.....είν’ ένας άνθρωπος που τον 'μποδίζουν να βαδίζει.....

Τα μεσάνυχτα της 3ης Δεκεμβρίου του 1984, μετά από μια διαρροή στο εργοστάσιο της αμερικάνικης Union Carbide στη πόλη Μποπάλ της Ινδίας βρήκαν φρικτό θάνατο 10000 άνθρωποι μέσα στις επόμενες 72 ώρες και ακόμα 25000 σε μεταγενέστερο στάδιο, από λόγους που είχαν σχέση με το δηλητήριο που ανέπνευσαν.

Παρ' όλον που το δικαστήριο επιδίκασε 400 εκ. δολάρια πρόστιμο στην εταιρία, τα λεφτά αυτά πήγαν στην Ινδική κυβέρνηση και στους συγγενείς των θυμάτων δόθηκαν 550 δολάρια για κάθε νεκρό. Το δικαστήριο εξέδωσε επίσης ένταλμα σύλληψης του αμερικανού διευθυντή της εταιρίας, ο οποίος είχε αρχικά συλληφθεί για να αφεθεί αργότερα ελεύθερος και να διαφύγει στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να τον συλλάβουν ή να τον εκδώσουν στην Ινδία.

Η εταιρία εγκατέλειψε την Ινδία αμέσως μετά το εγκληματικό "ατύχημα". Η περιοχή του εργοστασίου ποτέ δεν καθαρίστηκε. Στη περιφέρεια του δημιουργήθηκαν παραγκογειτονιές όπου σήμερα, άνθρωποι και τοξικά απόβλητα συνυπάρχουν. 

Εδώ μπορείτε να βρείτε περισσότερες λεπτομέρειες για  τη μαζική δολοφονία, η οποία ακόμα βρικολακιάζει κάθε χρόνο αυτές τις μέρες. 

Η Μαρία Δημητριάδη σε μια εκπληκτική εκτέλεση του τραγουδιού Μικρόκοσμος του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ, σαν ένα λουλούδι στους τάφους των "αλυσοδεμένων" θυμάτων της κάθε Union Carbide.

Και να τι θέλω τώρα να σας πω

μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας

φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο

αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε

Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχομαι

να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα

Θα πείτε: «τ’ άστρα είναι μακριά

κι η γη μας τόσο δα μικρή»

Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ' άστρα

εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω

Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό

πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο

είν’ ένας άνθρωπος που τον 'μποδίζουν να βαδίζει

είν’ ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

Είν’ ένας άνθρωπος...