28 Φεβρουαρίου 2009

Γράμμα σ' ένα ποιητή



Και αυτή η μουσική ανάσα είναι σε στίχους Καββαδία. Παρόλο που η αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια είναι και εδώ εμφανής, το γράμμα απευθύνεται στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ. Ο Καίσαρας κάπου ανάμεσα στους απαισιόδοξους στίχους του είχε γράψει κάπου “ Φαίνεται πια πως τίποτα - τίποτα δεν μας σώζει..." και από αυτό ορμώμενος ο Καββαδίας του απαντά με το ποίημα-γράμμα αφιέρωμα του.

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη

Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες

Κάτι που θα ΄κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια
Που αβρές μαθητριούλες τ ΄αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δεν γέλασαν ποτέ

Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δεν σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει Καίσαρ να μας πάρει
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ οδηγώ

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια
Στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
Γυμνή στα 17 στιλέτα ανάμεσα
θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει


Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Αφιερωμένο στο Ηλίθιο Αγρινό

23 Φεβρουαρίου 2009

Η εγκύκλιος της ντροπής

Άκουα το μεσημέρι που τον Άστρα την είδηση που ετζιέψαν τα υπόλοιπα ΜΜΕ τζιαι εν επίστεφκα στα φκιά μου. Ενόμιζα εν Πρωταπριλλιά. Θκιεβάστε τζιαι θαυμάστε. Θαυμάστε τα έργα της ηγεσίας των αδρώπων που τους εμπιστεφκούμαστε να κάμουν τα κοπελλούθκια μας αδρώπους. Έτσι όπως εκάμαν τους αδρώπους τα κοπελλούθκια των γονιών μας τζιαι τα δικά μας. Στραβάρα μεσ' τα μμάθκια τους!

Η ηγεσία λ
οιπόν της ΠΟΕΔ με εγκύκλιο της στες 4 του Φερβάρη, καλεί τα μέλη της, δασκάλους τζιαι νηπιαγωγούς να μεν δεχτούν επισκέψεις Τουρκοκυπρίων δασκάλων τζιαι μαθητών στα σχολεία μας. Οι επισκέψεις περιλαμβάνονται στες δραστηριότητες για προώθηση του στόχου της καλλιέργειας κουλτούρας ειρηνικής συνύπαρξης με τους Τ/Κ, τες οποίες εκοινοποίησε το υπουργείο με εγκύκλιον του στες 27 του Γεννάρη.

Το "Που σου νέφκω που πάεις" εξασφάλισε τζιαι παρουσιάζει την εγκύκλιο της ντροπής.

  • Αν τούτον έννεν ρατσισμός ήνταν που ένι;
  • Αν τούτον έννεν καλλιέργεια μίσους ενάντια στους σύνοικους ήνταν που ένι;
  • Αν τούτον έννεν συνειδητό τορπίλλισμα της πρώτης σοβαρής προσπάθειας για να αλλάξει ο εθνικιστικός, σωβινιστικός προσανατολισμός της παιδείας, ήνταν που ένι;
Τζιαι πάμεν πάρακάτω:
  • Που εν οι οργανώσεις των δασκάλων; Ούτε οι αριστεροί ούτε οι "φωτισμένοι" δεξιοί εσυντύχαν.
  • Το υπουργείον Παιδείας γιατί εφκαλεν το σκασμό;
  • Το ΑΚΕΛ άκουσεν τα νέα τζιαι έσκασεν οξά τζοιμάται;
Εκτός που σοβαρόν βήμαν σαμποταρίσματος της επίσημης διακυρηγμένης γραμμής της κυβέρνησης, εν τζιαι παράνομο. Η ΠΟΕΔ πρέπει να καταγγελθεί σε κάθε επίσημο κυπριακό τζιαι ευρωπαϊκό βήμα για προτροπή σε ρατσιστική συμπεριφορά. Επειδή η άρνηση για αποδοχή των επισκέψεων των Τ/Κ εν έσιει άλλη δικαιολογίαν εκτός που την εθνική τους καταγωγή. Τζιαι τούτον έσιει νόμον που το καταδικάζει. Πατάτε πάνω στες εικόνες για να μεγαλώσουν
Τούτα ούλλα τα απαράδεκτα εθκιαβαστήκαν με εντολή της ΠΟΕΔ σε ούλλους τους δασκάλους. Αναρωθκιούμαι πόσοι δασκάλοι εδιαμαρτυρηθήκαν. Πόσοι εσηκώσαν κκελλέ τζιαι είπαν τους πεμπάμενους συναδέλφους τους ότι εθθα πειθαρχήσουν. Πιστέφκω ελάχιστοι. Αλλά αν με θκιαβάζει κανένας δάσκαλος ας μας διαφωτίσει καλλύτερα.

20 Φεβρουαρίου 2009

Φάτα Μοργκάνα



Η Μαρίζα Κωχ τράβηξε το δικό της μοναχικό δρόμο στην Ελληνική μουσική την οποία υπηρετεί με πάθος για πάνω από 35 χρόνια. Εξαιρετική ερμηνεύτρια αλλά και συνθέτης όπως στη Φάτα Μοργκάνα που πιστεύω ότι έντυσε ιδανικά τους στίχους του Καββαδία με τις νότες της. Διαχρονικά αγαπημένο μου!

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.
Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός
να κολυμπάει τα βέλη του σε διοσκορίνη.

Πουθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.


Στίχοι:
Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Μαρίζα Κωχ
Εκτέλεση:
Μαρίζα Κωχ

19 Φεβρουαρίου 2009

Θάνατος από μελάνι!

Παχύδερμα ονομάζουμε κάποια κυρίως μεγαλόσωμα ζώα που έχουν σκληρό δέρμα για να τα βοηθά να επιβιώνουν στις σκληρές συνθήκες της ζούγκλας. Μεταφορικά και κατ' εξαίρεση οι άνθρωποι χαρακτηρίζουν παχύδερμο κάποιον που δεν συγκινείται εύκολα με τον ανθρώπινο πόνο και γενικά τον αφήνει αδιάφορο ότι παραθκιάνταλο συμβαίνει γύρω του. Από το πιο κάτω περιστατικό θα καταλάβετε πόσο άδικος είναι να για τα συμπαθή τετράποδα ο παραλληλισμός. Φαίνεται λοιπόν ότι στη μικρή μας βραχονησίδα ευδοκιμεί αυτό το είδος. Σε ένα τομέα της δε, αυτό της δημόσιας υπηρεσίας αποτελεί τη πλειοψηφία και βασιλεύει.

Καθώς οδηγούσα προς το γραφείο χτες το πρωί άκουγα τη περιπέτεια του ανθρώπου που για να πάει στο νοσοκομείο Λευκωσίας να κάνει καθετηριασμό πρέπει να σταλεί εκεί από πριν η έκθεση του γιατρού από το νοσοκομείο Κυπερούντας. Από το Δεκέμβρη λοιπόν και αφού επισκέφθηκε πολλές φορές το γιατρό στάθηκε αδύνατο να σταλεί η έκθεση επειδή το νοσοκομείο, ΑΚΟΥΣΟΝ, ΑΚΟΥΣΟΝ, δεν έχει μελάνι. Αγανάκτησα και το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να πάω κατευθείαν να παραθέσω σε ένα ποστ από δω μέχρι τον Απόστολο Ανδρέα όλα τα κοσμητικά επίθετα που διαθέτει η πλούσια γλώσσα μας και άλλα τόσα της κυπριακής διαλέκτου. Ευτυχώς ή δυστυχώς η δουλειά δεν μου το επέτρεψε.

Το χειρότερο είναι που όταν ένας ασθενής με παρόμοιο πρόβλημα αγόρασε και τους πήρε δυο μπουκάλια μελάνι ΔΕΝ τα δέχτηκαν επειδή το απαγορεύει ο κανονισμός της δημόσιας υπηρεσίας. Μέχρι το κοινοτικό συμβούλιο Κ. Αμιάντου αναμείχτηκε και προσπάθησε να δωρήσει αυτό τα μελάνια και πάλι δεν τα δέχτηκαν. Νομοταγείς βλέπετε οι υπεύθυνοι εκεί στη χιονισμένη Κυπερούντα.

Να αρχίσω τώρα τα ερωτήματα ΠΡΩΤΑ από το γιατρό; Να πάω στον υπεύθυνο για αυτές τις δουλειές στο νοσοκομείο; Στο υπόλοιπο προσωπικό που γνωρίζει την υπόθεση; Στους λειτουργούς (τρομάρα τους) του υπουργείου; Στον υπουργό; Το κόσμο που τα ακούει και συνεχίζει να ζει τη μίζερη ζωή του λες και δεν συμβαίνει τίποτε; Τι να γράψω ρε παιδιά; ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ;

Δε θα γράψω τίποτε παρά μόνο, ΓΑΜΩ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΠΙΑ! Μα τόση παχυδερμία!

Σας αφήνω με την αγανάκτηση που μπορεί να προκάλεσε η ιστορία σε όσους από μας δεν κόλλησαν ακόμα παχυδερμία, και με τα λόγια του ανθρώπου που αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο του θανάτου από .... μελάνι.

"Αν πεθάνω στη κηδεία μου αντί στεφάνων να γίνουν εισφορές για αγορά μελανιών για το νοσοκομείο Κυπερούντας"Καμιά σχέση δεν μπορούν να έχουν με τα δικά μας παχύδερμα!

17 Φεβρουαρίου 2009

Να μ' αγαπάς


Το σημερινό τραγούδι είναι επιλογή της συμβίας μου. Πρέπει να ομολογήσω ότι μου υπεράρεσει και μένα. Τόσο η μελωδία όσο και ο στίχος αλλά και οι υπέροχες φωνές του Τρίφωνου. Το πρωτότυπο τραγούδι είναι από Αργεντινή, λέγεται Gente que si.

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ' όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Carlos Libedinsky
Εκτέλεση: Τρίφωνο

15 Φεβρουαρίου 2009

Ξεκινούμεν.... τζιαι θωρούμεν

Αγαπητοί φίλοι, μπλόγκερς και λοιποί διαβάτες της μπλογκόσφαιρας.

Από το φθινόπωρο του 2006 που ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τα μπλογκς, η κυπριακή μπλογκόσφαιρα άλλαξε δραματικά. Νέοι μπλόγκερς ξεκινούν τη δική τους διαδρομή, ο καθένας με στόχους μοναδικούς στο μυαλό του. Άλλοι τα παράτησαν. Κάποιοι διέγραψαν τα ιστολόγια τους, άλλοι τα άφησαν εκεί, ίσως για να επανέλθουν μια μέρα. Δύσκολο για κάποιο να γνωρίζει όλα τα δρώμενα στη μικρο - ιστο - κοινότητα μας


Ένα νέο ιστολόγιο φιλοδοξεί να γίνει πηγή εύρεσης όσο το δυνατόν περισσοτέρων κυπριακών ιστολογίων. Ένας χώρος που εκτός από διαδικτυακές διευθύνσεις, κάποιος θα μπορεί να βρει στοιχειώδη στοιχεία για το κάθε ιστολόγιο. Πιστεύω είναι κάτι που λείπει.

Έστειλα το πιο κάτω e-mail σε περίπου 100 μπλογκερς και το απευθύνω και στους υπόλοιπους από εδώ. (Μεταξύ μας, δεν βλάφτει να βάζετε κάπου στο μπλογκ ή στο προφίλ το e-mail σας).


Φίλες και φίλοι κύπριοι μπλογκερς,

ξεκίνησα μια προσπάθεια να φτιάξω ένα μπλογκ όπου θα συγκεντρώσω όλα τα κυπριακά μπλογκς με μια σύντομη αναφορά στον κάθε μπλογκερ. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας χώρος όπου ο ενδιαφερόμενος να βρίσκει αν είναι δυνατόν συνδέσεις και πληροφορίες για όλα τα κυπριακά μπλογκς. Επίσης θα υπάρχει λίστα με σειρά που θα βασίζεται στα πιο πρόσφατα ανανεωμένα μπλογκς.

Παράκληση μου είναι να μου στείλετε μια παράγραφο για σας. Γράψτε αν είναι δυνατόν στο στυλ το δικό σας και μη ξεχάσετε να αναφέρετε και το πότε αρχίσατε να μπλογκάρετε. Αν δεν στείλετε θα γράψω εγώ και μπορεί να μη σας αρέσει. Σκέφτομαι, η σειρά που θα κρατήσω να είναι χρονολογική. Δηλαδή κατά αρχαιότητα.

Προτάσεις, ιδέες, αντιρρήσεις κλπ ευπρόσδεκτες!

Περιμένω το σύντομο μπλογκο-βιογραφικό σας.

Αν κάποια πληροφορία που αναφέρεται στο ιστολόγιο σας είναι λανθασμένη απολογούμαι εκ των προτέρων και θα ανασκευάζω μόλις πάρω τη διόρθωση. Αν είστε μπλόγκερ και το ιστολόγιο σας δεν περιλαμβάνεται στο ευρετήριο, στείλτε μου e-mail ή γράψτε μήνυμα για να το συμπεριλάβω. Αν πάλι κάποιος θέλει να εξαιρεθεί, δικαίωμα του.

Αντιλαμβάνεστε ότι η προσπάθεια αυτή δεν έχει τέλος. Με την έννοια ότι θα χρειάζεται διαρκή επικαιροποίηση. Ευελπιστώ τόσο στη κατανόηση όσο και στη συμβολή σας.

Το Ιστολόγιο έχει τίτλο "Κυπριακά μπλογκς" [Link]

Φιλικά

Λεξιπένητας

14 Φεβρουαρίου 2009

Αστέρι μου , φεγγάρι μου



Σήμερα που η εμπορικοποίηση και ο ξεφτυλισμός ακόμα και των πιο ωραίων συναισθημάτων κυριαρχεί, εμείς αντιτείνουμε ένα υπέροχο ύμνο στην αγάπη. Γραμμένο και εκτελεσμένο από δύο ιερά τέρατα της συγχρονης Ελληνικής Τέχνης σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη.

Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.

Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.
Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική:
Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη

Αφιερωμένο με συγκίνηση στην Ελένη

11 Φεβρουαρίου 2009

Περί φιλανθρωπίας και αξιοπρέπειας

Δύο ειδήσεις με ενόχλησαν και επειδή πρόκειται για "ευαίσθητα" θέματα είπα να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου μαζί σας.

Αυστραλία ή Μάλι
Η μεγάλη οικολογική καταστροφή που συντελείται στην Αυστραλία, με τεράστιο απολογισμό σε ανθρώπινες ζωές και σε πόλεις και χωριά που εξαφανίστηκαν από το χάρτη στο πέρασμα της φωτιάς, συγκλόνισε όλο το κόσμο. Η Μητρόπολη Κιτίου μαζί με την Οργάνωση καταπολέμησης της φτώχειας εξήγγειλαν εισφορά 70.000 Ευρώ για τους πυροπαθείς της Αυστραλίας.


Η Αυστραλία σύμφωνα με τρεις αξιόπιστες πηγές βρίσκεται ανάμεσα στις πλουσιότερες χώρες στο κόσμο και η εισφορά δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί συμβολική. Δεν θα μπορούσαν όμως αυτά τα λεφτά να δαπανηθούν με πολύ πιο θεάρεστο τρόπο και πραγματικά να προσφέρουν ανακούφιση σε εκατοντάδες ανθρώπους και μικρά παιδιά στο Μάλι. Σε κάθε κάτοικο του Μάλι αναλογεί λιγότερο από μισό δολάριο τη μέρα ενώ για το κάθε Αυστραλό πάνω από 100 δολάρια Στο Μάλι 3 στους 4 πολίτες δεν ξέρουν γράμματα ενώ στην Αυστραλία ξέρουν όλοι. Στο Μάλι 1 στα 5 παιδιά πεθαίνουν πριν φτάσουν στα 5 χρόνια. Στην Αυστραλία το 1 στα 200. Οι δείκτες είναι πάμπολλοι. Το Μάλι είναι τυχαία μία από τις δεκάδες επιλογές. Καλά κάνει ο Μητροπολίτης Κιτίου να το ψάξει καλύτερα την επόμενη φορά που θα του περισσεύουν λεφτά.


Πολύτεκνοι και αξιοπρέπεια

Ο πρόεδρος των πολυτέκνων εκλιπαρεί για επιπρόσθετη βοήθεια προς τη κατηγορία αυτή των συνανθρώπων μας επειδή η οικονομική κρίση τους έπληξε περισσότερο από τους υπόλοιπους πολίτες. Δεν μπορούν να σπουδάσουν τα παιδία τους, τα σταματούν από τα φροντιστήρια και γενικά δεν βγαίνουν.

Το ερώτημα μου είναι: Όταν αποφασίζεις να κάνεις πολλά παιδιά λογαριάζεις καθόλου ότι θα χρειαστεί να τα ταΐζεις, να τα ντύνεις, να τα μορφώσεις και τέλος πάντων να μπορείς να τους προσφέρεις ένα υποφερτό επίπεδο ζωής; Συμφωνώ ότι τα παιδιά είναι ευλογία αλλά τα πολλά παιδιά στις μέρες μας μπορεί να είναι και δυστυχία. Και πραγματικά κάθε φορά που τους ακούω να ικετεύουν διερωτώμαι που ξεχνούν την αξιοπρέπεια τους. Η πολιτεία ήδη έχει θεσπίσει μια σειρά από ειδικές παροχές για τους πολύτεκνους. Μέχρι που πρέπει να φτάνει η ενίσχυση συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού; Δεν πρέπει να υπάρχει ισορροπημένη ενίσχυση των διαφόρων ομάδων αναξιοπαθούντων;

Αλλά και μήπως οι πολύτεκνοι δεν πρέπει να θεωρούνται αναξιοπαθούντες; Μήπως απλά είναι αρκετά μεγάλη ομάδα και γνωρίζει ότι μπορεί να ασκεί αποτελεσματική πίεση επί των κέντρων εξουσίας ενίοτε χρησιμοποιώντας ολίγον πατριωτισμό και μπόλικη ορθοδοξία;

Ο Λεξιπένητας αναρωτιέται. Εσείς τι λέτε;

Το έργο είναι του Joynul Abedin

10 Φεβρουαρίου 2009

Πως να σωπάσω μέσα μου


Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ'άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;

Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης

Επίκαιρο σήμερα, που οι διώκτες των ιδεών και της ελέυθερης σκέψης κάνουν προσπάθεια να εμπεδώσουν το σκοταδισμό τους. Η τελευταία στροφή προς απάντηση τους!

7 Φεβρουαρίου 2009

Ο Αρχιεπίσκοπος, νέος ηγέτης του διχοτομικού μετώπου

Μετά το θάνατο του Τάσσου το απορριπτικό μέτωπο βρέθηκε χωρίς ηγέτη. Ο ιστορικός ηγέτης και θεωρητικός του απορριπτισμού αποχαιρέτησε τα εγκόσμια και ορφάνεψε η εμπροσθοφυλακή της εθνικοφροσύνης. Οι πολιτικές αντιδράσεις του μαύρου μετώπου τις τελευταίες βδομάδες έμοιαζαν με πλίνθους και κέραμους ατάκτως ερριμμένους. Κάτι έπρεπε να γίνει λοιπόν. Οι αφορμές για να αρχίζουν τα κακόφωνα όργανα τους, ποτέ δε λείπουν. Αλλά και εκεί που λείπουν τις κατασκευάζουν. Το ψέμα είναι παλιά τους τέχνη κόσκινο προκειμένου να διατηρούνται σε καθημερινή βάση στη πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Βλέπουμε πιο συχνά το Συλλούρη από τον Πρόεδρο.

Με φτιαχτές αφορμές λοιπόν ο Αρχιεπίσκοπος Ττομης Ββου φρόντισε αστραφτερός και βροντερός να μην αφήσει σε κανένα αμφιβολία για το ποιος είναι ο νέος αρχηγός των απορριπτικών. Σε πόρισμα της επιτροπής για τα βιβλία της ιστορίας, λέει, αμφισβητείται ο θετικός ρόλος της εκκλησίας στους αγώνες για την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού. ΨΕΜΑ! (Αν και θα πρέπει να μελετηθεί και αυτό το θέμα μιας και υπάρχει σοβαρή αμφισβήτηση αν τα πράγματα είναι όπως μας τα μάθαν εμάς) Η αλήθεια όπως δήλωσε ο υπουργός παιδείας είναι ότι η επιτροπή ακόμα δεν συνεδρίασε καν. Είναι φανερό ότι ο παπάς προσπαθεί να βάλει φρένο σε οποιαδήποτε σκέψη για διόρθωση των ελλείψεων και ανακριβειών από τα βιβλία της ιστορίας. Ζήτησε μάλιστα στην επιτροπή να μετέχουν και δύο ιεράρχες (έχει λέει ιεράρχες με πτυχία και δοκτοράτα). Λες και η δουλειά της επιτροπής είναι η ερμηνεία εδαφίων της Αγίας Γραφής. Αν εν έτσι να με βάλουν και μένα στην επιτροπή για τη χημεία επειδή έχω πτυχίο στα οικονομικά. Και τη δόκτορα Ψυχία στην επιτροπή για τα θρησκευτικά.


Τα ψέμματα συνεχίστηκαν και σε παρέμβαση του για την Αγγλική σχολή. Δεν επιτρέπουν λέει στους μαθητές να φοράνε σταυρό και θα καταργήσουν το μάθημα των θρησκευτικών. ΨΕΜΑ! Και οι δύο μπούρδες διαψεύστηκαν από το Δ.Σ. της σχολής. Ο παπάς λοιπόν δίνει το πρόσταγμα και οι άλλοι ακολουθούν.


Βγήκε και ο Φαλάς ο Καρπασίτης αλλά και ο Κουλίας (twin που δεν χάνει) και ξέρασαν τον οχετό τους ενάντια στους καθηγητές του γυμνασίου Ριζοκαρπάσου. Άκου λέει να διδάσκουν τα παιδιά μας την ειρηνική συνύπαρξη! Και να τους μειώνουν το αγωνιστικό φρόνημα! Και να γεμίζουν τις ψυχές τους με μίσος λέω εγώ. Έφτασαν να ζητήσουν ανάκληση της διευθύντριας επειδή δεν σταθηκε στο ύψος των περιστάσεων (!!!) Αν μπορεί να βρει κανένας το φιλμ με τις δηλώσεις τους είναι καλά να το διασώσουμε γιατί τόσο το περιεχόμενο όσο και το ύφος των δηλώσεων θα το κατατάξουν κάποτε στα ιστορικά ντοκουμέντα. Ο αχρείος ο Κουλίας χρησημοποίησε με το γνωστό του ύφος δυο φορές τη λέξη "χέστηκαν" λες και διάβαζε από μπλογκ.


Έχει ακόμα κανένας αμφιβολία ότι η καλλιέργεια δυσπιστίας ως προς τις προθέσεις της κυβέρνησης καθώς και η ένταση που προκαλείται με κάθε ευκαιρία από τους κακόφωνους έχει ένα και μοναδικό στόχο. Το διχασμό του λαού και το ντοπάρισμα των οπαδών τους για τη νέα γιούρια παροξυσμού που θα επιχειρήσουν τη κατάλληλη στιγμή. Και η στιγμή αυτή θα είναι η έστω απομακρυσμένη περίπτωση σύγκλησης των δύο πλευρών προς τη λύση. Κάνουν τις προθέσεις τους καθαρές. Δε θέλουν καμιά λύση. Οι προδιαγραφές που θέτουν είναι γνωστές. Και ανέφικτες.


Έχασαν όμως το παιχνίδι. Αυτή τη φορά θα είναι η θλιβερή μειοψηφία όπως εμείς τότε.


ΥΓ: Ρωτήστε ένα κακόφωνο να σας πει πώς θα πετύχουμε τη λύση που προτείνουν. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ! Μόνο να κλαψουρίζουν υποκριτικά για την εμπέδωση των τετελεσμένων επί του εδάφους και επί των συνειδήσεων


Το έργο είναι του Liezl Rabie

5 Φεβρουαρίου 2009

Προσκύνημα


Update: Μια εναλλακτική λύση που βρήκα, σε περίπτωση που δεν λειτουργεί το βίντεο, βρίσκεται εδώ. Πρόκειται για μια καλούτσικη προσπάθεια δυο νεαρών. Στο δευτερο μισό ακούγεται ο θίασος με τη Καρέζη και το Καζάκο.

Για να θυμόμαστε τα άσματα που μας ενηλικίωσαν

Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου
πίσω απ' τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού
πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ' τα ματωμένα νύχια του περιστεριού
πάμε να δεις στην αυλή που μεγάλωσαν

Δυο παιδιά ερωτευμένα
δυο παιδιά του χαμού

Ορέστη απ' το Βόλο
Μαρία απ' τη Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ' τη Σπάρτη
Ορέστη απ' το Βόλο
την κόρη μου θέλω

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος - Από "Το μεγάλο μας τσίρκο"
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος, Τζένη Καρέζη & Θίασος

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη