Δυο ερωτήματα σε σχέση με τον Χριστόφια που πρέπει να απαντήσεις

ΕΡΩΤΗΜΑ 1
Αν σας ρωτούσε κάποιος πριν ένα χρόνο, ποιές είναι οι επιλογές του Δημήτρη Χριστόφια τι θα απαντούσατε; Να σας πω εγώ. Αν είσασταν οπαδός ου ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ ή της Παπαδοπουλικής φράξιας του ΑΚΕΛ θα λέγατε με έπαρση και σιγουριά Τάσσο. Αν είσασταν οπαδός του ΔΗΣΥ, του ΑΚΕΛ με πίστη στη λύση και επανένωση ή της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς θα λέγατε να κατεβάσει το ΑΚΕΛ τον Γ.Γ. ή άλλο αριστερό υποψήφιο. Αυτό που όλοι εμείς που υποστηρίξαμε ΝΑΙ (και πιέσαμε για να γίνει), αλλά και μια μεγάλη μερίδα πολιτών που ψήφισε μεν ΟΧΙ αλλά απηύδησε με την διακυβέρνηση Τάσσου, έγινε πραγματικότητα.

Όλοι μιλήσαμε για αναβίωση της ελπίδας. Στο πολιτικό σκηνικό έγιναν ανατροπές άνευ προηγουμένου. Η Αριστερά αποφάσισε να αναλάβει το ρόλο του μπροστάρη και όχι του κομπάρσου στον αγώνα για μια ενωμένη Κύπρο. Ηταν φυσιολογικό και λόγω της καθυστέρησης να ληφθεί η απόφαση αλλά και του ανηλεή πολέμου που δέχτηκε από το στρατόπεδο του Τάσσου, τα πυρά του Χριστόφια κατα τη διάρκεια της προεκλογικής να ήταν περισσότερο εναντίον του Τασσικού συνασπισμού. Αλλά κυρίως επειδή το ΑΚΕΛ και ο Χριστόφιας συνειδητοποίησαν ότι ο Τάσσος και ο σκληρός πυρήνας που τον περιβάλλει δεν δούλευαν για τη λύση.

Ο Χριστόφιας κατάφερε αυτό που τον Ιούνη φαινόταν ακατόρθωτο. Η αφαίμαξη που είχε προκαλέσει στο ΑΚΕΛ η παράμονή του στη συγκυβέρνηση για 4.5 χρόνια δεν ήταν μη αναστρέψιμη. Με την πειθώ που τον διακρίνει ο Χριστόφιας ανανέωσε το αίσθημα ελπίδας του λαού αναδεικνύωντας τις ευθύνες του Τασσου για τα αδιέξοδα. Και φτάσαμε στις 17 του Φερβάρη που έγινε και η μεγάλη ανατροπή και ο Τάσσος έμεινε έξω από το χορό του 2ου γύρου.

ΕΡΩΤΗΜΑ 2
Το νέο ερώτημα είναι: Τι έπρεπε να κάνει τώρα; Να περιφρονήσει τους ηττημένους (όπως τους άξιζε) και να τους αφήσει να πάνε στο Κασουλίδη, ή να προσπαθήσει να τους προσεταιριστεί. Εγω απαντώ το 2ο, επειδή ο ρομαντισμός δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος στη πολιτική. Και αυτό έκανε. ΕΚΑΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ. Ότι ακριβώς έκανε και ο Κασουλίδης και δεν του βγήκε. Και τώρα ορύεται και κανει ότι θα έκανε και ο Χριστόφιας αν το ΔΗΚΟ ακολουθούσε τον Κασουλίδη.

Αυτοί που τάχα τρομάζουν για δήθεν αναβίωση της τριμερούς και σκίζουν τα ιμάτια τους, στη πλειοψηφία τους το κάνουν εκ του πονηρού. Οι διαφορές της τριμερούς από τη σημερινή κατάσταση είναι πολλές. Οι πιο σοβαρές για μένα είναι:

1. Όποιοι και να στηρίζουν τον πρόεδρο, συνταγματικά δεν μπορούν να του αφαιρέσουν ούτε κομματάκι από τις υπερεξουσίες που το προσφέρει το συνταγμα.

2. Η τριμερής καταρτίστικε μήνες πριν τις εκλογές και πρόβαλε πρόγραμμα που συμπεριλάμβανε θέσεις αποδεκτές και από τα τρία κόμματα. Η στήριξη του Χριστόφια από τους υπόλοιπους σήμερα γίνεται με βάση το πρόγραμμα του.

3. Τα πιο εθνικιστικά στοιχεία του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ και όσοι πάσχουν από κομμουνιστοαλλεργεία, ήδη βρίσκονται στο πλευρό του Κασουλίδη.

Το ζήτημα είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας να προχωρήσει αταλάντευτα στην υλοποίηση του προγράμματος του, ιδιαίτερα στο Κυπριακό, χωρίς να επηρεαστεί από τις σειρήνες του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ. Να υπουργοποιήσει μετριοπαθή στελέχη από τα δυο κόμματα που να στηρίζουν και να εμπλουτίζουν το κυβερνητικό έργο. Να πλησιάσει το ΔΗΣΥ και να εμπεδώσει κλίμα εθνικής ενότητας. Επειδή τον πιστώνω με πραγματική βούληση για λύση αλλά και με το μυαλό που χρειάζεται για να υλοποιήσει μια τέτοια λογική του δίνω τον ψήφο μου και αναμένω.

Καλή ψήφο σε όλους!