Δινοντας ψυχή στον υπολογιστή.

Φίλοι αναγνώστες, έχω δημοσιεύσει μέχρι σήμερα 13 συνεργασίες στο πλαίσιο της συζήτησης που άρχισε στις 11 του Οκτώβρη. Πρέπει να ομολογήσω ότι η ανταπόκριση ήταν συγκινητική.

Τη μεγαλύτερη όμως συγκίνηση μου την πρόσφερε η Σταλαματία. Η συνμπλόγκερ μας που ζει χρόνια μακρυά από τη πατρίδα, και μέσα από τα γραφτά μας βρήκε σημείο επαφής με το παρελθόν της και με αυτό που θεωρεί δικό της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τη Κύπρο.

Αυτό όμως που την κάνει πραγματικά ξεχωριστή είναι που τώρα, στα δεύτερα -άντα (ελπίζω να μη πέφτω έξω και με βρίσεις κορίτσι μου), βρήκε τη δύναμη να ολοκληρώσει κάτι που για τους πιο πολλούς από μας θεωρείται δεδομένο. Να τελειώσει το λύκειο!

Η Σταλαματία είναι για μένα ένας άνθρωπος, συνώνυμο της θέλησης και ένα φωτεινό παράδειγμα του πως κάποιος κερδίζει τη ζωή. Αλλά και πως κερδίζει από τη ζωή.

Σταλαματία, από μένα μια υπόκλιση γεμάτη σεβασμό και μια αγκαλιά όλο αγάπη.

***********************

Αποφάσισα να γράψω και εγώ για το μπλόγκιγκ, παρόλο που η σχέση μου με αυτό άρχισε πριν λίγους μήνες. Αποδείχτηκε δυνατή σχέση, κάτι σαν κεραυνοβόλος έρωτας. Δεν ξέρω αν ο Κολόμβος ένιωσε τέτοια χαρά όταν ανακάλυψε την Αμερική. Μπα δεν νομίζω.

Αυτή η ανωνυμία που υπάρχει σε βοηθάει να ξεπερνάς τις αναστολές που τυχόν υπάρχουν. Σε μένα βοήθησε. Ποτέ δεν θ' άνοιγα το στόμα μου να πάρω μέρος σε μια συζήτηση, και ειδικά με αγνώστους . Στο μπλόγκιγκ μπορώ να εκφραστώ όπως νιώθω είτε αρέσουν είτε δεν αρέσουν αυτά που γράφω, είναι κάτι εντελώς προσωπικό . Αν κάποιος θέλει να σε αφουγκραστεί θα το κάνει ,αλλιώς θα προσπεράσει, χωρίς να αφήσει ίχνη.

Οι Κύπριοι μπλόγκερς ήταν οι πρώτοι που βρήκα στον υπολογιστή και αυτούς εντελώς τυχαία. Εγώ μια εφημερίδα κυπριακή ήθελα να διαβάζω στον υπολογιστή που έχουμε στο σπίτι ,αλλά είμαι λίγο του ψαξίματος και πάταγα διάφορα με το βελάκι και τσούπ έπεσα πάνω στον Ασερα . Αυτό ήταν! Σιγά σιγά βρήκα και τους άλλους μπλόγκερς, και η χαρά μου μεγάλωσε. Νομίζω μεγάλο ρόλο έπαιξε το ότι βρήκα κύπριους. Ο καθένας έχει τούς λόγους του, απλά αυτό με κράτησε πιο πολύ στο να ψάξω και για πάρα πέρα. Μου αρέσει να κάνω μπλόγκιγκ, με ξεκουράζει, με διασκεδάζει, με ενημερώνει, με φέρνει κοντά στη πατρίδα μου τη Κύπρο.

Κάποτε ίσως κάποιους να σας γνωρίσω από κοντά, προς το παρών ας κρατήσει αυτή η μαγεία. Να ξέρεις ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται σαν εσένα και στέκονται στο πλευρό σου, δίνοντας ψυχή σε ένα μηχάνημα, τον υπολογιστή.

Ευχαριστώ Λέξη Πένητα που μου έδωσες αυτή την ευκαιρία. Να γράψω και εγώ πως νιώθω για αυτή τη μορφή επικοινωνίας που πριν λίγους μήνες δεν ήξερα καν την ύπαρξη της.

Ο πίνακας που κοσμεί το κέιμενο είναι του John Montgomery, "Circe Invidiosa"