31 Οκτωβρίου 2007

Εξομολόγηση

Στο διάλογο μας μπαίνει σήμερα μια καινούρια φίλη. Δεν είναι μπλόγκερ, γράφει όμως εδώ και πολλά χρόνια. Από τα λίγα που είδα σε σχόλια της αλλού, πιστεύω ότι σύντομα θα τη καλωσορίσουμε στη κοινότητα των Κυπρίων μπλόγκερς.

Η ίδια μου έγραψε: "Έκανα ήδη μια εγγραφή ως νέος blogger με το όνομα monachus monachus. Καταλαβαίνεις ότι θέλω να διατηρήσω ανωνυμία στην μπλογκόσφαιρα. Μπαίνω κάποτε ως Μ.Μ. στο μπλογκ των προεδρικών. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το δικό σου μπλογκ, όπως και αρκετών άλλων αθεράπευτα ρομαντικών..."

Υποδεχτείτε την και μη ξεχάσετε να αφήσετε το σχόλιο σας.

Η συμπαθέστατη μεσογειακή φώκια monachus monachus.

Υπήρξε εποχή - πολλά χρόνια για την ακρίβεια- που ανήκα στους προνομιούχους επώνυμους αρθρογράφους, απ’ αυτούς που γράφουν την άποψή τους επί παντός επιστητού, που αραδιάζουν τα σώψυχά τους και που είναι σε θέση, εκ του ασφαλούς, πάντα, να κρίνουν όλους τους άλλους, πείθοντας τους εαυτούς τους ότι κάνουν κοινωνική παρέμβαση. Νομίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια που έγραφα, είπα και μερικά καλά και σωστά πράγματα, είπα και μπούρδες. Μάζεψα και κολακευτικά σχόλια, αλλά έφαγα και μούντζες όπως επίσης και μερικές αγωγές. Πάνε όμως τώρα όλα αυτά. Και διηγώντας τα να κλαις, που λέμε (ή να γελάς, δεν έχει και πολλή διαφορά).

Η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε η δημόσια έκθεσή μου αυτόν τον ένα χρόνο που διακόπηκε σχεδόν βίαια η επαφή μου με το γράψιμο. Άνκαι την εποχή που πληρωνόμουν για να γράφω, υπήρξαν αναρίθμητες φορές που άνοιγα μια λευκή σελίδα του word και δεν ήξερα από πού να αρχίσω, η πραγματικότητα είναι πως όταν ολοκλήρωνα το κείμενο μου, ένιωθα μια προσωπική ικανοποίηση, ιδιαίτερα σημαντική για κάποιον με όχι και τόσο σπουδαία αυτοεικόνα.

Την εποχή των ασφυκτικών deadlines και των πιεστικών οικογενειακών υποχρεώσεων, που σε συνδυασμό με πλάκωναν, δεν είχα καθόλου χρόνο να χαζεύω στα μπλοκς. Ομολογώ πως τώρα καταλαβαίνω τι έχανα... Τώρα που διαθέτοντας επιτέλους τον χρόνο, έχω μετατραπεί σε λαθραναγνώστρια στη μπλογκόσφαιρα, με μια έντονη επιθυμία να αποκτήσω ένα δικό μου μπλοκ, μια νέα «προσωπική στήλη» και να παρεισφρήσω σε ένα χώρο ξένο, αλλά την ίδια στιγμή οικείο. Σε ένα κόσμο που μέσα στην κοσμάρα του και τη μοναχικότητά του, είναι αυθεντικός και γοητευτικά μυστήριος. Ξέρετε, δουλεύοντας χρόνια στα περιοδικά και ασχολούμενη με αηδίες των σελέμπριτι και των διαφόρων κυρίων Τίποτε, είχα ξεχάσει πώς είναι να είσαι ο εαυτός σου και να είσαι ειλικρινής μαζί του. Τώρα που έχω τον χρόνο και την καλή διάθεση, τρυπώνω απρόσκλητη στα μπλογκς, σχεδόν αμήχανη και αισθάνομαι ότι επιστρέφω σε ένα παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων, που έφτιαχνα φανταστικούς φίλους και περνούσα μαζί τους άπειρες ώρες, ξορκίζοντας τους φόβους και τις ανασφάλειές μου. Ήταν μαγική εκείνη η εποχή και είχα ξεχάσει ότι υπήρξε στη ζωή μου. Μου την θυμίζει η μπλογκόσφαιρα και αυτό μου αρέσει πολύ, καλοί φανταστικοί μου φίλοι.

Ελπίζω να μην χαθούμε.

Monachus Monachus

Υγ. Ανακαλύπτοντας τον πλούτο των μπλοκγς σας, σας διαβεβαιώ ότι πολλοί επαγγελματίες γραφιάδες θα ζήλευαν το γράψιμο, τις γνώσεις και την επάρκεια σας. Νάστε καλά φίλοι μου.

M.M.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σαν λαθραναγνώστρια κι εγώ, ταξιδεύω μέσα από τα κείμενα όλων σας και βρίσκω virtual φίλους! Στα υπέρ σας: ούτε deadlines έχετε, ούτε για την κάθε γλάστρα-διασημότητα σας αναγκάζουν να γράφετε, ούτε μήνυση κινδυνεύετε να φάτε (ελπίζω!).

Greekstories είπε...

Πολλες οι αληθειες που εγραψες φιλη. Ειμαι σιγουρος οτι θα μασ λειπει κατι αν δεν αρχισεις να εκδιδεσαι στην μπλοκοσφαιρα. Και ειμαι επισης σιγουρος οτι θα ειμαι ενα απο τους φανατικους αναγνωστες σου.

Demetris είπε...

Min (epan-)ekdotheis. Dwthou.



...and drink well.

the Idiot Mouflon είπε...

Μόνο που τώρα δεν εκδίδεσαι επί χρήμασι...ε;

:-)

Ανώνυμος είπε...

@greekstories
Σ ευαχαριστώ, φίλε μου, για τα καλά σου λόγια
@demetris
Εις υγείαν
@Mouflon
Tωρά θα γίνω η γνωστή Πόντια 
@Penita
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Btw εν γλύκα η αδερφούλα μου στη φωτό...
Μ.Μ.

Ανώνυμος είπε...

Καλωσόρισες.

Γράφε ελεύθερα, στο κάτω κάτω αν θέλουν δκιαβάζουν το μπλοκ σου :-)

dokisisofi είπε...

to oti arthrografeis afto de se kanei "prostatevomeno eidos" monaxous monaxous. ego prosopika theoro tous dimosiografous (tous perissoterous) poulimenous, atalantous, kenous , epifaneiakous kai anegkefalous (efoson vrikan kapoies theseis apo meson kai mono-elate tora..stin kipro zoume). Den aksiothka os tora stin kipro na vro oute mia efimerida na mou aresei kai oute enan kolostathmo sto radiofono na ton antekso pano apo ena lepto. Kala as mi miliso gia tileorasi.
U MADE OURLIVES A LEAVING HELL.
poli kalinixta sas

Unknown είπε...

@Monachus Monachus ζεστό και αληθινό το γραπτό σου-ομολογώ πως σαν κάποιος με πολυετή τριβή στα Μέσα τόσο στην Ελλάδα, τώρα εδώ και πιο παλιά αλλού, ένιωσα κάθε παράγραφο του κειμένου σου, βαθειά μέσα μου και αγγίχτηκα ακριβώς από αυτό που ανέφερα στην αρχή. Την ειλικρίνεια του.

Η «μπλογκόσφαιρα» είναι (ακόμα) μία από εκείνες τις αποδείξεις –ας πούμε- που δικαιώνουν κάποιους από μας που πριν από πολλά χρόνια, υποστηρίζαμε πως η Πληροφορική, το διαδίκτυο, και οι τεχνολογίες , μπορούν να διευρύνουν τη Δημοκρατία γιατί απελευθερώνουν σε μεγάλο βαθμό τη Γνώση και την ανταλλαγή απόψεων. Ήδη τα παραδείγματα κοινωνικών κινημάτων που σπίθισαν από το διαδίκτυο είναι αρκετά. Νομίζω πως μεγάλη χαρά θα δούμε και θα απολαύσουμε όλοι μας τις σελίδες σου στη μπλογκόσφαιρα μόλις πυροδοτήσεις τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο, απελευθερώνοντας ότι συνδυάζει ο νους και η καρδιάς.


@ Δοκησίσοφη
Η απρόκλητη επιθετικότητα, είναι εξ ορισμού βαθύτατα προβληματική. Μπορεί να γίνει αντικείμενο κατανόησης αν προέρχεται από ένα έφηβο παιδί, αλλά όχι από ενήλικα. Και, αναφέρομαι στο πιο πάνω σχόλιο της Δοκησίσοφης το οποίο –για μένα- επιεικώς, είναι τελείως στερημένο από στοιχειώδη ευαισθησία.

Αν ψάχνεις Δοκησίσοφη να βρεις μια εφημερίδα ή ένα ραδιόφωνο που να σε καλύπτουν 100% είναι μάταιο, δεν υπάρχει. Και αυτό, γιατί τα ραδιόφωνα και οι εφημερίδες υπάρχουν λόγω των ανθρώπων που δουλεύουν σε αυτά, και αυτοί είναι δια-φο-ρε-τι-κοί. Μέσα όμως από την ποικιλία που υπάρχει, οποιοσδήποτε καλόπιστος αναγνώστης ή ακροατής θα διακρίνει και κείμενα και εκπομπές και άρθρα και μουσικές και απόψεις που είναι ειλικρινείς, που διαθέτουν παιδεία έκφρασης, και κάποιες φορές ακόμα και λόγο ρηξικέλευθο για τον οποίοι ορισμένοι άνθρωποι παίρνουν υψηλά ρίσκα και σίγουρα απείρως υψηλότερα από το μηδενικό ρίσκο που έχει κάποιος γράφοντας με ψευδώνυμο πίσω από μια οθόνη.

Ανώνυμος είπε...

Κυρία Μονάχους Μονάχους!! Κόπου του βούρου τζαι κάμε μπλογκ! Εσείς οι φώκιες είστε συμπαθέστατες :)

Greekstories είπε...

Αγαπητε Λεξη, θελω να εκφρασω τον σεβασμο και τον θαυμασμο μου γι'αυτα που εγραψες πιο πανω. Το λεξιλογιο που χρησιμοποιεις αλλα και ο τροπος που εκφραζεσαι προδιδουν εναν ανθρωπο που οχι μονο ειναι προβληματισμενος και ανησυχος αλλα και που εχει αναλυσει πολυ βαθυστοχαστα τα κοινα. Ειμαι πολυ ευτυχισμενος που εχω την ευκαιρια να σε διαβαζω.
Οσο γι'αυτα που εγραπψε η Μοναχους το επαναλαμβανω οτι ολοι θα εοωφεληθουμε απ'αυτα που θα εδινε σ'ενα μπλοκ.
Ο Greek σας

Lexi_penitas είπε...

@Greek: Μάλλον θα αναφέρεσαι σε άλλο σχολιαστή ή σε άλλο κείμενο :)

@monachus: Αϊντε καλή μου. Δεν νομίζω να το σκέφτεσαι για πολύ ακόμα. Η μπλογκόσφαιρα είναι και το δικό σου βήμα, το μπλογκ σου θα γίνει η δική σου φωνή. Θα γίνει το διαδικτυακό σου σπίτι που θα περνάμε συχνά πυκνά για να δροσιστούμε. Σάσε μπύρες, λεμονάδες, φραπέ κλπ :)

dokisisofi είπε...

ΠολίτηςΠίττας είπε :

Monachus Monachus ζεστό και αληθινό το γραπτό σου-ομολογώ πως σαν κάποιος με πολυετή τριβή στα Μέσα τόσο στην Ελλάδα, τώρα εδώ και πιο παλιά αλλού, ένιωσα κάθε παράγραφο του κειμένου σου, βαθειά μέσα μου και αγγίχτηκα ακριβώς από αυτό που ανέφερα στην αρχή. Την ειλικρίνεια του.

προτιμώ χίλιες φορές την αιώνια εφηβική μου αντικομφορμιστική ειλικρίνεια και την "απρόκλητη" μου "επιθετικότητα".

Όποιος δεν είναι γλύφτης ΣΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ!!!!

Unknown είπε...

Έλεος βρε Δοκησίσοφη...

χειροτερεύεις έναν κόσμο που είναι ήδη σκατά και στον οποίο κάποια από τα ελάχιστα όπλα που έχουμε είναι οι αλήθειές μας, η κατανόηση και το προσεκτικό ψηλάφισμα του Άλλου...

Κρίμα.

Δεν υπάρχει λόγος να είσαι διαρκώς σαν τον...αχινό με τα αγκάθια στην τσίτα...

dokisisofi είπε...

ton kosmo sas den nomizo na ton kanoun skata oi eilikrineis
kai oute ego, afou den eimai eidos pou distixos i eftixos evdokimei.

Ki afou theorisai kaidimosiografos den tha eprepe na fovasai toso poli tis sigkrouseis kai tis antithetes gnomes.

lipamai

Unknown είπε...

Δεν είμαι δημοσιογράφος Δοκησίσοφη και πάντως το τελευταίο πράγμα που φοβήθηκα ποτέ είναι οι συγκρούσεις.

Το μόνο που σου "καταλογίζω" είναι καχυποψία και απουσία ευαισθησίας σε ένα κείμενο, αυτό της μονάχους-μονάχους, που γράφτηκε από καρδιάς.

Και προσπαθώ να σου επισημάνω, πως η καχυποψία είναι στην κυριολεξία, νερό στο μύλο του συστήματος. Τίποτα άλλο.

Ανώνυμος είπε...

@dokisisofi
Πολύ μεγάλη συζήτηση άνοιξες με αφορμή τη παρέμβαση μιας πτωχής πλην τίμιας πρώην δημοσιογράφου που αυτοσυστήθηκε ως λαθραναγνώστρια των μπλόγκερς και που καθαρά δήλωσε πως γουστάρει την κοσμάρα σας. Δεν πήρα προσωπικά την επίθεση που έκανες σε όλο το δημοσιογραφικό συνάφι. Άλλωστε θεωρώ ότι δεν με αφορά καθότι ως γνωστόν οι κριτικές αφορούν πάντα τους άλλους, ποτέ εμάς τους ίδιους... Με αφορμή όμως την επίθεσή σου, επέτρεψε μου να σου πω δυο πράγματα: Όντως η δημοσιογραφία στην Κύπρο νοσεί - για να θέσω λίγο πιο κόσμια τις αντιρρήσεις σου- αλλά δεν είναι και του θανατά. Υπάρχουν πολύ καλές μονάδες, που επιχειρούν κάτι να κάνουν, ασχέτως αν το πετυχαίνουν, υπάρχουν και οι γλύφτες και οι άχρηστοι που απλώς είδαν φως και μπήκαν. Υπάρχουν κανάλια, εφημερίδες και ραδιοσταθμοί που είναι για κλάματα και ...πάτσους, υπάρχουν όμως και εκείνα τα ΜΜΕ που αν μη τι άλλο προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους όσο πιο αξιοπρεπώς γίνεται. Γι’ αυτό καλή μου, είναι κομμάτι άδικο να τσουβαλιάζονται όλοι στο ίδιο καζάνι της αχρηστοσύνης. Παρακολούθα λίγο το Μακάριο Δρουσιώτη στον Πολίτη, το Γιώργο Κασκάνη, τον Κώστα Κωνσταντίνου και τον Αντρέα Παράσχο της ίδιας εφημερίδας. Άκουσε και τον Γιώργο Παυλίδη στον Άστρα, την Ελένη Βρεττού και τον Σωτήρη Παρούτη στο Τρίτο του ΡΙΚ. Διάβασε και την Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου στον Φιλελεύθερο. Την Ελένη Ξένου στο Υστερόγραφο και το Μαρίνο Νομικό στο TVMania. Κάνε μια βόλτα στα ΜΜΕ και επέλεξε να παρακολουθείς αραιά και πού ό,τι σε ενδιαφέρει και θα δεις ότι δεν είναι όλα μαύρα. Δεν έχω καμμιά πρόθεση να σου το παίξω αφ’ υψηλού, αλλά, έχοντας ζήσει από μέσα τα Μέσα σου λέω και αυτό: Τα media στην Κύπρο ελέγχονται από εκδότες ή κόμματα που έχουν το δικό τους μεγάλο κομμάτι σε αυτό που λέμε αλισβερίσι και διαπλοκή. Τα περισσότερα ελέγχονται (πολιτικά) από τον Τάσσο και(οικονομικά) από τα μεγάλα συμφέροντα, από τις Τράπεζες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και όλους αυτούς που κρατούν στα χέρια τους την πραγματική εξουσία. Όσες φορές δημοσιογράφοι προσπάθησαν να αποκαλύψουν πράγματα και θαύματα, βρέθηκαν μπροστά σε απίστευτες παρεμβάσεις και εκβιασμούς, από όλους αυτούς τους γνωστούς-αγνώστους, που απειλούσαν τους εκδότες τους ότι θα τους κόψουν τη διαφήμηση άρα την ζήση, πώς θα τους πολεμήσουν με κάθε μέσο κλπ, κλπ. Πολύ καλές μονάδες, πέραν απ’ αυτούς που σου ανάφερα ονομαστικά πιο πάνω, πολύ θα ήθελαν να μην είναι βολεμένοι και να μην σου έχουν κάνει τη ζωή κόλαση (!;) αλλά δεν μπορούν και δεν τους παίρνει να τα μαζέψουν και να φύγουν. Κι έχουν φτάσει στο σημείο να αυτολογοκρίνονται ή να πουλάνε την ψυχή τους στον διάβολο. Με το υφάκι που σε δακρίνει από τα σχόλια σου (νομίζω πως) σε βλέπω να χαμογελάς και να λες ειρωνικά «μάνα μου τους ρε, τους καϋμένους», αλλά ειλικρινά αν βρεθείς ποτέ σε καμιά παρέα δημοσιογράφων (και όχι κατ’ ανάγκην από όσους πιθανόν να θεωρείς κότες) ρώτα τους πόσες φορές δοκίμασαν να κάνουν κάτι δαφορετικό στα Μέσα τους και δεν έφαγαν πόρτα από τους εκδότες ή τις «πηγές» τους. Αυτά γενικά για να ξέρεις ότι ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο υπάρχουν και οι αποχρώσεις του γκρίζου.
Είναι όμως ακόμα ένα θέμα που με αφορφή τις κακιούλες σου ήθελα να θίξω και συγκεκριμένα με την φρασούλα σου «elate tora..stin kipro zoume». Για να σου πω πως όντως στην Κύπρο ζουν και οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί και οι ακαδημαϊκοί και οι δημόσιοι λειτουργοί και οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας κι εσύ κι εγώ. Γιατί, λοιπόν, ανάμεσα σε όλους αυτούς οι πιο άτιμοι, οι πιο σαθροί, οι πιο άχρηστοι και οι πιο πουλημένοι είναι οι δημοσιογράφοι; Τροφή για σκέψη, τίποτε άλλο.
Btw το monachus monachus δεν το διάλεξα γιατί θεωρώ τον εαυτό μου προστατευόμενο είδος. Κάθε άλλο. Είμαι μετρίως μέτρια και πάντα μετρημένη. Εσύ, μήπως, διάλεξες το dokisisofi γιατί νομίζεις ότι είναι σοφή; Και αν οι άλλοι δε συμμερίζονται τη γνώμη σου; Στο πυρ το εξώτερον;

Με εκτίμηση Monachus Monachus
@ Politi Pitta ευχαριστώ.
Μ. Μ.

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη