Πάει κιόλας ένας χρόνος
Για τον φίλο Gypsy που έφυγε πριν ένα χρόνο αναδημοσιεύω το ίδιο κείμενο που ανάρτησα πέρυσι. Είναι κάποιοι άνθρωποι που η απουσία τους είναι αχώνευτη...
Για τον μπάρμαν...
Μας στέρησες τη γωνιά μας. Μας στέρησες κάποιες από τις πιο όμορφες ώρες μας. Μας στέρησες τη χαρά της συνεύρεσης αλλά και του μοναχικού περίπατου μέσα στο κόσμο που έφτιαξες για μας. Τίποτε πια δεν θα είναι το ίδιο. Γιατί όταν ένας αγαπημένος μας εγκαταλείπει, ένα κομμάτι της ζωής μας χάνεται για πάντα!
Και όμως Κύπρο μου, έχουμε το προνόμιο να έχουμε μνήμη. Να αποθηκεύουμε αναμνήσεις. Να θυμόμαστε και νοερά να ξαναζούμε όλα εκείνα που επιλέγουμε να συντροφεύουν τα χρόνια μας. Όλα εκείνα που θα θέλαμε να μην τέλειωναν ποτέ!
Έφυγες αλλά δεν χάθηκες! Θα είσαι εκεί! Στις κουβέντες της παρέας όπου θα προσθέσουμε τις αναφορές για τα χαρίσματα σου, τις "κακίες" για τις ιδιορρυθμίες σου, τις αναμνήσεις από το Gypsy's και πάντα τη πίκρα για τη φυγή σου. Φίλε θα προσευχόμαστε για σένα και νάσαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί που στο μικρό σου μαγαζάκι δροσίστηκαν με μια γουλιά χαράς θα σου κάνουν χιλιάδες μνημόσυνα πάνω από ένα ποτηράκι.
Νάσαι καλά όπου και νάσαι.
Ο πίνακας είναι του Bobby Gray - Wild flowers
4 σχόλια:
Τοσο εγω οσο και ο αδελφος μου και η φιλη του ειμασταν καθημερινοι στον Gypsy. Εγραψε ιστορια ...
Τότε στάνταρτν γνωριζόμαστε έστω φατσικώς! Έχει ξανανοίξει. Το λειτουργεί ένα πολύ γαμώ τα παιδιά, ο Μάκης με τη γυναίκα του. Έχουν κρατήσει τον χαρακτήρα του μαγαζιού αυθεντικό όπως του παλιού καλού καιρού, έχει κρατήσει τις παλιές καλές του συνταγές των σνακς, την φιλοξενία του, το self service του, και τον παλιό καλό ποιοτικό του κόσμο. Από την πρώτη φορά που το ξαναεπισκέφτηκα υπό τη νέα του διεύθυνση (άργησα λίγο λόγω αμηχανίας) το ένιωσα ξανά σαν το σπίτι μου. Και από τότε πάω σταθερά στο μπαρ για μια ΚΕΟ (ή περισσότερες).
Gypsy ο Μάκης και η Ζωή βοηθούν στο να παραμείνεις αλησμόνητος και το σπίτι που έκτισες μαζί με την γυναίκα της ζωής σου, και έζησες με τόσο πιστούς φίλους για σχεδόν 24 χρόνια, συνεχίζει να ζει, παρ'ότι έφυγες.
Respect to the grand barman. Λέξη Πένητα, η θέση σου στο μπαρ σε περιμένει.
Είχα συμβάλει κι εγώ στον 'μπλογκο-επικήδειο' του με αυτό.
Ψυχία κράτα μου τη θέση μου τζιαμέ στη γωνιά που εν η ταμειακή.
Greekstories αν θα έρθεις Χριστούγεννα θα το κάνουμε παρέα το μνημόσυνο του Κύπρου
Δημοσίευση σχολίου