26 Νοεμβρίου 2007

Η συνωμοσία της σιωπής.


Στο σχετικό κείμενο της εφημερίδας αναφέρεται σαν "culture of silence". Την ονομάζω συνωμοσία, γιατί σχετίζεται άμεσα με ένα έγκλημα που συντελείται εδώ και αιώνες σε βάρος της γυναίκας, στις κλειστές μουσουλμανικές κοινωνίες. Σαν συνέχεια του κομματιού για το βιασμό της νοημοσύνης μας που ανάρτησα πριν τέσσερις μέρες, τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από επίσημα χείλη στο Κατάρ, έρχονται να επιβεβαιώσουν το έγκλημα.

Η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της χώρας αναφέρεται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το τμήμα κοινωνικών επιστημών του πανεπιστημίου του Κατάρ, με δείγμα 2778 φοιτητριών, από τις οποίες 84% ντόπιες και 16% από άλλες χώρες (σ.σ. κυρίως από γειτονικές αραβικές). Η έρευνα ασχολήθηκε με τη βία σε βάρος της γυναίκας μέσα στην οικογένεια.

Τα ευρήματα της είναι εντυπωσιακά.

63% υπήρξαν θύματα βίας μέσα στην ίδια την οικογένεια τους.
52 περιπτώσεις υπήρξαν θύματα βιασμού.

120 περιπτώσεις θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης.

50 προσπάθησαν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους λόγω των τραυματικών εμπειριών και της αδυναμίας να απευθυνθούν οπουδήποτε για βοήθεια. (Δεν ξέρουμε βέβαια πόσες τα "κατάφεραν").

Θύτες είναι αδέλφια, θείοι, πατεράδες και άλλα μέλη της οικογένειας.


Η έρευνα είναι η πρώτη που γίνεται στη χώρα σχετικά με τη βία. Αυτό από μόνο του συνιστά τεράστια πρόοδο. Σε μια κοινωνία όπου για αιώνες ίσχυσε ο νόμος της σιωπής, ο νόμος της αδιαμαρτύρητης υποταγής της γυναίκας στον άνδρα, τόσο η έρευνα και πολύ περισσότερο η δημοσιοποίηση της, αποτελεί γεγονός με πολλές προεκτάσεις.


Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας, τα θύματα δεν μιλούν για τη κακοποίηση τους παρά μόνο την αποδέχονται υποκύπτοντας στην επιβεβλημένη "κουλτούρα της σιωπής". Εξ ου και οι 50 περιπτώσεις απόπειρας αυτοχειριασμού.

Τα καθεστώτα των χωρών της περιοχής αρέσκονται να δείχνουν τη φτιαχτή εικόνα μιας ηθικής κοινωνίας όπου τα πάντα λειτουργούν με θρησκευτική ευλάβεια. Τα τελευταία χρόνια με τη μαζική πλέον εκπαίδευση των γυναικών σε όλες τις βαθμίδες, και την δειλή αλλά σταθερή χειραφέτηση τους, ήταν αναπόφευκτο κάποια στιγμή να τεθεί ο δάκτυλος επί τον τύπον των ήλων.


Επιπρόσθετα, η ευαισθησία που αναπτύχθηκε διεθνώς σε σχέση με παρόμοια φαινόμενα, και η κατακραυγή εκ μέρους διεθνών οργανώσεων για τη μεταχείριση της γυναίκας σε αυτές τις κοινωνίες παίζει το δικό της ρόλο. Στη παρουσίαση της έρευνας, ο επικεφαλής του συμβουλίου οικογενειακών υποθέσεων της χώρας, ουσιαστικά ομολόγησε ότι η πίεση από το εξωτερικό τους ανάγκασε να ασχοληθούν με το θέμα. "Το συμβούλιο αφιερώνει μεγάλη προσπάθεια στη καταπολέμηση της βίας στην οικογένεια, ειδικά τώρα που είναι δύσκολο να κρυφτούμε από τη δημόσια θέα, έτσι όπως ο κόσμος μετατρέπεται σε ένα παγκόσμιο χωριό" δήλωσε.


Βέβαια η βία ενάντια στη γυναίκα είναι ένα μέρος της ανεξέλεγκτης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών σε αυτές τις κοινωνίες. Όμως το φαινόμενο της βίας ενάντια στη γυναίκα είναι ακόμα πιο μαζικό από ότι φαίνεται εδώ. Αν λάβουμε υπόψη ότι στην έρευνα απάντησαν κοπέλες που οι γονείς τους συγκατατέθηκαν να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο, μπορούμε να υποψιαστούμε τι γίνεται σε εκείνες τις περιπτώσεις που τους στερείται ακόμα και αυτό το δικαίωμα.

Σίγουρα η βία ενάντια στη γυναίκα δεν είναι αραβικό φρούτο. Η διαφορά είναι ότι εδώ, δεν υπάρχει κανένας φορέας όπου να μπορεί να καταφύγει κάποια για προστασία. Το να καλέσεις την αστυνομία δε, είναι αδιανόητο. Στην καλύτερη περίπτωση απλά θα σε αγνοήσουν. Με αφορμή την έρευνα, ανακοινώθηκε και η σύσταση οργανισμού για τη προστασία των γυναικών και των παιδιών με πρωτοβουλία της συζύγου του Εμίρη. Κάτι είναι και αυτό, ειδικά επειδή αναμείχθηκε η πρώτη κυρία, η οποία χαίρει σεβασμού για τις καινοτομίες που προωθεί, και που σίγουρα θα του δόσει ώθηση.


Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι και η δική μας ισχνή φωνή, όταν προστεθεί με εκατομμύρια άλλες, μπορεί να σώσει ακόμα και ζωές σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη. Έχουμε υποχρέωση να υψώνουμε τη φωνή μας και να ξεσκεπάζουμε κάθε είδους "συνωμοσίες της σιωπής". Πάνω απ' όλα να μη σιωπούμε εμείς οι ίδιοι, αν θέλουμε να μη σιωπούν οι άλλοι όταν το κακό βρει εμάς. Έτσι κτίζεται η παγκόσμια αλληλεγγύη. Έτσι βοηθά ο κάθε καταπιεσμένος τον όμοιο του όπου και αν βρίσκεται.


Το σχετικό δημοσίευμα θα το βρείτε εδώ
Το έργο είναι της Ιρανής Shirin Neshat

9 σχόλια:

Yiota είπε...

αν αναλάβει κάθε πρώτη κυρία (αραβικής χώρας) έστω από μια πρωτοβουλία υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, πολλά μπορούν να γίνουν. Πάντως είναι περίεργο που στις αραβικές χώρες, το χρήμα ρέει άφθονο και όμως οι γυναίκες είναι κάτω από συνεχόμενη ανδροκρατία. Καλά, το ένδυμα τους, μπορώ να το καταλάβω...όμως τον τρόπο που σκέφτονται δεν τον καταλαβαίνω και ειδικά από τους άνδρες!
Θεωρώ πως υπάρχει μια μερίδα Αράβων που ούτε οι ίδιοι καταλαβαίνουν το γιατί...απλά συνήθισαν. Αλλά σε αυτούς εναπόκειται να αλλάξουν λιγάκι τα πράγματα προς το καλύτερο. Τουλάχιστον από τους εκσυγχρονισμένους Άραβες.

Μαρίνα Θαλασσινού είπε...

Τα στοιχεία συγκλονίζουν για άλλη νια φορά. Και έχει δίκιο, πως η δικιά μας σιωπή είναι συνένοχη σε μια διαρκή συνωμοσία.
Το κείμενο σου μας δίνει μια ακόμη ευκαιρία να τοποθετηθούμε απέναντι σε ένα τραγικό ρεαλισμό. Για την βία σε αυτές τις κοινωνίες, αλλά και για τα ψηλά ποσοστά βίας και στη δικιά μας "δημοκρατική" χώρα.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ένα διάλογο. Ισχυρό! τεκμηριωμένο! διαρκή!

στις επόμενες μέρες θα δημοσιεύσω στοιχεία από τα ΄δεδομένα στη χώρα μας στο θέμα αυτό. προτείνω ακόμα να ανοίξουμε επικοινωνία με διεθνή blogs και να στείλουμε μηνύματα για τη βία ενάντια στις γυναίκες διεθνώς. Κάτι σαν διαδικτυακό κίνημα για την βία!

Lexi_penitas είπε...

Γιώτα, αν κατάλαβες καλά οι όποιες αλλαγές μέχρι σήμερα έχουν προέλθει τόσο από εσωτερικές αντιδράσεις αλλά περισσότερο από τη διεθνή λαϊκή κατακραυγή. Γι' αυτό ας κάνουμε και εμείς αυτό που μας αναλογεί.

befree, ευχαρίστως θα συμμετείχα σε τέτοια πρωτοβουλία. Περιμένω το ποστ σου με τα στοιχεία που αναφέρεις.

Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν παρόμοιες κινήσεις στο διαδίκτυο. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς και μετά ερχόμαστε και σε επαφή με αυτές.

Ανώνυμος είπε...

@ Lexi_penitas,

Σίγουρα “…οι όποιες αλλαγές μέχρι σήμερα …” (υπέρ των γυναικών στις αραβικές και μουσουλμανικές) “… έχουν προέλθει τόσο από εσωτερικές αντιδράσεις αλλά περισσότερο από τη διεθνή λαϊκή κατακραυγή”. Γι' αυτό κι εμείς οφείλουμε να κάνουμε ότι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Και την αλληλεγγύη μας να εκφράζουμε και δυο κουβέντες να λέμε εκεί που χρειάζεται …
Όμως επιτρέψτε μου (και ελπίζω να μην γίνομαι φορτικός) να επαναλάβω περίπου αυτά που είπα (απευθυνόμενος προς την Stalamatia) σε παρέμβαση μου στο άλλο σχετικό post:
Το κύριο, το οποίο θα πυροδοτήσει και περαιτέρω εσωτερικές αντιδράσεις για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών (αλλά και γενικότερα) σ’ αυτές τις χώρες (και έτσι θα μαζικοποιήσει και τη διεθνή στήριξη), είναι η γυναίκα να βγει από τα στεγανά του σπιτιού της και να μπει στην παραγωγή και γενικότερα στη δουλειά. Όταν η γυναίκα γίνει πλέον βασικό συστατικό στοιχείο της οικονομικής ανάπτυξης (ή του οικονομικού εποικοδομήματος) ενός τόπου και αποκτήσει και οικονομική ανεξαρτησία (από τον άντρα), τότε πιο εύκολα θα επιτευχθεί και η φυλετική και κοινωνική της απελευθέρωση. Μόνο με την οικονομική της απεξάρτηση και ανεξαρτησία θα αναγνωριστεί και η ισότητα της!

Αλλά αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει! Απαιτείται να υπάρξουν ή να δημιουργηθούν και οι υποκειμενικές προϋποθέσεις (η αναγνώριση από την ίδια τη γυναίκα ενός άλλου διαφορετικού ρόλου για τον εαυτό της από αυτόν που παραδοσιακά την έμαθα – κι εδώ θα παίξει το ρόλο της η εκπαίδευση και η μόρφωση) αλλά και οι αντικειμενικές συνθήκες (η ανάγκη για πιο πολλά εργατικά χέρια ή πιο πολλούς επιστήμονες).

Anef_
Τρίτη 27/11/2007 – 4:10 μ.μ.

Yiota είπε...

@anef

Το αξιοπερίεργο είναι πως στην Κύπρο έχουμε πολλές γυναίκες μορφωμένες και με πτυχία και λοιπά, όμως παρόλα αυτά, μέσα στα κόμματα και στη βουλή υπάρχουν ελάχιστες γυναίκες. Υπουργο γυναίκα έχουμε μόνο μία! Πρόεδρο γυναίκα δεν είχαμε και δεν εχουμε ακόμα. Είναι γεγονός ότι υπάρχει ανδροκρατία στην Κύπρο.

όσο για τις αραβικές χώρες είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα για τις γυναίκες, γιατί, ασκείται τρομερή βία, όχι μόνο ψυχολογική αλλά και σωματική σε όποιαν πάει κόντρα στο ανδροκρατούμενο κατεστημένο.

stalamatia είπε...

Ο Άνεφ έχει δίκιο που λέει ότι αν οι γυναίκες εκεί βγούνε στην αγορά εργασίας, θα αλλάξουν αρκετά πράγματα γι'αυτές και σίγουρα υπέρ τους . Χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι στίς χώρες που οι γυναίκες θεωρούνται ισότιμες του ανδρός, δεν υφίστανται σε μεγάλο ποσοστό κακομεταχείριση .Χαίρομαι που άνθρωποι σαν τον πένητα και τον άνεφ μας ενημερώνουν μέσα από σχόλια για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Μερσί [μην το ψάξουμε τώρα το γαλλικό!]

Ανώνυμος είπε...

Όσο διάβαζα το κείμενο σκεφτόμουν αυτό που ανέφερε η/ο (λυπάμαι, δεν γνωρίζω το φύλο) befree, το ότι στην Κύπρο το φαινόμενο της βίας είναι έντονο και καλά καμουφλαρισμένο, παρόλη την γυναικεία χειραφέτηση. Τα τελευταία χρόνια υπήρξε τρομερή αύξηση τέτοιων αναφερόμενων υποθέσεων, νομίζω 216 στο έτος 2006 εν συγκρίσει με περίπου 100 το 2005 (ο/η befree θα μας δώσει τα ακριβή στοιχεία). Τονίζω το αναφερόμενες γιατί στη μυστικοπαθή κοινωνία που ζούμε που η ευτυχία είναι μάστ για το θεαθήναι, υπολογίζεται πως ο αληθινός αριθμός είναι τεράστιος σχετικά με τον καταγεγραμμένο, και παραμένει μυστικός. Όλοι όμως γνωρίζουμε, υποψιαζόμαστε ή εμπλεκόμαστε σε τέτοιες καταστάσεις, και αυτό είναι άξιο προβληματισμού.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στο ότι δεν καταγγέλλονται συχνότερα περιπτώσεις βίας. Ο κυριότερος είναι ο υποτακτικός τρόμος της γυναίκας προς τον άντρα που την κακοποιεί, και αυτόν τον τρόμο μπορεί οι πλείστοι να μην τον καταλαβαίνουμε όμως τον προκαλούν απειλές κατά της ζωής τους αν μιλήσουν και δεν μπορεί κανείς να τον πάρει ελαφρά. Επίσης αν η κακοποίηση συνεχίζεται για χρόνια η γυναίκα φτάνει στο ψυχωτικό σημείο να νιώθει πως όντως ευθύνεται για το ξύλο που τρώει. Ο άλλος είναι η νοοτροπία του "κρύψε να περάσουμε", που σίγουρα έχει να κάνει με τον πιο πάνω τρόμο και μυστικισμό της κοινωνίας μας.

Ανώνυμος είπε...

Μια έρευνα που διάβασα σε γαλλική εφημερίδα έλεγε ότι αντίθετα με αυτό που θα περιμέναμε, σε δυτικές χώρες, όπως πχ στη Γαλλία υπάρχουν πολλά περισσότερα περιστατικά σωματικής βίας πάνω στις γυναίκες απο τους συμβίους τους παρά σε αραβικές χώρες. Και όμως! Το θέμα είχε βγει στην επιφάνεια πριν 2-3 χρόνια μετά τον θάνατο γνωστής ηθοποιού πάνω σε καυγά με τον φίλο της.
Σίγουρα δεν συγκρίνονται τα δικαιώματα που κατακτήσαν οι δυτικοευρωπαίες με αυτά πολλών άλλων χωρών αλλά ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς για όλες μας, και όλους βέβαια, διότι η καταπίεση της γυναίκας εχει αρνητικες συνέπειες και για τους άντρες.

Кроткая είπε...

το κακό είναι πως συχνά ακόμα και εκείνες νομίζουν πως έτσι είναι το λογικό να συμβαίνει, είτε επειδή η παραδοση είναι πολύ ισχυρη, είτε επειδή δεν έχουν ποτέ δει πώς είναι το αλλιώς...

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη