"Όπως μιλώ, γράφω. Χωρίς δευτερες σκέψεις...."

Η ΡοΑμ παίρνει τη συζήτηση μας ένα βήμα παραπέρα. Κάποτε έτρεμε στην ιδέα ότι κάποιοι άγνωστοι θα διαβάζουν τα γραφτά της. Σήμερα διερωτάται γιατί δεν παίρνουν οι μπλόγκερς αρκετή προβολή. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη φαίνεται :)

Σιγά σιγά πλησιάζουμε στο τέλος και ελπίζω να βρίσκετε ενδιαφέρουσες τις απόψεις που κατατέθηκαν. Αν κάποιος νομίζει ότι έχει άποψη για κάποια πτυχή του θέματος που δεν καλύφτηκε επαρκώς, ευχαρίστως θα τον ακούσουμε. Θα περιμένω τα τελευταία άρθρα τις επόμενες δύο μέρες.

Το μικρόφωνο στη ΡοΑμ!

Ξεκίνησα να blog-άρω το Νοέμβρη του 2004. Πάντα έθελα να κρατώ ημερολόγιο αλλά ποττέ εν τα εκατάφερνα. Βρε εγόραζα ροζ τετράδια, πολύχρωμα, με patterns αλλά πάλε τίποτε. Το πολλύ πολλύ να έγραφα 2 φορές. Σημείωση: ότι γράφω πας σε κόλλα εν μπορώ να το θωρώ, έχω κόμπλεξ και πετάσσω το. Ιδίως αν νεν δικές μου σκέψεις.

Το 2004 πως και ανακάλυψα το blogspot? Κάπου εγύριζα και ήβρα τη λέξη blog και έφαν με η περιέργεια να δω ίντα που έν τούτο. Αφού εχουν ούλλοι blog γιατί να μεν έχω και γω, και πού ξέρεις μπορεί να μου αρέσει και να γράφω. Όταν έπιασα comment για πρώτη φορά εφοήθηκα. Απαναγία μου, κάποιος δκιαβάζει τούτα που γράφω! Red alert. Τζείνον ήταν, εν εξανάγραψα στο συγκεκριμένο.

Τελικά, να μεν σας πω και ούλλην την ιστορία πως εξαναήβρα το blogging interesting, ετράβησε με το wordpress και έμεινε μου το habit.

Τα περισσότερα όσα είχα να πω τα είπαν οι προηγούμενοι έτσι θα προσπαθήσω να μην τα επαναλάβω.

Κατ΄αρχήν, τα μόνα blogs που δημοσιεύονται είναι των συναγωνιστριών Urban Tulip και Δρακούνας στο Υστερόγραφο του Φιλελεύθερου και City Free Press ( ναι τζίνη που εν μούκτι στο Starbucks/ Coffee Beanery / Zorba κτλ) αντίστοιχα. Πόσοι αναγνώστες επιάν την εφημερίδα και εκάτσαν μπροστά που το computer να έβρουν τούτα τα blogs και να συνεχίσουν να τα δκιαβάζουν? Πολλά λλιοι που ότι φαντάζουμε. Εγώ έτσι έκαμα ( thank you dear Tulip), και είδα ότι έχει και άλλους Κυπραίους που ανακαλύψαν το blogging.

Γιατί να μεν γίνονται και άλλα blogs publish? Τουλάχιστον στη City που είναι για την Κυπριακή κοινωνία ας βάλλουν κάθε φορά ένα κυπριακό blog.

To internet είναι αρκετό για να ακουστεί κάποιος, αλλά πως θα σε βρουν να σε δκιαβάσουν?

Έχω καμιάν 15ρκα φίλους/παρέες και που τζίνους το term blog τρεις το ξέρουν. Ο ένας έκαμεν και δικό του μάλιστα γιατί είπε μου ότι εν trendy (!) να έχεις blog ( εκατάφερα τα δηλαδη και γω να είμαι μια φορά trendy), η άλλη ήταν αδκιασερή και ήταν ούλλη μέρα στο varkoume.com forum και ήβρεν τη Δρακούνα. Η άλλη έπιανε print outs posts της Δρακούνας, που την δκιαβάζει η θκειά της στο γραφείο και χαχανίζει με τις συναδέλφισσες της. Άρα Δρακούνα = blogging in Cyprus.

Το παράξενο όμως, εν ότι στο Blogger που έκαμα ένα γλήορο search σήμερα έχει 1700 blogs με κριτήριο να είναι στη Κύπρο. Που τα ήβραμεν τούτα ούλλα? Μιας και είμαι που είμαι αδκιασερότατη άνοιξα κάμποσα έτσι randomly να δω πως ήταν κτλ. Είχεν λλία που ήταν απλά διαφημιστικά και μερικά που ούτε καν ένα post εν είχαν. Αρκετά εν που ξένους (ρώσσους και εγγλέζους για παράδειγμα) που μένουν Κύπρο.

Eπίσης έχει μπλογκς στο Phigita.net or smth. Γιατί δεν νεν ευρέως γνωστά?

Τypes of blogs and content:

Δαμέ ξεκινούν εντελώς υποκειμενικά σχόλεια.

Λλίο το επαρακάμαμε με την πολιτική? Σάτιρα και κακή κριτική για τους πολιτικούς και τα τρέχοντα γεγονότα εν ωραία αλλά για πόσο καιρό και πόσο φανατικά? Και μην ξεχνάτε ότι ένα blog συνήθως γράφεται που έναν άτομο (εκτός που ελάχιστες εξαιρέσεις) άρα εν νεν balanced οι απόψεις. Τωρά στα comments αν γίνετε δημοκρατική συζήτηση και βκαίνει κάποιον γενικό συμπέρασμα άλλη κουβέντα.

Υπάρχουν και άλλα μπλογκς, πιο diary oriented. Με αστεία θέματα και κωμικοτραγικές καταστάσεις αλλά και συνάμα αυθόρμητους προβληματισμούς.

Γεγονότα που τη ζωή μπαίνουν στα μπλογκς με φωτογραφίες και σαρκαστικές λεζάντες/ σχολιασμούς. Θα μπορούσα να πω, ότι εν σαν να και διαβάζεις κουτσομπολίστικο περιοδικό χωρίς την κακή έννοια. Εξιστορούνται εντελώς προσωπικές εμπειρίες.

Το μπλογκ μου εν ένα που τούτα. Is it of any less importance?

Θέλω σημασία και 'ανεβάζω΄ ένα μέρος της ζωής μου στο ίντερνετ?

Η ρουτίνα αναγκάζει σε να γράψεις χαλαρά, να προβάλεις τις καθημερινές σου 'περιπέτειες'. Όπως είπε και ο φίλτατος Φιρφιρής , είναι σαν μια ψυχανάλυση. The lack of verbal communication allows me to express my concerns, doubts, enthusiasm and even mock unfortunate situations and attitudes without any restrictions.

Απολαμβάνω να διαβάζω κριτικές για μπαράκια/cafes, για ταξιδάκια...απλά και όμορφα.

To RoAm διά μου balance. Εδκιάβαζα για τις εξετάσεις μέρα-νύχτα, τζίντα 10 λεπτά που επερνούσα για να γράψω και να δκιαβάσω blogs εξεκουράζαν με και ευχαριστούσαν με.

Και εξεπέρασα και το "jesus someone's reading my posts", ήβραν με και γνωστοί μου και τωρά αλωνίζουν όποτε τους καπνίσει και αφήνουν κόμμεντς. ( είπαμεν, η Κύπρος πόση ένι???)

Εν μπορώ να γράφω περίτεχνα, με όμορφες λέξεις και να είμαι πάντα "alternative". Ούτε και με ενδιαφέρει. Όπως μιλώ γράφω. Χωρίς δεύτερες σκέψεις και διορθώσεις (εκτός που κανάν ορθογραφικό που φκάλλει μμάτι...).

Νομίζω ουσιαστικά που τα κυπριακά λείπει έναν hard science blog. Δεν είδα ποττέ κανέναν να γράφει για κβαντομηχανική, για το DNA, για το διάστημα (αν και οι γιατροί που έχουν μπλόγκ κάποτε κάτι γράφουν. I know it sounds geek-ish but it is well known that scientists upload their results and have discussions in blogs. Why not Cypriots?

Αυτά.

Καλό blogging, καλό blogodkiavasma!

PS. Anonymous comments are no good! Βάλλετε κάτι τουλάχιστον να μπόρουμε να σας ξεχωρίζουμε.