει ότι σώζεται. Επέλεξε το δεύτερο. Σκεφτήκατε να επέλεγε το πρώτο; Δεν θα του πούμε μπράβο, αλλά τουλάχιστο ας δούμε πως θα αξιοποιηθεί η συγκυρία.


Δεν θα πρέπει να πάψουμε να του υπενθυμίζουμε τις ευθύνες του για την καταστροφική πορεία των 4 χρόνων. Όμως πρέπει να δούμε και τις δικές μας επιλογές από δω και μπρος. Όποιος πιστεύει ότι δεν χάθηκαν όλα θα πρέπει να δώσει κριτική ψήφο στο Χριστόφια. Πρέπει επίσης να πιέσει ώστε η πολιτική της συνεννόησης μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ να βρει επιτέλους το δρόμο της. Τουλάχιστον όσο αφορά το κυπριακό. Είναι για μένα η μίνιμουμ προϋπόθεση επιτυχούς αντιμετώπισης των προβλημάτων που επισώρευσε η πενταετία του Τάσσου.


Γιατί Χριστόφια και όχι Κασουλίδη θα το δούμε στο επόμενο.


Το έργο "Ωκεανός και ελπίδα" είναι του Αντρέα Γαλιώτου.

10 Νοεμβρίου 2007

Δημοσκοπήσεις "Που σου νέφκω" Νο 5 & 6

Πόσο πρόβλημα θα είχατε να συγκατοικήσετε με Τουρκοκύπριο/α για ένα χρόνο στη διάρκεια των σπουδών σας.

ΔΕΝ έχω πρόβλημα 71% (75 votes)
Έχω λίγο πρόβλημα 3% (3 votes)
Θα το σκεφτόμουν 8% (8 votes)
Έχω μεγάλο πρόβλημα 4% (4 votes)
ΔΕΝ θα συγκατοικούσα 15% (16 votes)

Σύνολο 106 ψήφοι
==============================

Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ τότε και σήμερα.

Ψήφισα ΝΑΙ και ΔΕΝ μετάνιωσα 46% (32 votes)
Ψήφισα ΝΑΙ και μετάνιωσα 1% (1 votes)
Ψήφισα ΟΧΙ και ΔΕΝ μετάνιωσα 33% (23 votes)
Ψήφισα ΟΧΙ και μετάνιωσα 19% (13 votes)
Ψήφισα Λευκό/Άκυρο 1% (1 votes)

Σύνολο 70 ψήφοι

Το μόνο που έχω να προσθέσω στα αποτελέσματα, είναι ότι η εικόνα που έδειξαν όλες οι δημοσκοπήσεις του "Που σου νέφκω" μέχρι σήμερα επιβεβαιώνονται. Με δυο λόγια, οι μπλόγκερς και οι αναγνώστες τους με σημαντική πλειοψηφία βρίσκονται στον αντίποδα της συντήρησης που εκφράζει η σημερινή κυβερνητική μειοψηφία.

Η νέα διπλή δημοσκόπηση είναι πλέον για το δια ταύτα. Άντε και καλό βόλι!

5 Νοεμβρίου 2007

Ένας εικονικός καφενές.

Ο φίλος Ίλλαντρος άργησε λίγο αλλά τα κατάφερε. Σαν επίλογο στη εξαιρετική και πλούσια ιδεών και συμπερασμάτων συζήτηση που προηγήθηκε, δημοσιεύω σήμερα το κείμενο τουΕυχαριστώ τον Λεξιπένητα για την τιμή που μου κάνει να φιλοξενεί τις σκέψεις μου. Είμαι από τους καινούριους περιηγητές της μπλογκόσφαιρας, με μερικούς μόνο μήνες παρουσίας. Δεν διατηρώ δικό μου προσωπικό μπλογκ αλλά συμμετέχω σε δύο ομαδικά μπλογκ πολιτικής κυρίως φύσεως (προεδρικές 2008 και στραβάρα μας).

Τι μπορώ να πω εγώ, ένας νέος σε αυτό το χώρο, για το μπλόγκιγκ; Αυτό που με διαφοροποιεί ίσως είναι το ότι αν και καινούριος στη μπλογκόσφαιρα, είμαι ενεργός στο διαδίκτυο από καταβολής του. Ως φοιτητής συμμετείχα σε ηλεκτρονικές λίστες Κυπρίων φοιτητών του εξωτερικού. Ικανοποιούσε τότε μια ανάγκη για επαφή με την πατρίδα. Διέκοψα αυτή την σχέση με τον επαναπατρισμό μου. Η επαφή που είχα με τους συμπατριώτες μου στην καθημερινή μου ζωή με έφτανε και με το παραπάνω! Σοβαρεύτηκα κιόλας, έγινα επαγγελματίας, θα ασχολούμουν με τους καβγάδες σε ηλεκτρονικές λίστες; :-)
΄-)

Και μετά εγένετο το μπλόγκιγκ. Ενδιαφέροντα άτομα άρχισαν να βγαίνουν στο διαδίκτυο και να εκφράζουν σκέψεις και προβληματισμούς που δεν βρίσκεις στις εφημερίδες και στην καθημερινότητα. Χρησιμοποιώντας γλώσσα άμεση, απλή και καθαρή, μίλια μακριά από τον επιτηδευμένο λόγο των έντυπων μέσων. Γιατί το κάνουν; Για χίλιους δυο λόγους, όπως φάνηκε και μέσα από αυτή την πρωτοβουλία του Λεξιπένητα. Πίσω από όλα όμως είναι η ανάγκη για επικοινωνία. Το μπλόγκιγκ είναι ένα μέσο κοινωνικοποίησης, ιδίως για ανθρώπους που είναι κάπως εκτός του mainstream, που δεν πάνε με το ρεύμα. Η μπλογκόσφαιρα είναι ένας χώρος όπου μπορείς να βρεις ανθρώπους που σκέφτονται λίγο διαφορετικά, που έχουν μια βίδα, μια λόξα (με την καλή έννοια). Δημιουργήθηκε έτσι μια εικονική κοινότητα μερικών δεκάδων ανθρώπων που διαβάζουν ο ένας τις σκέψεις του άλλου, ανταλλάσσουν απόψεις, συζητούν, ενίοτε τσακώνονται, αλλά σχεδόν πάντα τα ξαναβρίσκουν. Σαν κάθε καλή παρέα.

Αυτό είμαστε λοιπόν, μια καλή παρέα. Ένας εικονικός καφενές. Όπως υπάρχει ο καφενές των δεξιών και ο καφενές των αριστερών, έτσι υπάρχει και ο διαδικτυακός καφενές των περιθωριοποιημένων, των μοναξιασμένων, των ανήσυχων, των προβληματισμένων. Μαζευόμαστε εδώ για να βρούμε αδελφές ψυχές. Στην υγειά μας όλων.

Να απαγορευτεί το κυνήγι τώρα!

Παιδάκι με το λαγό στο ένα χέρι και το όπλο στο άλλο καμαρώνει δίπλα στο "πλούσιο" θήραμα.

Η διαδικτυακή συλλογή υπογραφών άρχισε. Μπορείτε να πάτε εδώ και αφού διαβάσετε το κείμενο να το υπογράψετε. Όπως ανάφερα και στο προηγούμενο κείμενο, στόχος είναι η ανακαίνιση του θέματος, και μακροχρόνια η ανάπτυξη συνείδησης μέσα στη κοινωνία μας που συνήθως σε τέτοια θέματα κάνει μεσάνυχτα.

Με την ευκαιρία της έναρξης της κυνηγετικής περιόδου όλες οι εφημερίδες είχαν μικρά ή μεγάλα αφιερώματα στο κυνήγι. Με νουθεσίες στους κυνηγούς να είναι προσεκτικοί και συμβουλές πως θα πετύχουν να δολοφονήσουν περισσότερα πουλιά και λαγούς. Καμιά, (τουλάχιστον εγώ δεν είδα) δεν ασχολήθηκε με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του κυνηγίου σε τόσο μεγάλη κλίμακα σε μια μικρή νησιωτική χώρα όπως η Κύπρος.


Πιστεύω ότι οι μπλόγκερς που αποδεδειγμένα δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα περιβάλλοντος θα αγκαλιάσουν την ιδέα. Στόχος είναι να γίνει καταστεί κοινή προσπάθεια όλων των Κυπρίων μπλόγκερς.


Ο μόνος τρόπος να πετύχει ένα petition από το ίντερνετ είναι η προβολή του μέσα από όσο το δυνατό περισσότερους διαδικτυακούς τόπους. Έχω στείλει e-mails σε όσους κατάφερα να βρω τις διευθύνσεις τους ζητώντας τους να συμμετάσχουν. Στους υπόλοιπους απευθύνομαι από εδώ. Σε 2-3 μέρες θα έχω σχετικό banner που θα μπορεί να τοποθετείται στα μπλογκς και να παραπέμπει στο petition. Εν τω μεταξύ όσοι συμφωνούν με την ιδέα μπορούν να βάλουν τη σχετική πληροφορία στο μπλογκ τους.

Η φωνή των μπλόγκερς είναι ίσως η μόνη που μπορεί να ταράξει από την αποχαύνωση τόσο τους "αρμόδιους" αλλά περισσότερο τους πολίτες.

3 Νοεμβρίου 2007

Ευχαριστίες και μια πρόταση.


Λοιπόν καλά ξεκουράστηκα :) Πάει σχεδόν μήνας που στο μπλογκ μου γράφουν άλλοι. Και όμως δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου. Όταν καλούσα 4-5 μπλόγκερς να μου γράψουν τις σκέψεις τους για το φαινόμενο μπλόγκιγκ και τη σχέση που απόκτησαν με αυτό οι Κύπριοι, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα φτάναμε μέχρι σήμερα.

Δεκατέσσερα κείμενα και περίπου 140 σχόλια είναι ο αριθμητικός απολογισμός της συζήτησης. Κείμενα που εύκολα θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση σεμιναρίου για τη Κυπριακή μπλογκόσφαιρα. Πιστέψτε με έχω λάβει μέρος σε πάμπολλα σεμινάρια. Ελάχιστα κάλυψαν το θέμα τους με τόση πληρότητα όσο οι μπλόγκερς κάλυψαν το δικό τους εδώ. Έχουμε στα χέρια μας ένα πλούσιο υλικό που μπορώ να ισχυριστώ ότι αποτελεί τη πρώτη σοβαρή προσπάθεια ανάλυσης της Κυπριακής μπλογκόσφαιρας και όλων των παραμέτρων της.


Το υλικό είναι διαθέσιμο σε όποιο μελλοντικά θελήσει να ασχοληθεί με το θέμα. Όλα τα κείμενα θα τοποθετηθούν στη διπλανή στ
ήλη για εύκολη πρόσβαση. Ευχαριστώ όλους, κειμενογράφους, σχολιαστές αλλά και τους αναγνώστες που δεν κάνουν γνωστή τη παρουσία τους. Τα κείμενα αυτά είχαν μεγάλη απήχηση και απόδειξη είναι ότι στη διάρκεια αυτών των 23 ημερών το μπλογκ είχε πάνω από 2500 unique visitors. Νούμερα που ούτε τα ονειρευόταν πριν. 75% αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη αντίστοιχη περίοδο.

Τα συμπεράσματα πολλά. Το μοναδικό που θα διατυπώσω εγώ, είναι ότι οι μπλόγκερς και οι αναγνώστες τους ενδιαφέρονται για τα πως και γιατί της μπλογκο-κοινότητας τους.
Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του.


Κάποιοι θα πουν ότι προσδίνω στο θέμα περισσότερη σοβαρότητα από όση του αξίζει. Να μου επιτρέψουν να διαφωνήσω. Έστω και με καθυστέρηση από τον υπόλοιπο κόσμο, οι κυπριακές εφημερίδες, τα περιοδικά και το ραδιόφωνο, ανακάλυψαν, και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προβάλλουν τα μπλογκς και τους δημιουργούς τους. Αυτή η προβολή που θα μεγαλώσει κι' άλλο, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη χρήση του ίντερνετ, εγγυάται μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα των μπλογκς στο σύντομο μέλλον. Κατ' επέκταση και μεγαλύτερη δυνατότητα παρέμβασης στα κοινά.

Η περίπτωση της Νεσιέ Γιασίν όπου περισσότερα από 15 ιστολόγια ανάρτησαν κείμενα συμπαράστασης χωρίς καμιά προσυνεννόηση, είναι χαρακτηριστική. Οι εφημερίδες παρόλο που ήταν ενήμερες δεν έδωσαν καμιά απολύτως προβολή στο θέμα. Τα ιστολόγια μπορούν να εξελικτούν σε ένα μέσο για την χωρίς τεχνητούς φραγμούς ενημέρωση του πολίτη.

***********

ΠΡΟΤΑΣΗ

Σήμερα άρχισε το κυνήγι. Μια στρατιά από 50,000 πάνοπλους συμπατριώτες μας θα αμοληθούν στα βουνά και στα λαγκάδια, μαζί με άλλα τόσα κυνηγετικά σκυλιά, και αλίμονο σε ότι κινείται. Υποκινούμενος από τη ζωόφιλη φύση μου αλλά και τη ισχυρή άποψη ότι ο Κύπριος κυνηγός κάθε άλλο παρά αγαπά το περιβάλλον, (ναι, υπάρχουν και εξαιρέσεις) θα πρότεινα σαν πρώτο βήμα κοινής δράσης τη διαδικτυακή συλλογή υπογραφών για την πλήρη απαγόρευση του κυνηγιού.
Σε ένα μικρό νησί όπως η Κύπρος, η υπό διωγμό πανίδα δεν φτάνει που ασφυκτιά στους συνεχώς συρρικνούμενους βιότοπους, έχει να αντιμετωπίσει και την παρουσιαζόμενη σαν σπορ θηριωδία 100,000 άλλων ζώων και ανθρώπων (τα σκυλιά τα δικαιολογώ, τους ανθρώπους όχι). Στην Ελλάδα παρόμοια πρωτοβουλία των μπλόγκερς βρίσκεται εδώ και καιρό σε εξέλιξη.

Κατατοπιστικό και συνάμα καταιγιστικό είναι σχετικό άρθρο του Πολίτη Πήττα
εδώ

Οι εφημερίδες όχι μόνο δεν φαίνεται να ανησυχούν για τις τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις που έχει το κυνήγι σε τέτοια κλίμακα (επιχείρηση σκούπα), αλλά κάνουν και αφιερώματα με ολόκληρα ολοσέλιδα ή και ένθετα. Οι μπλόγκερς που δεν έχουν καμιά ανάγκη να χαϊδεύουν τα αυτιά των αναγνωστών τους, μπορούν να αναλάβουν μια μακροχρόνια πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση της άσκησης πίεσης στη κυβέρνηση και τη βουλή. Δεν ισχυρίζομαι ότι θα έχει άμεσα αποτελέσματα. Θα αποτελέσει όμως το προζύμι της συνειδητοποίησης όλων και περισσότερων συμπατριωτών μας για το επιβλαβές της βάρβαρης αυτής συνήθειας.

Λέω να προχωρήσουμε στη υλοποίηση της πρωτοβουλίας αν φανεί από τα σχόλια και το διάλογο που θα ακολουθήσει ότι θα υπάρξει ενεργός συμμετοχή και από άλλα μπλογκς. Εν αναμονή....

1 Νοεμβρίου 2007

Δινοντας ψυχή στον υπολογιστή.

Φίλοι αναγνώστες, έχω δημοσιεύσει μέχρι σήμερα 13 συνεργασίες στο πλαίσιο της συζήτησης που άρχισε στις 11 του Οκτώβρη. Πρέπει να ομολογήσω ότι η ανταπόκριση ήταν συγκινητική.

Τη μεγαλύτερη όμως συγκίνηση μου την πρόσφερε η Σταλαματία. Η συνμπλόγκερ μας που ζει χρόνια μακρυά από τη πατρίδα, και μέσα από τα γραφτά μας βρήκε σημείο επαφής με το παρελθόν της και με αυτό που θεωρεί δικό της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τη Κύπρο.

Αυτό όμως που την κάνει πραγματικά ξεχωριστή είναι που τώρα, στα δεύτερα -άντα (ελπίζω να μη πέφτω έξω και με βρίσεις κορίτσι μου), βρήκε τη δύναμη να ολοκληρώσει κάτι που για τους πιο πολλούς από μας θεωρείται δεδομένο. Να τελειώσει το λύκειο!


Η Σταλαματία είναι για μένα ένας άνθρωπος, συνώνυμο της θέλησης και ένα φωτεινό παράδειγμα του πως κάποιος κερδίζει τη ζωή. Αλλά και πως κερδίζει από τη ζωή.

Σταλαματία, από μένα μια υπόκλιση γεμάτη σεβασμό και μια αγκαλιά όλο αγάπη.

***********************

Αποφάσισα να γράψω και εγώ για το μπλόγκιγκ, παρόλο που η σχέση μου με αυτό άρχισε πριν λίγους μήνες. Αποδείχτηκε δυνατή σχέση, κάτι σαν κεραυνοβόλος έρωτας. Δεν ξέρω αν ο Κολόμβος ένιωσε τέτοια χαρά όταν ανακάλυψε την Αμερική. Μπα δεν νομίζω.

Αυτή η ανωνυμία που υπάρχει σε βοηθάει να ξεπερνάς τις αναστολές που τυχόν υπάρχουν. Σε μένα βοήθησε. Ποτέ δεν θ' άνοιγα το στόμα μου να πάρω μέρος σε μια συζήτηση, και ειδικά με αγνώστους . Στο μπλόγκιγκ μπορώ να εκφραστώ όπως νιώθω είτε αρέσουν είτε δεν αρέσουν αυτά που γράφω, είναι κάτι εντελώς προσωπικό . Αν κάποιος θέλει να σε αφουγκραστεί θα το κάνει ,αλλιώς θα προσπεράσει, χωρίς να αφήσει ίχνη.

Οι Κύπριοι μπλόγκερς ήταν οι πρώτοι που βρήκα στον υπολογιστή και αυτούς εντελώς τυχαία. Εγώ μια εφημερίδα κυπριακή ήθελα να διαβάζω στον υπολογιστή που έχουμε στο σπίτι ,αλλά είμαι λίγο του ψαξίματος και πάταγα διάφορα με το βελάκι και τσούπ έπεσα πάνω στον Ασερα . Αυτό ήταν! Σιγά σιγά βρήκα και τους άλλους μπλόγκερς, και η χαρά μου μεγάλωσε. Νομίζω μεγάλο ρόλο έπαιξε το ότι βρήκα κύπριους. Ο καθένας έχει τούς λόγους του, απλά αυτό με κράτησε πιο πολύ στο να ψάξω και για πάρα πέρα. Μου αρέσει να κάνω μπλόγκιγκ, με ξεκουράζει, με διασκεδάζει, με ενημερώνει, με φέρνει κοντά στη πατρίδα μου τη Κύπρο.

Κάποτε ίσως κάποιους να σας γνωρίσω από κοντά, προς το παρών ας κρατήσει αυτή η μαγεία. Να ξέρεις ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται σαν εσένα και στέκονται στο πλευρό σου, δίνοντας ψυχή σε ένα μηχάνημα, τον υπολογιστή.

Ευχαριστώ Λέξη Πένητα που μου έδωσες αυτή την ευκαιρία. Να γράψω και εγώ πως νιώθω για αυτή τη μορφή επικοινωνίας που πριν λίγους μήνες δεν ήξερα καν την ύπαρξη της.

Ο πίνακας που κοσμεί το κέιμενο είναι του John Montgomery, "Circe Invidiosa"

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη