Η ανάλυση αυτή θα εστιαστεί κυρίως στις διαφορές των Χριστόφια και Κασουλίδη στα θέματα που θεωρώ πιο σημαντικά. Σηκώνει πολλή περισσότερη ανάπτυξη αλλά μπορεί να τη κάνουμε μαζί στο διάλογο που θα ακολουθήσει. Ο στόχος παραμένει ένας. Να φύγει ο Τάσσος! Στις εκλογές του 2013, με το Τάσσο στη προεδρία για άλλα 5 χρόνια, θα συζητάμε πως θα μετριάσουμε τις συνέπειες της διχοτόμησης.
Δεδομένα:
1. Με τον Τάσσο πρόεδρο ΔΕΝ υπάρχει λύση στο Κυπριακό επειδή:
α) Ο ίδιος είναι ορκισμένος εχθρός της συνεννόησης με τους Τ/Κ και της όποιας συμβιβαστικής λύσης.
β) Εκφράζει και υποστηρίζεται από τις ποιο εθνικιστικές δυνάμεις που με μαξιμαλιστικές θέσεις καθιστούν την όποια προσπάθεια για σπάσιμο του αδιεξόδου καταδικασμένη.
γ) Αντιπροσωπεύει σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άλλους δύο υποψηφίους τη μερίδα εκείνων που για ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα υποστηρίζουν είτε διχοτόμηση είτε διατήρηση του στάτους κβο.
2. Με τον Τάσσο πρόεδρο η παντοκρατορία της κάστας που κυβερνά τη Κύπρο από το 60, και παραδίδει τη σκυτάλη στα παιδιά της και στο περίγυρο της θα συνεχιστεί ανεμπόδιστα. Η θέση μας, στο πάτο της κλίμακας του πολιτισμού σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. θα παραμείνει. Η αυταπάτη ότι είμαστε ο ποιο ευτυχισμένος λαός και έχουμε τα πάντα υπό έλεγχο σε μια ευνομούμενη κοινωνία θα διαλυθεί. Η λατρεία του χρήματος και η παραμέληση της παιδείας και της ανάπτυξης του πνεύματος, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αρνητικά κοινωνικά φαινόμενα που δεν θα μπορούν να ελεγχθούν, και θα διαλύσουν το μύθο της "καλής ζωής". Επίσης με τον Τάσσο πρόεδρο, η κουμπαροκρατία, το μέσο, το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, η αλαζονεία και η αυθαιρεσία των κατεχόντων εξουσία θα ενισχυθούν, με το λαό να μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε άβουλο γλείφτη στη προσπάθεια να επιβιώσει σε ένα καθεστώς μπέηδων και ραγιάδων.
3. Στο πεδίο της οικονομίας ο Τάσσος πέτυχε καλυτέρευση των δεικτών αξιοποιώντας το αυξημένο ΦΠΑ και τα αυξημένα έσοδα από τη φορολογία των καυσίμων, αφού όσο ανεβαίνει η τιμή τόσο ανεβαίνουν και τα έσοδα του κράτους. Επίσης με κάποιες κινήσεις του Σαρρή (κίνητρα για αποκάλυψη μυστικών λογαριασμών και συστηματικοί ενδελεχείς έλεγχοι επιχειρήσεων για οφειλές στο ΦΠΑ) μάζεψε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια. Το θέμα είναι ότι στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις πήγαν ψίχουλα και αυτά προεκλογικά. Η ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών πριν την έλευση του Ευρώ εξανέμισε περαιτέρω το εισόδημα των εργαζομένων. Με τον Τάσσο πρόεδρο η χωρίς ουσιαστική έγνοια για τον μέσο πολίτη οικονομική πολιτική, και η εύνοια προς το τραπεζικό και γενικά το μεγάλο κεφάλαιο θα συνεχιστεί.
Άνευ αυταπάτης αλλά με σοβαρή μελέτη της προϊστορίας και του περιβάλλοντος χώρου των δύο εναλλακτικών επιλογών, πιστεύω αν όχι και στους στους τρεις πιο πάνω τομείς, τουλάχιστον όμως στο Κυπριακό, μπορεί να αναχαιτιστεί η κατρακύλα, όποιος από τους δυο και αν επικρατήσει. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα "Ποιος από τους δυο μπορεί να αντιστρέψει το ρεύμα πιο αποτελεσματικά;"
Κυπριακό:
Παρ' όλες τις παλινδρομήσεις των τελευταίων 4 χρόνων, θεωρώ ότι ο Χριστόφιας με τη εικόνα του διαλλακτικού πολιτικού που τον διακρίνει, και την ισοζυγισμένη κατά βάση θέση του έναντι του σχεδίου Ανάν, μπορεί να πείσει το διεθνή παράγοντα ότι he means business. Δείχνει ότι μπορεί να διαπραγματευτεί όποια λύση προταθεί, με θετικό πνεύμα και να τη βελτιώσει (όσο γίνεται. Θαύματα δεν γίνονται στις μέρες μας)
Το μειονέκτημα του Κασουλίδη είναι ότι δείχνει έτοιμος να δεχτεί λύση με έντονα άδικα χαρακτηριστικά προς τη Ε/Κ πλευρά. Ο κίνδυνος που δημιουργείται εδώ, είναι να δημιουργηθεί ισχυρό εθνικιστικό ρεύμα αναχαίτισης μιας σοβαρά ετεροβαρούς λύσης, με αποτέλεσμα ένα νέο διχασμό του λαού. Ακόμα και αν περάσει τέτοια λύση θα είναι πάντα η αφορμή για άνοιγμα νέων μετώπων από τα πιο θερμοκέφαλα στοιχεία της Ε/Κ πλευράς.
Επίσης όσο και να έχει τρωθεί η εικόνα του Χριστόφια σαν του ηγέτη που θα ένωνε τις δύο κοινότητες, ανάμεσα στους Τ/Κ, ο ηγέτης του ΑΚΕΛ εξακολουθεί να έχει σοβαρά ερείσματα και το κόμμα του πλούσια προϊστορία, που αξιοποιώντας τα μπορεί να δημιουργήσει κλίμα συμφιλίωσης και αλληλοκατανόησης των δύο κοινοτήτων. Αντίθετα τόσο προσωπικά ο Κασουλίδης, όσο και το κόμμα του ΔΗΣΥ, πέραν από τις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων δεν έχουν σοβαρά εχέγγυα επιτυχίας. Εξάλλου η δυσπιστία των Τ/Κ λόγω του ελληνοκεντρικού χαρακτήρα του ΔΗΣΥ παραμένει.
Η σύγκριση του χαρακτήρα των δυνάμεων που υποστηρίζουν τους δύο, δίνει σοβαρό πλεονέκτημα στο Χριστόφια και όσον αφορά την προσπάθεια για ύφεση του εθνικισμού στη δική μας πλευρά και της τροφοδοσίας επιχειρημάτων στους εχθρούς της λύσης στην άλλη πλευρά. Σημαντική μερίδα των τουρκοαλλεργικών παραμένει στις γραμμές του ΔΗΣΥ.
Κοινωνία και πολιτισμός:
Παρόλο που μαζί με την οικονομία μοιραία παίζουν πάντα δεύτερο ρόλο στα κριτήρια επιλογής προέδρου, ο λαός δίνει πια όλο και περισσότερη σημασία σ' αυτά. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η αριστερά έχει πολύ περισσότερες ευαισθησίες από τη δεξιά σε αυτά τα ζητήματα. Σίγουρα δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες, γιατί και στο ΑΚΕΛ από χρόνια σε επίπεδο κομματικό, αλλά και όπου του δινόταν η ευκαιρία και στον κρατικό μηχανισμό, λειτούργησε και η αναξιοκρατία και το ρουσφέτι. Όμως με τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί η πρακτική του με το πλιάτσικο που έγινε επί διακυβέρνησης Κληρίδη, ιδιαίτερα στη δεύτερη πενταετία.
Στο τομέα του πολιτισμού, τα δείγματα γραφής της πολιτικής του ΑΚΕΛ υπερέχουν κατά πολύ της αντίστοιχης του ΔΗΣΥ. Το γεγονός δε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού ανήκουν στην αριστερά, δίνει ελπίδες για περισσότερη σημασία σε αυτό το τόσο σημαντικό τομέα.
Όποιος από τους δύο και να εκλεγεί θα σημάνει το τέλος της γενιάς των πολιτικών που μας ταλαιπώρησαν για μισό αιώνα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποιος έχει τη περισσότερη διάθεση αλλά και το "ελεύθερο" από τον περίγυρο και τους οπαδούς του, να προχωρήσει και στο ξήλωμα των προγεφυρωμάτων που θα αφήσει ο Τάσσος πίσω του. Νιώθω ότι και οι δύο θέλουν, αλλά τον Κασουλίδη θα τον συγκρατήσει περισσότερο ο περίγυρος του λόγω πιο στενών σχέσεων με το κατεστημένο.
Οικονομία:
Ακόμα και ο ποιο φανατικός οπαδός του ΔΗΣΥ δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Χριστόφιας θα ακολουθήσει οικονομική πολιτική που θα ανταποκρίνεται περισσότερο στις ανάγκες των εργαζομένων παρά ο Κασουλίδης. Παραδοσιακά ως ο εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ο ΔΗΣΥ δεν έχει καμιά διάθεση να βάλει όποια εμπόδια στην ασυδοσία των εργοδοτών. Είμαι σίγουρος ότι το ΑΚΕΛ θα το παλέψει τουλάχιστον.
Με το χέρι στη καρδιά αλλά και με χίλια φίδια να με ζώνουν θα τον ψηφίσω. Και το ίδιο βράδυ της εκλογής του δεν θα πανηγυρίσω. Θα του γράψω από εδώ τις απαιτήσεις που έχω για λύση αλλά και για μια σύγχρονη κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο. Ο Ασέρας είπε, ότι ο ψήφος μου τζαι ο ψήφος σου, μπορεί να μεν έχουν πολλή σημασία να τους θωρείς έναν έναν μόνον του, μαζί όμως μπορούν. Και αν ο Χριστόφιας έχει πίσω του, να τον τραβούν και να τον σπρώχνουν χιλιάδες ενεργούς πολίτες, η φωτιά της ελπίδας ίσως ανάψει και πάλι.
Hope. Mixed media art on canvas από τη Linda Woods