12 Δεκεμβρίου 2006

Σταθμοί

Με την ευκαιρία της άφιξης μου σε ακόμα ένα σταθμό στο δικό μου ταξίδι, το οποίο άρχισε σχεδόν πριν 50 χρόνια, και κάνοντας μια αναδρομή συνειδητοποίησα ότι στα ταξίδια των ανθρώπων υπάρχουν κάποιοι σταθμοί που είναι κοινοί σχεδόν για όλους και καποιοι άλλοι, που είναι μοναδικοί για τον καθένα μας.

Αν έκανα μια προσπάθεια να τους ταξινομίσω πέραν από τις πιο πάνω βασικές κατηγορίες θα έλεγα ότι οι κοινοί σταθμοί χωρίζονται σε αυτούς που όλοι φτάνουμε σ'αυτούς στην ίδια περίπου ηλικία και οι άλλοι, που σε μεγάλο βαθμό έχουμε την επιλογή του χρόνου.

Πρώτη μέρα στο σχολείο: Μάνα μου τα ρε!!! Τζαι χάρηνε μου τα!!! Συγκινήσεις έντονες, ανάμικτος ο ενθουσιασμός με τον φόβο, η χαρά με την απορία αποτυπώνονται στα προσωπάκια αυτων των μικρών ανθρωπάκων που κάνουν το πρώτο σάλτο για την κατάκτηση της γνώσης. Συγχωρέστε με όσοι από εσάς κάνατε σταθμό και στο νηπιαγωγείο αλλά στις αρχές της 10ετίας του 60 το νηπιαγωγείο ηταν εκτός διαδρομής για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών.

Για μένα η πρώτη μέρα στο γυμνάσιο δεν πρέπει να συνοδεύτηκε από ιδιαίτερη συγκίνηση. Ισα ίσα που την θυμάμαι αμυδρά. Δεν παύει όμως να είναι ένας υποχρεωτικός σταθμός που προϋποθέτει ανασύνταξη δυνάμεων σε μια πορεία που σε πάει κατευθείαν στο κόσμο των μεγάλων. Εδώ αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι σε κάθε σταθμό αφήνεις πίσω και ένα κομμάτι της ζωής σου. Πολλά από τα φιλαράκια του δημοτικού ίσως δεν θα τα ξαναδείς ποτέ....... Πολλά από τα παιγνίδια σου είτε παροπλίζονται, ειτε τα δωρίζεις σε κανένα ......... μικρό, είτε απλά εξαφανίζονται. Πόσες φορές αναρωτήθηκα τι απόγιναν τόσα αγαπημένα παιγνίδια που είχαμε παιδιά.

Κάπου στο μεσοδιάστημα μέχρι τον επόμενο προγραμματισμένο σταθμό, έρχεται το αναπόφευκτο. Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και το πρώτο σου φιλί. Εδώ αναποδογυρίζεται ο κόσμος σου. Αλλάζουν οι προτεραιότητες σου, πωωω με τι μαλακίες ασχολιόμουν μέχρι σημερα ο μαλάκας..... Το ταξίδι όμως συνεχίζεται ασταμάτητα.

Άλλο ένα κομμάτι του κόσμου σου μένει πίσω σου για πάντα. Είναι το τίμημα της κατάκτησης νέων κόσμων, του ανοίγματος νέων οριζόντων. Καθε νέος σ'αυτό το σταθμό είναι έτοιμος για απογείωση. Τα κορίτσια στη Κύπρο ανοιγουν φτερά και μην τις είδατε. Κάποιες για σπούδες και άλλες στον πραγματικό σκληρό κόσμο της αγοράς εργασίας. Εδώ καταλαβαίνεις ότι η τόση βιασύνη να φτάσεις στον επόμενο σταθμό πολλές φορές δεν έχει νόημα και τα όνειρα που έκανες μένουν όνειρα μεχρι να ξεθωρίασουν και να χαθουν. Το ταξίδι δεν σταματά ποτέ... δεν μπορείς καν να καθυστερεις... το πολύ να αλλαξεις την ώρα του επόμενου σταθμού.

Τα αγόρια θα πρέπει να περιμένουν λόγω του ότι η Πατρίς τα έχει ανάγκη. Στρατός .... ίσως η μεγαλύτερη μαζική απάτη σε βάρος του καλύτερου κομματιού της κοινωνίας. Συνένοχοι ΟΛΟΙ. Δεν με εκπλήττει που οι μισοί πελλανίσκουν και οι άλλοι μισοί δηλώνουν πελλοί. Ποιός τους είπε ότι τα παιδιά μας πρέπει να σπαταλήσουν δύο χρόνια από την ζωή τους προκειμένου να μάθουν πως νιώθει το λιοντάρι στο κλουβί και να κάνουν μάστερ στον μιλιταρισμό και στον αυνανισμό. (μεταξύ μας ένα και το αυτό).

Νάτος και ο γάμος. Άλλος ένας θνησιγενής θεσμός του οποίου οι Κυπραίοι εξακολουθούμε να δηλώνουμε πιστοί οπαδοί. Πάντα τελευταίοι πέρνουμε πρέφα ίνταν που γίνεται γυρόν μας. Πάντως για λλίον τζαιρόν εσhει το χάζιν του. Υστερα χωρίζεις.

Εν τω μεταξύ όμως συνήθως έχουμε άλλο έναν ενδιάμεσο σταθμό. Την γέννηση του πρώτου παιδιού. Εδώ ο δρόμος φακκά κουλουμίντρες. Ζαλισμένοι χαζο-μπαμπάδες και μαμάδες αλλάζουν συνήθειες, ξεχνούν φίλους, κλείνονται σπίτια τους και μπαίνουν στο λούκι της οικογένειας.

Πολλοί και διάφοροι σταθμοί διακόπτουν από καιρό σε καιρό την πορεία ετσι που να σπάζει και η μονοτονία του ταξιδιού. Για όσα πράγματα η πρώτη φορά είναι για κάποιον σημαντική, μπορεί να θεωρηθεί σταθμός. Η αλλαγή δουλειάς, η άδεια οδηγού, το πρώτο γαμήσι, το πρώτο τσιγάρο, το πρώτο μεθύσι, το πρώτο ποδήλατο κλπ.

Η σταθμός που πλησιάζει στο δικό μου δρόμο έχει να κάνει με αλλαγή δουλειάς - εργοδότη και επαγγέλματος. Το θεωρώ σημαντικό σταθμό καθώς πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει ν
α προκαλεί ο ίδιος τις σημάντικές αλλαγές στη ζωή του. Και αυτή την αλλαγή την έφερε η ανάγκη για άνοιγμα νέου δρόμου, με νεες συγκινήσεις και νέες προκλήσεις. Αφήνω πίσω μου ανθρώπους που αγαπώ και ξέρω ότι με κάποιους θα χαθούμε για πάντα, αλλά είπαμε, αυτό είναι το τίμημα. Τους επόμενους σταθμούς θα τους σχολιάζουμε όταν θα φτάνουμε εκεί. Αυτό που σίγουρα δεν θα σχολιάσουμε αφού έλθει είναι το ΤΕΛΟΣ.

Ίσως να αφήσα πίσω κατι που για σας να ήταν σημαντικό. Απλά προσθέστε το. Η ο
υσία είναι ότι το ταξίδι συνεχίζεται. Ας το ζήσουμε!!

10 σχόλια:

Psychia είπε...

Φοβερή ιδέα το ποστ σου! Αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να δει αναδρομικά τη ζωή και να απαριθμίσει τους σταθμούς της, είσαι εσύ που έχεις ζήσει σχεδόν μισόν αιώνα. Αλήθεια, πως είναι αυτό; (κάνε άλλο ένα ποστ πλιιιιζζζ)

Ακόμα κάτι που μπορεί να θεωρηθεί σταθμός είναι το πρώτο πένθος. Και τα επακόλουθα κατάκαρδα τα παίρνεις, μα στο πρώτο, όλα τα συναισθήματα είναι άγνωστα (συγχώρεσε την μακαβριότητά μου, μα είναι αλήθεια!).

Εύχομαι ο νέος σου σταθμός να σε ανανεώσει και να σε γεμίσει με την ενέργεια που ίσως να έχεις χάσει με την προηγούμενή σου δουλειά. Καλή καινούρια σταδιοδρομία!

All the best.

Ανώνυμος είπε...

Καλή επιτυχία σε ότι κάμεις. Θέλει κοχόνες να μπορείς να αλλάξεις, για αυτό και οι περισσότεροι μένουμε όπως είμαστε.

Lexi_penitas είπε...

Ευχαριστώ για τις ευχές σας. Το να τραβάς μπροστά είναι υγεία. Θα τα λέμε στη πορεία!

I would go any where as long as it is forward. Johnie Walker

Cheers

Ανώνυμος είπε...

Σταθμοί είναι και άνθρωποι μες τη ζωή μας.

Ψιλοάσχετο.

Κάποτε ένας αγαπητός μου καθηγητής Φιλοσοφίας υποστήριζε πως "δεν μπορείς να ζητάς από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν -μεσοπέλαγα -το πλοίο που τους μεταφέρει έστω και αν έχει πάρει λάθος κατεύθυνση... πρέπει να τους προτείνεις εναλλακτικό μέσο μεταφοράς".

Εγώ επέμενα πως κάποιοι από μας είναι καλοί κολυμβητές.

Good luck in whatever you do.

Agrino

ECONOMIDES είπε...

Αμαν βρε φίλε, καλέ μου συνάδελφε ... πόσο ταυτίστικα με τα όσα ξεστόμισες ... και το πρόβλημα είναι ότι, ο χρόνος κυλά με πολύ γοργούς ρυθμούς .. πραγματικά αξίζει να το διάβαζω κάθε τόσο απο τώρα και στο εξής για να με υπενθυμίζει στο να μήν ασχολούμαι με τρίχες .. ασε, θα τα πούμε και απ'κοντά στο farewell gathering ... C Economides

Mh Xeirotera είπε...

Se efxaristo gia tin episkepsh su sto blog mu :) vrika to post su idietera sinkinisiako, me tropo ypogeio, pu ektimo para poly.

Na efxitho o neos stathmos pu einai pro ton pylon, na se odigisei se neous dromous, me nees prokliseis ke nea kektimena. Apo th grafh su fenese atomo siniditopiimeno ara proxora ke ola tha pane kala!

Na po ke kati allo, xerome na diavazo atoma opos esy dioti skeftome oti den einai mono "o poliths" pu mu exei apominei prokimenou na mhn kapso to kypriako mu diavatirio.

Kalhmera! Na se kala :)

Ανώνυμος είπε...

Ka8e neos sta8mos mia nea proklisi!!
kali epituxia!
:)

Ανώνυμος είπε...

PISO APO TIN EPAGGELMATIKI, SOVARI, KAI KAPOTE INSENSITIVE PERSONA MAS, INE OREA NA IPENTHIMIZOUME TOUS AGAPIMENOUS MAS FILOUS & IKOYENIA (MA PANO AP’ OLA TOUS IDIOUS TOUS EAFTOUS MAS!!) YIA TO TI INE AFTO POU MAS APOTELI OS ATOMA… OS HARAKTIRES…

- memories which awaken our feelings and remind us of life’s milestones….

- Milestones which have shaped our life and have created our character….

- Memories of people and circumstances that have helped us become who we are!



By reminding ourselves of these things, we become closer to those around us, who sometimes, we may tend to take for granted (simply because they are around). Most importantly, we understand ourselves to a greater extend…What’s more, memories are a pleasant BREAK of what has now become a busy lifestyle with endless responsibilities and we smile at beautiful memories which have marked our lives….


Beautifully written with many emotions and sensitivity…. Bravo

Mahi

Lexi_penitas είπε...

Προς Buddah Lounge: Φίλε Χρήστο τα λόγια σου με συγκίνησαν. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα χαθούμε. Εξάλλου τώρα πιά που σε κέρδισε και σένα το μπλόγγινγ θα έχουμε κοινό βήμα...

Προς ΜηΧειρότερα: Ευχαριστώ πολύ. Δυστυχώς οι διαπιστώσεις μας είναι κοινές και καθόλου αισιόδοξες.

Φέκκιου Σιασιούρα μου :)

Μαχη μου εγιεμόσαν τα μμαθκια μου...

the bastard; unshaved. είπε...

Χεχε πολλά ωραίο..
πολλές αλήθειες, πολλές εξομολογήσεις αλλά συνάμα και κριτική με ευλάβεια.. ωραίος.

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη