Ψυχογραφία του κυπριακού μπλόγκιγκ

Η πολυγραφότατη και δημοφιλής Δρ Ψυχία ή Ψωνάρα, όπως αυτοαποκαλείται με μπόλικη δόση αυτογνωσίας, με τιμά με τη δική της συμβολή στη προσπάθεια αποκωδικοποίησης του DNA του κυπριακού μπλόγκιγκ. Την ευχαριστώ πολύ και υπόσχομαι μια τεκίλα το συντομότερο δυνατό

Αγαπητέ μου Λέξη Πένητα,

Χάρηκα πολύ που παίρνω το χάλκινο μετάλλιο στην κατάταξη των μπλόγκερς που σου στέλνουν αναγνώστες. Όχι για κανένα άλλο λόγο, απλά να, τα μπλογκς είναι πόλεμος εντυπώσεων και ποιος δεν (κρυφό)γουστάρει εφόσον εκτίθεται να τραβά τις εντυπώσεις;

Ας σοβαρευτώ όμως, μιας και το θέμα απαιτεί μία κάποια σοβαρότητα. Οι σοβαρότητες δεν αρμόζουν σε πάρτι γενεθλίων, αλλά αφού δεν έχει τούρτα, σιγά το πάρτι.

Α ναι. Χρόνια πολλά. Party pooper.

1. Ο Ρόλος των Κυπριακών Μπλογκ Σήμερα

Α. Για τους Αναγνώστες:

Όλα εξαρτώνται από τον χαρακτήρα του κάθε μπλογκ. Είναι τα Σατιρικά στα οποία μπαίνεις για να γελάσεις με τα τραγελαφικά τούτου του τόπου. Δόξα τω Θεώ υλικό πολύ! Είναι τα Πολιτικά στα οποία μπαίνεις (ή και συμμετέχεις) για καθαρά μαζοχιστική ενασχόληση με την πολιτική σκηνή τούτου του τόπου. Είναι τα Προσωπικά στα οποία μπαίνεις για να συνδεθείς συναισθηματικά με έναν άγνωστο τον οποίο πιθανότατα δεν θα γνωρίσεις ποτέ. Είναι τα Λογοτεχνικά που είτε υποκλίνεσαι στο ταλέντο του γράφοντα, είτε κλαις που δεν καταλαβαίνεις λέξη, είτε μπαίνεις, βλέπεις, και απέρχεσαι. Είναι και τα πιο εξειδικευμένα Κοινωνικά, Επιστημονικά, Μ.Μ.Ενημερωτικά, Μουσικά, Τεχνολογικά, Καιταλοιπά, στα οποία μπαίνεις για να μάθεις το κάτι τις σου από άτομα που λένε πως το κατέχουν. Και είναι και τα Λίγοαπολα-κα για γενική παρακολούθηση εφ’ όλης της ύλης. Το κάθε μπλογκ ανήκει σε μια γενική ‘κατηγορία’, και το κάθε μπλογκ έχει από μόνο του τον δικό του χαρακτήρα. Έχουμε δηλαδή μια πολυμορφία η οποία είναι τόσο ποικίλα που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τον ρόλο της αυτόν καθ’ αυτόν.

Όλα τα πράγματα εφόσον υπάρχουν έχουν και κάποιο λόγο ύπαρξης (εκτός από τις κατσαρίδες). Τα μπλογκς έχουν πολλαπλούς λόγους ύπαρξης, είτε αυτοί είναι ψυχαγωγικοί, είτε ενημερωτικοί, είτε παρλαπιπιστικοί. Οπότε και ο ρόλος τους είναι πολλαπλός και για όλα τα γούστα (απαραίτητη προϋπόθεση γούστου: το διάβασμα).

Β. Για την Κοινωνία

Πιστεύω ακράδαντα, πως υπάρχουν μπλόγκερς που μέσα από την μακροχρόνια (όσο μπορεί να θεωρηθεί μακροχρόνια σήμερα) ενεργή συμμετοχή τους στον χώρο του διαδικτύου, και την δυναμική τους προσωπικότητα (στον γραπτό λόγο τουλάχιστον) έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις και ίσως και την εμπιστοσύνη των αναγνωστών τους. Γι’ αυτό άλλωστε οι δεύτεροι επιστρέφουν διαχρονικά. Αυτοί κατά τη γνώμη μου έχουν την δύναμη να επηρεάσουν πολύ κόσμο με τις απόψεις τους, όπως ανάλογα μπορεί να επηρεαστεί πολύς κόσμος από τις απόψεις οποιασδήποτε δυναμικής προσωπικότητας, είτε αυτή διαθέτει μπλογκ είτε όχι. Ο Χριστός του 2007 ας πούμε, θα ήταν μπλόγκερ.

Αυτή τη στιγμή ο πιο πολύς κόσμος στη Κύπρο λέει: «Μπλογκ; Τι εν τούτο; Νέα μάρκα;». Οπότε σίγουρα δεν επηρεάζεται το κοινωνικό σύνολο. Με την σταδιακά αυξανόμενη επισκεψιμότητα των μπλογκς, αυτές οι προσωπικότητες πιστεύω πως θα μπορέσουν να επηρεάσουν σημαντικά το κοινωνικό σύνολο, σε όλους τους τομείς.

Γιατί κάποιος να επηρεαστεί από έναν μπλόγκερ; Ο μπλόγκερ (συνήθως) μιλάει ειλικρινά. Δεν κρύβονται μεγάλα συμφέροντα πίσω από τα λόγια του, δεν τα κονομάει για να πλασάρει μια ιδέα, δεν καταπιέζεται από την επιβολή λογοκρισίας. Ο μπλόγκερ επίσης είναι (συνήθως) απλός πολίτης και μιλάει ανώνυμα. Δεν είναι δημόσιο πρόσωπο, όση δημοσιότητα και να λαμβάνει, και δεν έχει παπαράτσι ή μαφιόζους να παρατηρούν κάθε του κίνηση. Ο μπλόγκερ είναι κοντά στον λαό, όχι ο Χριστόφιας. Λέξη Πένητα βάλε υποψηφιότητα!

Γ. Για τους Μπλόγκερς

Για τον ίδιο τον μπλόγκερ, το να διατηρεί μπλογκ μπορεί να του προσφέρει πολλά. Καταρχήν ασχολείται με το μεράκι του το οποίο είναι προφανώς, το γράψιμο. Όπως σε κάθε μορφής τέχνη, έτσι και στο γράψιμο μπορείς να πάρεις οποιοδήποτε ερέθισμα και να το μετατρέψεις σε ο,τι θέλεις. Απλή κι ανέξοδη δημιουργική ενασχόληση για την καλλιέργεια του πνεύματος.

Από κει και πέρα παίζει προφανώς και ο παράγοντας επιδειξιμανία. Αν δεν θέλαμε να μας διαβάζουν, δεν θα εκδιδόμασταν δημόσια. Πριν προλάβει κανείς να αντιδράσει, δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Δεν είναι όλοι οι επιδειξιομανείς σαν την Πάρις Χίλτον που καλύτερα να σου κλάνει παρά να σου μιλάει. Υπάρχουν επιδειξιομανείς που καλύτερα να σου μιλάνε παρά να σου κλάνουν, δηλαδή, επιδειξιομανείς με το γνώθι σ’ αυτόν. Με άλλα λόγια, δικαιολογημένα ψώνια. Κάτι σαν κι εμένα. Η θετική κριτική/επιβεβαίωση που αυτοί λαμβάνουν σίγουρα τους αναζωογονεί το ηθικό και την αυτοπεποίθηση. Την αρνητική κριτική αν την χειριστούν σωστά μπορεί να τους βοηθήσει να μεγαλουργήσουν, ενώ αν την χειριστούν λανθασμένα, μπορεί να τους βοηθήσει να αυτοκτονήσουν.

Οπότε σαν συμπέρασμα έχουμε: Ανέξοδο, δημιουργικό χόμπι το οποίο (συνήθως) ψηλώνει την αυτοπεποίθηση. Μέχρι να πάρουν τα μυαλά σου αέρα. Μετά γίνεσαι Πάρις Χίλτον.

2. Πρόβλεψη για το μέλλον

Πασίγνωστο μέντιουμ που προτιμά να μείνει ανώνυμο (θα μπορούσε να είναι μπλόγκερ), μου είπε πως σε μερικά χρόνια, πολλοί μπλόγκερς θα έχουν εργοδοτηθεί από έντυπα μέσα ενημέρωσης, και θα κάνουν τα παλούκια τους χρυσά. Κάποιοι άλλοι θα φτάσουν σε ψηλές ιεραρχικές θέσεις.

Συγκεκριμένα το μέντιουμ μου είπε πως ο Λέξη Πεντάς θα είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Δρακούνα θα γράψει τρία μπεστ σέλλερς τα οποία θα μεταφραστούν σε 13 ξένες γλώσσες, ο Φιρφιρής θα παρουσιάζει το Αλ Τσαντίρι το Κυπριακό, και το Αγρινό θα γίνει Έξυπνο. Εγώ δεν θα έχω λαμπρό μέλλον μια και θα νοσηλεύομαι στο πλέον υπερσύγχρονο Ψυχιατρείο Αθαλάσσας, το οποίο εγώ θα έχω πρωτίστως αναβαθμίσει. Θα περνάω τις μέρες μου και τις νύχτες μου διαβάζοντας Βιζυηνό και Νίτσε. Βλέπετε, θα είναι πλέον ξεκάθαρο πως ζήσαμε και οι τρεις πριν την εποχή μας.

Κάποιοι άλλοι θα το κλείσουν το μαγαζί γιατί θα ανακαλύψουν πως ήταν απλά ένα βίτσιο το οποίο ξεπέρασαν επειδή η δόξα δεν ήρθε σ’αυτούς. Να τους γυρίζει.

Η κοινωνία θα αναγνωρίζει τα μπλογκς όπως αναγνωρίζει σήμερα τον Windows Live Messenger. Οπότε τα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και με κατακρεούργηση της γλώσσας (πχ gt na mn m agapa afu t egorasa rolex?) μπλογκς θα ευδοκιμήσουν.

Ως φυσικό ακόλουθο τα μπλογκς που θα λειτουργούν με την αρχική ρομαντική μορφή του είδους θα επισκιαστούν ή και θα εξοντωθούν αφού θα θεωρούνται περιθωριακά μια και δεν θα ακολουθούν το σύστημα. Κάποτε ήταν ο Τζον Κέννεντυ και τώρα είναι ο Γιωργάκης (προαιρετικά, Μπους) Τζούνιορ ένα πράμα.

Εγώ δεν πιστεύω στα μέντιουμ. Και αν έχει δίκαιο, υπόσχομαι να παραμείνω στο μελλοντικό περιθώριο (το ψυχιατρείο θα έχει WiFi), να μοιράζω ‘παράνομες προκηρύξεις’, για να ρίξω τον Παπαδόπουλο.

Αγαπητέ μου Λέξη Πένητα,

Σου εύχομαι στα 100 σου, να συμπληρώνεις μισόν αιώνα σαν μπλόγκερ, και να επιβεβαιώσεις πως η επίδραση του μπλόγκιγκ στην κοινωνία θα την έχει ωθήσει προς την καλυτέρευση και αναβάθμιση της.