Σεβαστοί αναγνώστες, αγαπητοί συν-ιστογράφοι, κυρίες και κύριοι. Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα για τη Κυπριακή μπλογκόσφαιρα. Ένας από τους πιο δημοφιλείς Κύπριους ιστογράφους γιορτάζει απόψε τα πρώτα γενέθλια του ιστολογίου του.
Το μόνο δώρο που μας ζήτησε μέσα από το κείμενο του, είναι να του πούμε τι σημαίνει για μας το ιστολόγιο του. Μη τσιγκουνευτείτε τα καλά λόγια αλλά ούτε και τις κακίες.
Άϊντε, και τα ποτά από το μαγαζί. Να σου ζήσει Αγρινέ!
******
Τζίνι του Λυχναριού: «Λοιπόν, εσύ τι ευχή θα κάνεις;»
Αγρινό: «Να σβηστούν όσα γράψαν οι προηγούμενοι!!!»
Οκτώβρης του 2006. Είχα ήδη κάνει εγγραφή στο blogger, μετά που είδα διάφορα Ιστολόγια. Επιστρέφοντας από σπίτι φίλου, πέρασα από ένα δρόμο που είχα καιρό να διαβώ. Γέμισε η κεφάλα μου σκέψεις και εικόνες (ίσως να έφταιγαν εκείνα τα μανιτάρια που ψήσαμε στα κάρβουνα και φάγαμε). Επιστρέφοντας στο σπίτι, έκατσα μπρος από τον υπολογιστή και άρχισα να γράφω. Ακόμη δεν τέλειωσα.
Γράφω επειδή μπορώ (κατηραμένη Δρακούνα, μου πήρες την ατάκα απ’ τα δάκτυλα). Είναι ευνουχισμένη η επικοινωνία στην Κύπρο. Άμα ξεστρατίσεις από τα τετριμμένα, είτε θεματολογικά (η μάππα, οι γκόμενες/ γκόμενοι που δικαιούσαι να παρουσιάσεις σαν τρόπαιο ή που θέλεις να ξεχάσεις σαν ενοχές, τα τελευταία πολιτικά τσιτάτα, ο στρατός, οι καθηγητές σε γυμνάσιο / λύκειο, η πενταήμερη, κλπ.) … είτε στην τεχνοτροπία και στους σκοπούς της (να φωνάζεις πιο δυνατά από τους δίπλα σου, να βλέπεις τον απέναντι ως «αντίπαλο», να αντιλαμβάνεσαι τη συζήτηση ως μάχη εντυπώσεων και όχι ως κοινή αναζήτηση)… άμα λοιπόν ξεστρατίσεις, τρώεις απομόνωση. Γράφω επειδή δεν μπορώ να σας μιλήσω.
Θέλετε μονόλογους λοιπόν, σαν αυτούς που μας ταΐζουν στα τηλεοπτικά – πολιτικά πάνελ; Θα σας δώσω μονόλογους. Μόνο που θα είναι γεμάτοι χρώματα και ήχους, ιστορίες και σύμβολα κεντημένα σε ψηφιακά σύννεφα, αλληγορίες που ζωγραφίζουν ξεκάθαρα το νόημα τους, μικρές και ασήμαντες κουτουλιές ενός κερασφόρου τετράποδου με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και ιδιάζοντες τροπισμούς κοινωνικο-ποίησης. Γράφω επειδή δεν μπορώ να μην γράφω.
Ανακάλυψα πάντως πως τα Ιστολόγια δεν χρειάζεται να είναι απλώς «σελίδες». Με λίγη προσοχή –στο φόντο, στο περιεχόμενο, στις φώτο και στο Podcast –μπορούν να δώσουν την αίσθηση ενός «Χώρου». Χώρου που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και καλλιτέχνες που επιθυμούν να αυτοπροβληθούν χωρίς καμιά υποχρέωση στους διάφορους μεσάζοντες (γκαλερί, ατζέντηδες, καλλιτεχνικούς παράγοντες, δισκογραφικές εταιρείες, ΜΜΕ). Παρομοίως, θα μπορούσαν να λειτουργούν ως Ελεύθεροι Ραδιοσταθμοί χωρίς μετρήσεις και εξαρτήσεις.
Πίσω στο θέμα μας.
Γιατί λοιπόν γράφω;
“It's a mystery, It's a mystery wrapped in a riddle inside an enigma!” (JFK – Joe Pesci)
Είναι άραγε σημαντικό το τι σημαίνει για μένα το γεγονός ότι γράφω σε blog; Πιο σημαντική βρίσκω την ερώτηση «τι σημαίνει για τους άλλους το blog μου». Για αυτό το λόγο καλώ τους αναγνώστες μου (τζιαι τους τρεις σας μαζί, μεν μου αντρέπεσται) να πουν ΕΚΕΙΝΟΙ τι σημαίνει για αυτούς το Ιστολόγιο μου…
Αγρινό Ηλίθιο
12 σχόλια:
Ρε Πένητα... κανεί γιέ μου τζιαι έκαμες με φοινιτζιάν...
Οι τεκίλες ποδά...
Αν μη τι άλλο, ένα πολλά καλό soundtrack
Να ζήσεις αγρινε. Μακάρι να ήταν όλοι οι ηλίθιοι τόσο ευφυείς και ευαίσθητοι όσο είσαι εσύ. Ο κόσμος (μας) θα ήταν καλύτερος.
Monachus monachus
Ρισκέκτ με υπόκλιση.
μπλόκινγκ χωρίς σύνορα
Oktovris 2006...xmmm
Λοιπόν εμπερτέψαμεν μαζί σου ρε Αγρινέ. Τι μας βάλλεις δύσκολα ρε κουμπάρε; Είδες κανένα να απαντήσει; Αλλά σαν οικοδεσπότης εν μπορώ να κλώσω.
Που είσαστε ρεεεεε... μια απλή ερώτηση έκαμεν ο άνθρωπος. Αφού εν για μας που γράφει (μετά που γράφει για τζείνον) Απαντάτε του σιόρ. Όπως τες επιχειρήσεις ένα πράμα, που σου διούν ερωτηματολόγιο να απαντήσεις ήνταν πον σου αρέσκει για να το βελτιώσουν. Τζιαι τες βελτιώσεις του μπλογκ εν για μας πον να τες κάμει πάλε (τζιαι να τες θωρεί να καμαρώνει πρώτος τζείνος)
Αγρινέ μου, τούτα θα μπορούσα να τα γράφω τα ίδια για μένα. Τελικά το μπλογκ προσφέρει μας μια μορφή πρωτόγνωρης επικοινωνίας που έσιει μια μαγεία, ένα μυστήριο. Εν σχεδόν πάντα ευχάριστη τζιαι δεν εσιει ορατά ρίσκα. Deeply philosophical and yet, easy going.
Τωρά να σου πω την αλήθκεια, τες μισες φορές που σε θκιαβάζω σκεφτουμε ότι η κατάσταση που περιπέφτω ύστερα εν ποτζείνες που άλλοι θα πέρναν anti-depressants. Ο μόνος λόγος που εν το κάμνω εν επειδή εν εδοκίμασα ως τωρά τζιαι φοούμαι. Εν εν πάντα όμως έτσι. Αρέσκει σου να το παίζεις ανάρχας τζιαι όμως εσιεις μια φοβερά συστηματική σκέψη. Αρέσκει σου να το παίζεις πελλός αλλά δε πείθεις. Κάθε άλλο. Τζιαι τελευταίο τζιαι πιο σημαντικό οι κραυγές που τα κλάματα σου άμα γράφεις για τη Κύπρο όπως την εκαταντήσαμε ακούουνται ως δακάτω. Τζιαι ας το παίζεις απαξιωτής τζιαι καμιά φορά "επιασσε ο καϊλές"
Αα... τζιαι τζειντο "gigolo aunt" πέρκι να το άκουσα 50φορές τζι' εν το βαρκούμαι.
Νασαι καλά να γράφεις για σένα τζιαι αμα λάχει τζιαι για μας.
Ρισπέκτ!
Αγρινε ακομα δεν αρχισα να διαβαζω το μπλοκ σου. Αλλα οτι υπαρχεις σαν μπλοκ και σαν ανθρωπος που εχει εμπνευση και ανησυχια να γραψει αυτο σημαινει πολλα για μενα. θα σε επισκεφτω συντομα και θα γραψω σχολια. Κηπ ιτ απ!
diavazw agrino epd mporw!!:) ki epd an den mporousa 8a exana polles omorfes, poluxrwmes, melwdikes empeiries, o,ti einai dld ta keimena tou sunolika! kai eis alla me ugeian!
Σας ευχαριστώ όλους... είθε η μέρα σας να ξεκινήσει με ασύστολους πήδουκλους.
Ωωωωωω!! Έχασα επειδόδια! Αγρινούλλη μου γιορτάζεις;; (τζαι εσύ;;) Του χρόνου να κανονίσουμε να κάμουμε γκρουπ πάρτυ στα μπλογκς μας!
Πάντως πολλά καλή η ερώτηση σου. Γαμώτο έπρεπε να την κάμω τζαι εγώ :Ρ
Το μπλογκ σου είναι για μένα η must have "σωστή τονικά παραφωνία". Τωρά τούτο πως το καταφέρνεις... εν δύσκολο. Αλλά όπως αγαπώ τους The Cure, για τον ίδιο λόγο αγαπώ τζαι το μπλογκ σου :)
Θέκιου Γιατρέ.
Δημοσίευση σχολίου