Επειδή ήταν κομμουνιστής
Το ακροδεξιό καθεστώς Μεταξά τον παρέδωσε φυλακισμένο στους Γερμανούς κατακτητές. Επειδή ήταν κομμουνιστής. Δραπέτευσε και τους πολέμησε. Το δοσίλογο μετεμφυλιακό καθεστώς της δεξιάς τον εκτέλεσε. Επειδή ήταν κομμουνιστής.
Παρακολουθείστε τη συγκλονιστική απολογία του Μπελογιάννη στη δίκη παρωδία που οδήγησε στην άδικη καταδίκη και εκτέλεση του.
Εδώ το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη για τον υπέροχο Νίκο Μπελογιάννη
Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια
ίδιος μ' αυτά, περήφανος, στητός
ηχούν απ' τη φωνή του τα ρουμάνια
μπρος για τη νίκη, για το Κόμμα εμπρός
Ο Μπελογιάννης ζει μες την καρδιά μας,
ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λέφτερες στροφές.
Ζει σ' όλους τους καιρούς, σ' όλους τους τόπους
το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό.
Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους
που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό.
Και στο τραπέζι της χαράς της πρώτης
στη νίκη της ειρήνης τη γιορτή
ο Μπελογιάννης θάν' πανηγυριώτης
με κόκκινο γαρύφαλλο στ' αφτί.
12 σχόλια:
Ετσι ακριβώς!Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!
...σ όλους τους καιρούς σ΄όλους τους τόπους!
Να τα λέμε!!!
Να τα λέμε καλή μου. Να τα λέμε! Εδώ μιλάνε άνθρωποι που έπρεπε να κρύβονται από τη ντροπή τους. Εμείς θα σιωπούμε;
Κια σημειώστε παρακαλώ ότι ο άνθρωπος που ενσαρκώνει τον Ν. Μπελογιάννη στην ταινία δεν είναι ηθοποιός!
Ναι Μιχάλη. Ήταν εκπληκτικό το παίξιμο του Φοίβου Γκικόπουλου που ενσάρκωσε τον Μπελογιάννη και ας ήταν φιλόλογος καθηγητής και όχι ηθοποιός!
Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, εκείνος που κάθεται εκ δεξιών του στρατοδίκου, που διαμαρτύρεται για ύβρις εναντίον των αξιωματικών είναι ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Διαβασμένο σε βρίσκω. Έχεις δίκιο και εδώ! Είναι ο δικτάτορας Παπαδόπουλος
Μπράβο...τι άλλο να πω.
Ο Μπελογιάννης σύμβολο μέγα για κάθε αριστερό και για κάθε άνθρωπο με ήθος. Για κάθε Άνθρωπο.
Όταν βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία του Τζίμα, το 1980, τρέξαμε όλοι. Ήταν, δεν υπερβάλλω- κάτι σαν "προσκύνημα". Η ταινία δεν υπέπεσε σε κανενός είδους ναρκισσισμό και έτσι κέρδισε την τεράστια αγάπη όλων. Συμφωνώ με τον Μιχάλη βέβαια για τον Φοίβο Γκικόπουλο, αλλά θέλω να υπογραμμίσω-επίσης- την εκπληκτική παρουσία του Αντώνη Αντωνίου που στάθηκε όρθιος και σήκωσε έναν εξαιρετικά βαρύ ρόλο. Αυτόν του Νίκου Πλουμπίδη, μιας σπουδαίας μορφής του κινήματος που λοιδορήθηκε φρικτά από το ίδιο του το κόμμα, το ΚΚΕ ενώ παρέμεινε συνεπής μέχρι και το δευτερόλεπτο που έπεφτε νεκρός μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Μέχρι και σήμερα που μιλάμε, το ΚΚΕ δεν βρήκε το θάρρος να τον αποκαταστήσει ιστορικά αν και, στις συνειδήσεις χιλιάδων απλών αγωνιστών είναι όχι απλά αποκατεστημένος αλλά «ζει» στις καρδιές ως ένας μεγάλος ήρωας και άνθρωπος.
Δυστυχώς Γιώργο το ΚΚΕ εξακολουθεί να παραμένει άτεγκτο σε μερικά θέματα που αφορούν την ιστορία του.
θεωρώ ότι τόσο το ΚΚΕ όσο και το ΑΚΕΛ θα πρέπει να εξετάσουν ξανά την ιστορία τους και να αγνωρίσουν πρόσωπα που λοιδωρήθηκαν καθώς και θέσεις λαναθασμένες που κατά καιρούς έλαβαν.
Οφείλω ωστόσο να σημειώσω ότι το ΑΚΕΛ είναι το μόνο κόμμα που έκανε κατά καιρούς αυτοκριτική κι αυτό δείχνει ότι έχει όλα τα φόντα να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο.
gia ton afxentou kai ton palikaridi den mas ipete tipote.
opos panta tetio kero to akel kani tin papia les kai den egine kapios agonas prin 50 xronia. kata ta alla ine epanastatiko komma.
Συγκινητικό να το διαβαζεις καθώς ξυπνάς στην ιδιδατερη πατρίδα του Μπελογιάννη
καλη ανασταση
και περαστικα μας!
Ναι, ήταν μεγάλος, όπως κι ο αγώνας της ιστορικής Αριστεράς, της κομμουνιστικής. Τώρα για το ΚΚΕ σήμερα, άσε καλύτερα. Συνεχίζει η κατηφόρα κι η εσωστρέφεια. Είναι πραγματικά εκτός.
Νομίζω ότι όπως τιμούμε τους αγώνες, άλλο τόσο πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά: οι αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος έχουν άλλο χαρακτήρα, αλλά ίσως ακόμα πιο σκληρό και δύσκολο. Διότι όταν έχεις να κάνεις με ανοικτή δικτατορία τα πράγματα είναι καθαρά, όταν έχεις να κάνεις σπό την μια μεριά με ένα σύστημα που νομιμοποιεί την εκμετάλλευσης, την εμπορευματοποίηση, που καθημερινά αναιρεί την έννοια της αντιπροσώπευσης μέσα από την απίστευση προσαρμοστικότητα του, κι απο την άλλη με μια κατακερματισμένη Αριστερά που φοβάται να ξανασκεφτεί, να μιλήσει διαφορετικά από αυτά που κουραστικά επαναλαμβάνει εδώ και δεκαετίες, που είτε παραδίδεται στο ασυσώπιτο κεφάλαιοκρατικό σύστημα, είτε μένει δογματικά προσκολλημμένη σε ξεπερασμένα μοτιβα, χήματα και μορφές πάλης, τότε την έχουμε άσχημα...
Αριστερά λοιπόν, όχι για τν ματαιότητα της "τιμής των όπλων" [τα όπλα δεν έχουν τιμή, μόνο οι επανάστατες έχουν τιμή!], αλλά γιατί πρέπει να κερδιθεί ο αγώνας, αν όχι για μας, τουλάχιτον για τις επόμενες γενεές! μπορεί ο Βαλλερτάιν να ακούγεται υπερβολικός όταν λέει το 2050 το σύστημα δεν θα είναι όπς το ξέρουμε σήμερα, αλλά νομίζω ότι μπορεί και να έχει δίκιο υπό την έννοια ότι είναι κατατροφική η πορεία του κόσμου. Και είναι κάθετος κατά της καταστροφολογίας...
Χρειαζόμαστε τα σύμβολα μας, τους Μπελογιάννηδες μας για να σκεφτούμε τον κόσμο αλλιώς!
Και κάτι άλλο: κάποτε θα γράψω ένα κείμενο και για την Έλλη Παππά που γνώρισα πριν λίγα χρόνια και μας έφυγε πρόσφατα: Ήτα σε προχωρημένη ηλικία και πήγαμε με την Κορίνα να την δούμε το 2005 στο διαμέρισμα της: αυτή η φλόγα της επανάστασης και του έρωτα για την ζωή και τον Νίκο ήταν μαζί της μέχρι τέλος, κι ας είχε μια τραγική ζωή, συνιφασμένη με την ταγικότητα της ελληνικής Αριστεράς...
Δημοσίευση σχολίου