24 Ιουλίου 2007

Οι μέρες μου στον κόλπο


Για χαρά φίλοι μπλόγκερς. Τι και αν έλειψα 4 μήνες. Τους λίγους που με αναζήτησαν τους ευχαριστώ. Από τους άλλους δεν έχω παράπονο.

Λοιπόν άρχισε η προεκλογική περίοδος και για μας τους κράχτες (κατά το Αγρινό) έχει πολύ ψωμί. Δεν θα αρχίσω όμως να σας πρίζω με τις πολιτικές ασυναρτησίες της νήσου των αγίων. Θα ξανακάνω αρχή με εντυπώσεις από μια μικρούτσικη χώρα στην οποία αποφάσισα μετά από τζοιλλιοπόνημα πολλών μηνών να δουλέψω και να ζήσω μερικά από τα υπόλοιπα μου χρόνια. Το Κατάρ. Μια χώρα που προεκτείνεται οπως ενα μιμμίτι πάνω στη ανατολική πλευρά της Σαουδικής Αραβίας μέσα στο Περσικό κόλπο, ακριβώς απέναντι από το Ιράν. Εξ' ου και ο τίτλος του παρόντος πονήματος. Ξέρω, ο νους μερικών πήγε σε άλλο .... κόλπο.

Το Κατάρ λοιπόν έχει έκταση ελάχιστα μεγαλύτερη από την Κύπρο αλλά είναι η τρίτη χώρα στο κόσμο σε αποθέματα και η πρώτη στη παραγωγή φυσικού αερίου. Αν βάλουμε και το πετρέλαιο καταλαβαίνετε ότι δεν είναι καθόλου τυχαία που έχει το ψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα στο κόσμο. Από άποψη αναπτυξιακών έργων θεωρείται το πιο χοτ σημείο του πλανήτη. Οι άνθρωποι κυριολεκτικά τρελάθηκαν. Κατεδαφίζουν ότι είναι παλαιότερο των 10 χρονών και στη θέση του φτιάχνουν πύργους. Μια σκέτη οικοδομική τρέλλα.

Όπως ήταν φυσικό αυτή η τρέλλα και τα ντάλλαρς που έρχονται μαζί της ελκύουν όλο και περισσότερους ξένους εδώ. Ο ντόποιος πληθυσμός είναι γύρω στις 300 χιλιάδες και οι ξένοι περισσότεροι απο 500 χιλιάδες. Ένας από αυτούς τους χρυσοθήρες λοιπόν είμαι και εγώ. Σίγουρα τα λεφτά είναι ένας σημαντικός λόγος που με ώθησε να φτάσω μέχρι εδώ κάτω, όμως και μια εσωτερική ανάγκη να προχωρήσω από το επαγγελματικό σημειωτόν των τελευταίων χρόνων έπαιξε το δικό της ρόλο. Εκτενή ανάλυση των λόγων που με έφεραν εδώ θα βρείτε στο πόστ μου εδώ

Μοντέλο του όλου σχεδιασμού που γίνεται εδώ φαίνεται να είναι το Ντουμπάϊ. Έτσι έχει δοθεί σχετική ελευθερία στους ξένους, έστω και αν κάποια πράγματα αντιτίθενται στον ισλαμικό νόμο (sharia law), για να μπορέσουν να τους ελκύσουν χωρίς να τους καταγγέλουν καθημερινά για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Π.χ. οι ξένοι μπορούν να καταναλώνουν αλκοόλ σε μπάρ ξενοδοχείων ή στο σπίτι τους προμηθευόμενοι από το μοναδικό κυβερνητικό συνδικάτο διάθεσης αλκοόλ. Επίσης οι ξένες γυναίκες δεν χρειάζεται να φορούν την αμπάϊα (μαύρο ράσο) ούτε μαντηλι στο κεφάλι. Φτάνει να είναι σχετικά σεμνά ντυμένες. Πλάκα έχουν κάποιες ευρωπαίες και αμερικάνες που αφήνουν γάμπα και βυζί σε δημόσια θέα και λαόννουν τον ντόποιο αντρικό πληθυσμό.

Μια και μιλάμε για γυναίκες, είναι ενδιαφέρον να πούμε ότι η αναλογία ανδρών και γυναικών στο συνολικό πληθυσμό είναι 1.8 άνδρες για κάθε γυναίκα. Όσο αφορά τις ηλικίες 18 με 65 η αναλογία ανεβαίνει στα 2.2:1. Η χειρότερη στο κόσμο με διαφορά.

Έυκολα μπορεί κάποιος με δυσκολία προσαρμογής να πέσει σε κατάθλιψη. Αφού τις πρώτες μέρες περιπλανηθεί στα πολλά και εντυπωσιακά shopping malls, ξαφνικά αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μόνος χωρίς τίποτα να κάνει εκτός από τη δουλειά του. Το καλό είναι ότι επειδή λίγο πολύ όλοι οι ξένοι βρίσκονται στην ίδια μοίρα, παρουσιάζουν το καλύτερο εαυτό τους σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν φίλους. Ετσι τους πιο πολλούς τους χαρακτηρίζει η ευγένεια και η διάθεση να βοηθήσουν τους πιο νέους να προσαρμοστούν. Άσε που για κάποιο περίεργο λόγο ο καθένας νιώθει να είναι και πρεσβευτής της πατρίδας του, προσπαθόντας μέσα από τς πράξεις του και τη συμπεριφορά του να αναδεικνύει τα καλά της "φυλής" του. Έτσι δημιουργήθηκε μια πραγματικά πολυπολιτισμική κοινωνία με ανοχή στη διαφορετικότητα και χωρίς εμφαν΄προβλήματα που να πηγάζουν από τη συνύπαρξη τόσων κουλτούρων σε τόσο μικρό τόπο. Με αυτό δεν θέλω να δημιουργηθεί η λανθασμένη εντύπωση ότι δεν υπάρχει ρατσισμός, αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε στο επόμενο μαζί με τις εντυπώσεις μου από τη νυκτερινή ζωή στη Ντόχα.

Τώρα πάω να ετοιμαστώ για μια πεζοπορία περίπου 8 χιλιομέτρων κατά μήκος της παραλίας σε θερμοκρασία 30+ βαθμών στις 9:00 το βράδυ και με φοβερή υγρασία. Είναι βλέπεται ο μόνος τρόπος (έστω και ολίγον μαζοχιστικός) να απολέσω λιγα από τα κιλά που επισωρεύτηκαν πέριξ της κοιλιακής μου χωρας τους τελευταίους μήνες.

Φωτο 1: Villagio shopping center. Ο ουρανός που βλεπεται είναι "απάτη" Είναι ζωγραφισμένος με τετοιο τρόπο στην οροφή που σου δίνει την εντύπωση ότι είσαι έξω!
Φωτο 2: Μια άποψη της Ντόχας

10 σχόλια:

Mh Xeirotera είπε...

Kalh tyxh sto neo auto ksekinima. Fenete toso siniditopiimeno pu den exei pithanotites apotixias.

Xerome pu se vlepo piso sth blogosfera.

Na eise kala :)

Lexi_penitas είπε...

Κωνσταντίνε σε ευχαριστώ πολύ. Καιρός ήταν. Μην ξεχνάς ότι πρέπει να βοηθήσουμε όλοι όπως μπορούμε να απαλλαγεί ο τόπος μας από τον τυφώνα Τάσσσσσο. Είπα να αρχίσω ήπια :)

Ανώνυμος είπε...

Καλή τύχη.

(είδες που εν απαντώ στο τελευταίο σχόλιο ενεν; :P)

Ανώνυμος είπε...

Καταρχήν έχω να σου πω πως καταχάρηκα που μετά από τόσους μήνες αναμονής, ξαναδιάβασα κείμενό σου. Φαίνεται πως επιστρέφεις δριμύτερος (αν κρίνω από τις σπόντες περί προεκλογικής :Ρ), και ελπίζω να ισχύσει.

Φαίνεσαι ευκολοπροσάρμοστο άτομο από τη θετικότητα την οποία εκπέμπεις μέσα από αυτό σου το κείμενο. Σίγουρα οι δυσκολίες αλλαγής περιβάλλοντος υπάρχουν ως είναι φυσικό, αλλά δεν δείχνουν να σε καταβάλουν.

Σου εύχομαι να έχεις καλή τύχη και επιτυχία δουλεύοντας σκληρά (βασισμένο στη θεωρία: την τύχη μας εμείς την κάνουμε - ως ενός σημείου), και να υλοποιήσεις τους στόχους σου στο έπακρο.

Welcome back :)
Μάκια

Lexi_penitas είπε...

Γιώργο ευχαριστώ. Πρέπει να σου πω ότι εσφίχτηκα πολύ να μην κανω σχόλιο στο τελευταίο σου ποστ. Που θα πάει όμως, θα τα σταυρώσουμε τα ξίφη :)

Ψυχία, ρε παιδάκι μου λες και με γνωρίζεις προσωπικά! Φέκκιου ανυγουέις. Αντιμάκια!

zappa είπε...

ena xaou kai apo mena.
Pantws den fainesai na ptoh8hkes idiaitera re lexipenita...... Alh8eia ti kairo kanei ekei? Edw a8hna exei 45 ba8mous, mas exei gamhsei kyriolektika....

kalh tyxh sth nea arxh agaphte, kai ei8e o Megas Mpetatzhs na balei myalo

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους, Lexi_Penitas, που αθκιασάρεψες και έγραψες κάτι. Επεθυμήσαμεν σε στη νήσο και την εταιρεία των αγίων. Το γραφείο σου είναι σαν το ιερό δισκοπότηρο και δεν το αγγίζει κανένας - εσάχνιασε!

Σε περιμένουμε πίσω με την πρώτη ευκαιρία και ελπίζουμε να μην ξεχάσεις να μάς ρίξεις κανά τηλεφώνημα.

Noullis είπε...

Na pan ola kala sto Qatar tziai prwtou kan to antilhf8eis na bastas arketa wste na goraseis tziai kanan kommatouin tou Pearl.

Kalh Tyxh.

stalamatia είπε...

Είπα να σου γράψω και εγώ ,εύχομαι να
να σου πάνε όλα καλά εκεί που πήγες έχουμε την ίδια ηλικία και ξέρω ότι δεν είναι εύκολη απόφαση να ξεκινάς, στην ουσία από την αρχή.
Από άλλα πποστ σου που διάβασα έχεις δυνατή ψυχή ,νάσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση σου του Κατάρ (τρώω συγχρόνως τζιαι γράφω με τες άκρες των δαχτύλων να μεν μυρίζουν τα πλήκτρα ψάρι!). Αλλο να ζεις σε μια χώρα τζιαι άλλο να πηαίνεις σαν τουρίστας. Οι πώς θέλω να πάω για τουρισμό στα Dubai, Kuwait κλπ, όσα λές και όσα ξέρω, με απωθούν. Ο νεοπλουτισμός στο απόγειο του (έσσιη τζιαι σσειρότερα που τους κυπραίους, αν εν τούτον παρηορκά). Τωρά για να ζήσεις λία χρόνια τζιαι να φκάλεις κάνα φράγκο, εν θέμα επιλογών, γιατί όχι. Οπως μου είπε ενας φίλος που έζησε στο Ομάν, 'κρατάς μια σίκλα δολλάρια που τη μιαν, τζιαι μια σίκλα σκατά που την άλλην'. Ομως στο Ιράν εν το όνειρο μου να πάω. Εσύ, επετάχτηκες απέναντι?

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη