Γιατί οι μπλογκεράδες γράφουν...
Όπως προανήγγειλα το "Που σου νέφκω που πάεις" σήμερα φιλοξενεί άρθρο του Φιρφιρή με τη δική του εκδοχή για τους λόγους που οι άνθρωποι γράφουν στα μπλογκς. Τον ευχαριστώ τζιαι χρωστώ του μια μπύρα...
Βασικά ο καθένας που γράφει μπλογκ κάμνει το για διάφορους λόγους τζιαι ούλλοι οι μπλόγκερ έχουν έναν κοινόν χαρακτηριστικόν. Το κοινόν χαρακτηριστικόν είναι μια τεράστια δόση αθκιασεροσύνης τζιαι ψήγματα ναρκισσισμού (μιλώ για τους άλλους, όϊ για εμέναν που είμαι απόλυτα φυσιολογικός τζιαι ισορροπημένος).
Οι λόγοι τωρά που γράφουμεν είναι...
α) Εν ποιό φτηνή αυτοψυχανάλυση παρά να πάμεν στον Μικελλίδη τζιαι δεν έσιει φαρμακευτική αγωγή. Όπως τον Βασιλιάν Μίδαν που έφκαλεν φκιά του γαδάρου τζιαι έζγαφτεν λούκκον τζιαι εφώναζεν να του περάσει, έτσι τζιαι το μπλόγκ εν ένας τόπος να φκάλλουμεν το άχτιν μας ελπίζωντας πως δεν είμαστεν φωνή στην έρημο. Μουρμουρούμεν χωρίς να πρήζουμεν τους φίλους τζιαι τους δικούς μας διατηρώντας έτσι τις ισορροπίες στις παρέες.
β) Αρέσκει μας να θωρούμεν τους εαυτούς μας ονλάϊν. Γενικά εμείς οι μπλόγκερ είμαστεν ωραίοι τύποι τζιαι μετριόφρονες όπως θα το επαρατηρήσετε.
γ) Πραγματικά μας απασχολεί κάτι σοβαρό που θέλουμε να το μοιραστούμε με τον κόσμο τζιαι ώρες ώρες συνειδητοποιούμεν πως υπάρχουν τζι άλλοι που συμπάσχουν, που περνούν τα ίδια μαζί μας, που υποφέρουν επίσης τζιαι έτσι ούλλη η κοσμική λύπη τζιαι κακοτυχία που έδωσεν πάνω μας διαχέεται.
δ) Το ιντερνετ κκοννέξιον εν πολλά αργό για να κατεβάζουμεν βίτεο με τιτσιροβύζες.
ε) Είμαστεν άνεργοι ή ο μάστρος μας έν ξέρει ότι έν έχουμεν δουλειά να κάμνουμεν.
Αυτά βασικά, θα σας έγραφα τζιάλλα αλλά έννεν δικό μου μπλόγκ τζιαι δεν θέλω να καταχραστώ την φιλοξενία. κκίπ μπλόγκινγκ!
Α, τζιαι κάτι άλλο. Το μπλόγκινγ εν μέρος της ζωής μας, όϊ υποκατάστατο. Προσπαθάτε να ζείτε τζιαι να μας γράφετε για τις εμπειρίες σας, όϊ το αντίθετο.
Φιρφιρής
4 σχόλια:
Οτι είσαστε νάκκον νάρκισοι εκαταλάβαμεν το. Αθκιασεροί, σίουρα. Ασε όμως που πρέπει να γίνουμε τζιαι εμείς (οι σκληρά εργαζόμενοι!) για να σας θκιαβάζουμεν. Το σίγουρο ένι ότι λειτουργείτε σαν μια ομαδική ψυχοθεραπεία, ένα ψυχόδραμα, (στον Μικελλίδη εν θα επήενα ούτως ή άλλως, εν καλός μόνο για τον Πολίτη τζιαι το City γιατί που μιτσήν τζιαι...) τζιαι νιώθουμε λίοτερον μόνοι, εμείς οι αμφισβητίες! Διότι τζιαι τούτη είναι μια πικρή αλήθεια, ότι ζούμε σε εποχή που κάμνουμεν ούλλοι την επανάσταση μας πίσω που τα κομπιούτερς μας. Αφού εν ζούμε στα 60ς και 70s!
Νεγρίτα καλώς ήρθες στο μαγαζί. Κερνάμε ΚΕΟ παγωμένη :)
Τελικά τόσοι που μαζευτήκαμε, και με όλο περισσότερους να ξεπετάγονται κάθε μέρα είτε μέσα από καινούρια μαγαζιά είτε σαν επισκέπτες έπαψα να νιώθω τόσο έντονα τη μοναξιά του αμφισβητία. Μήπως το βήμα αυτό μας δίνει προοπτική να σπείρουμε τους σπόρους της αμφισβήτησης σε εύφορο χωράφι;
Καλώς σας ηύρα. Προτιμώ Carlsberg αλλά εν θα κάμω τζιαι καφκάν. Σίγουρα έχει δίκιο ο Πίττας που μιλά για Κοινωνία Πολιτών. Που ξέρεις μπορεί να συναχτούμεν (bloggers and fans) καμμιάν ημέρα στην Πλατεία Ελευθερίας να διαδηλώσουμε σύσσωμοι ενάντια σε... (η λίστα ατέλειωτη)!
Γιατί εν κάμνετε τζιαι ένα κόμμα εσείς οι bloggers τζιαι να κατεβαίνετε και στις εκλογές, εννα σίουρον ότι οι προτάσεις σας εννα αρέσκουν καλλύτερα του κόσμου που τους κουρβανάες που ψηφίζουμε συνήθως.
H Carlsberg εν παίζετε!
Δημοσίευση σχολίου