31 Ιουλίου 2009

Τι να γράψω;

Να γράψω για τον αχρείαστο πανικό που προκαλούν στους αχάπαρους πολίτες τα ΜΜΕ βομβαρδίζοντας τους με ότι πιο μαύρο έχουν στο οπλοστάσιο τους σχετικά με τη γρίπη; Να γράψω για τη διεθνή «συνωμοσία», που ανήγαγε την πιο εύκολη στην αντιμετώπιση της πανδημία σε τρομοκρατικό θρίλερ; Για όλους αυτούς που κλείνουν τα αυτιά στις εκκλήσεις ψυχραιμίας των γιατρών, προωθώντας τα συμφέροντα κάποιων πανίσχυρων φαρμακοβιομηχανιών;

Να γράψω για τις προσπάθειες αναβίωσης της προπραξικοπηματικής περιόδου από κοπελλούθκια που εκπορεύονται από ρασοφόρους, κουστουμοφόρους και άλλους ελληνόψυχους με μυστικές και ύποπτες ατζέντες; Ή για τη τσαπατσουλιά και τον ερασιτεχνισμό των κρατούντων στην αντιμετώπιση των φαινομένων;

Να γράψω για την ποθκιαντραποσύνη του Σαμψών που προσπαθεί να μας πείσει ότι το «Καλός Τούρκος, νεκρός Τούρκος» αποτελεί πατριωτικό σύνθημα; Ή για τη συνένοχη σιωπή του κόμματος του;

Μου φαίνονται όλα τόσο αυτονόητα που νιώθω ότι είναι κρίμα το μελάνι.

Γι΄αυτό δεν θα γράψω ούτε για την ύστατη ενέργεια του ΔΗΚΟ να μην δεχθεί διορισμό δικών του στους ημικρατικούς, προκειμένου να σώσει την αξιοπρέπεια των όπου γης δεκαοκταμάσελλων φαγάνων.

Δεν θα γράψω ούτε για την αγωνία του Χριστόφια που τη μια οι δηλώσεις του γεννούν ελπίδες για το Κυπριακό και την επομένη τις σκοτώνουν, καταντώντας τη ψυχολογιά μας ασανσέρ.


Ούτε για το πόνο και τη μεγαλοσύνη της Χαρίτας και της Σουλτάνας. Ούτε γι’ αυτούς που δεν μπορούν να νιώσουν ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Προτιμώ να αφήσω το μυαλό μου άδειο να επιπλέει εκεί στην αγαπημένη μου παραλία με τα κύματα να το ταξιδεύουν σε όνειρα πέραν από τα έκδηλα, τα πεπερασμένα και τα προφανή.

Προσβλέπω στο καλωσόρισμα της κόρης μου που έχει μήνες να τη δω, στο μεγάλο πάρτι που θα κάνουμε στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας έτσι, για να βρεθούμε ένα βράδυ με εκατό φίλους, στις συναντήσεις που θα έχω με τρεις νέους αξιολογότατους μπλόγκερς εκεί στο καφενείο του Εναέριου και την επίσκεψη στο κήπο του παπά του Διάσπορου. Και στα Αυγουστιάτικα όνειρα εκεί στη παραλία μου...


Σας αφήνω με την προτροπή να μην σπαταλάτε φαιά ουσία προσπαθώντας να εξηγήσετε τα ξηγημένα. Κάνει και ζέστη...

Πάω να ξαναδιαβάσω το αριστουργηματικό κομμάτι του Διάσπορου για δεύτερη φορά. Έχετε γεια!

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γι άυτον τζαι γω γράφω για σιύλλους. Έχου πιο όμορφα πράματα να σου πουν που τη Κυπριακη κοινωνία.
Τζαι οτι "μαύρο" προέρχεται που τους σιύλλους οφείλεται καθαρά στον άδρωπο.
Έσιεις καλλύττερα πράματα να προσμένεις όπως τον ερχομό της κόρης σου παρά τες ανακοινώνεις των Μέσων Μαζικης (παρα)Ενημέρωσης

Αφήνουμεν υγεία τζαι καλό μήνα

Meropi είπε...

Προσπαθώντας να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα εννοείς. Γιατί τα ξηγημένα ούτε καν μπαίνουμε στον κόπο να εξηγήσουμε.
Καλές διακοπές Lex Penitas μου

the Idiot Mouflon είπε...

Καλά να περάσετε Λέξη.

Ανεξήγητα θα σωπαίνουμε.

koutso είπε...

Λέξη,
έγραψα εγώ για σένα.Καλέ να δεχθείς την κορού σου!

Anef_Oriwn είπε...

Τελικά, αγαπητέ Lexi_Penitas, τα έγραψες (αυτά που είχες κατα νουν) έστω και που πάνω που πάνω! Όμως μια απαισιοδοξία ψυχανεμίζομαι και νοιώθω στα γραπτά σου! Σαν να στέκεσαι με μια παθητικότητα απέναντι στα αρνητικά και ενθουσιάζεσαι με μελό ιστορίες χωρίς να αντλείς απ’ αυτές τα βαθύτερα πολιτικά τους μηνύματα ...
Καλά να περάσετε το καλοκαίρι ΣΑΣ και να γεμίσεις τις μπαταρίες σου όσο το δυνατό πιο πολύ!

Anef_Oriwn
Κυριακή 2/8/2009 – 11:53 μ.μ.

stalamatia είπε...

Σνιφ εζήλεψα που εν να βρεθείτε ούλλοι κλαψ κλαψ.ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΛΩς ΝΑ ΤΗ ΔΕΧΤΕΙΣ.ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ.
1,2,3,4.άτε 5 μήνες θα έλθω και εγώ.

Αντιπολιτευόμενος είπε...

Γράψε για εκείνους που αποκάλεσαν πέρσι τον Χριστόφια αχάπαρο και έφαγαν του κόσμου το βρισίδι...

Ανώνυμος είπε...

Γράψε κάτι.

Ανώνυμος είπε...

Γράψε κάτι..!

Unknown είπε...

Σου άφησα Γιάννη και ένα μήνυμα στο κινητό.

Είσαι καλά; Συνήθως όταν εξαφανίζεσαι από το διαδίκτυο, κάτι τρέχει...

Τα τηλέφωνά μου, τα έχεις!

Unknown είπε...

αμαν...και μετριασμός σχολίων; Εδώ;;;

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη