Πρόεδρε, μεταγραφές επειγόντως

Αναδημοσιεύω το άρθρο του Χαράλαμπου Προύντζου από τον Πολίτη με την ευγενική άδεια του συγγραφέα τον οποίον και ευχαριστώ. Τις απόψεις μου επί του θέματος θα τις βρείτε μετά το τέλος του άρθρου.

Όταν ο Κασουλίδης έπαιρνε 47% στο δεύτερο γύρο των εκλογών απέναντι σε όλα τα κόμματα και τις κινήσεις του τόπου κάποιοι ερμήνευσαν το φαινόμενο ως μια χρυσή ευκαιρία του ΔΗΣΥ να διεισδύσει στον ενδιάμεσο, μετριοπαθή χώρο του εκλογικού σώματος. Δύο χρόνια σχεδόν μετά από τις προεδρικές εκλογές θεωρώ ότι η ερμηνεία αυτή έχει απολέσει κάθε ρεαλιστικό έρεισμα και υπόβαθρο. Και γι' αυτό ευθύνονται δύο παράγοντες:

1. Η τροπή της προεκλογικής εκστρατείας Κασουλίδη για τη δεύτερη Κυριακή και η συνεπακόλουθη απομάκρυνση μετριοπαθών ανένταχτων δυνάμεων.

2. Η παντελής έλλειψη ιδεολογικής επανατοποθέτησης και αξιοποίησης του σημαντικού ποσοστού νέων δυνάμεων που στήριξαν την υποψηφιότητα Κασουλίδη.

Για το πρώτο ευθύνεται ο Κασουλίδης και κάποιοι πέριξ αυτού οι οποίοι υποστήριξαν μια στροφή προς ακραία δεξιά ρητορική η οποία αναίρεσε την εκπληκτική δουλειά που έγινε για ένα ολόκληρο έτος πριν τις προεδρικές από φανερούς και αφανείς υποστηρικτές.

Για το δεύτερο όμως φέρει ακέραια την ευθύνη ο Αναστασιάδης. Θα μου πείτε τώρα γιατί ασχολούμαι με τις προεδρικές του 2008; Αυτά είναι περσινά ξινά σταφύλια. Έλα όμως που δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο Αναστασιάδης είχε μια χρυσή ευκαιρία τότε να διευρύνει το κόμμα με άτομα νέα τόσο σε ηλικία όσο και σε πολιτική προσέγγιση και λόγο. Είχε τη δυνατότητα να τα επιβάλει έξω από την νομενκλατούρα της νεολαίας και της κομματικής πυραμίδας γιατί απλούστατα είχε το αριθμητικό έρεισμα για να το κάνει. Ποιος θα αμφισβητούσε τότε μια στροφή προς το κέντρο με μια τεράστια δεξαμενή κεντρώων/μετριοπαθών ψηφοφόρων να ψάχνει για στέγη όχι με πελατειακά αλλά με πολιτικά κίνητρα; Σίγουρα κάποια ακραία δεξιά στοιχεία που συνεχίζουν σε στυλ πολιτικών φεουδαρχών και τσιφλικάδων να κρατούν όμηρο το κόμμα. Η πλειοψηφία όμως τότε μπορούσε να πειστεί για μια ποιοτική ανανέωση του κόμματος. Αντ' αυτού ο Αναστασιάδης επέλεξε να πάρει πίσω τον Χρίστο Κληρίδη και τον Πρόδρομο. Αυτή την «ανανέωση» και «ενίσχυση» άξιζε το κόμμα. Δύο καμένα πολιτικά χαρτιά που διώχνουν πολύ περισσότερους απΆ αυτούς που υπόσχονται να φέρουν. Ας δει ο Νίκαρος την περίφημη εκπομπή του Αντ1 να καμαρώσει την ηχηρή πολιτική μεταγραφή του. Ο πνευματικός και πολιτικός φασισμός σε δικηγορική συσκευασία.

Με προβληματίζει η παρούσα κατάσταση του ΔΗΣΥ. Όχι επειδή ανησυχώ για τα κομματικά ποσοστά αλλά γιατί αυτό το συνονθύλευμα από προσωπικές ατζέντες τείνει να επισκιάσει την σπουδαία προοπτική του κόμματος όπως την χάραξε ο Γλαύκος Κληρίδης. Και δυστυχώς το άμεσο αλλά και το μελλοντικό διακύβευμα είναι πολύ σοβαρό για να τίθεται εν αμφιβόλω από την προσωπική ατζέντα του κάθε στελέχους. Μπορεί να επιβάλει ο Αναστασιάδης στο σύνολο των στελεχών την επίσημη γραμμή του κόμματος στο Κυπριακό; Τα περί δημοκρατικής εκφοράς απόψεων από όλα τα στελέχη τα θεωρώ φαιδρά και πασατέμπο για το κοινό. Είμαστε στην τελική ευθεία για έναν ιστορικό συμβιβασμό ή για τη διχοτόμηση. Όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Όταν οι άλλοι «τσιμέντωναν» αυτός και ολίγοι άλλοι γραφικοί στέκονταν στην πολιτική κρεμάλα και σφύριζαν αμέριμνα με αυταπάρνηση. Το θέμα είναι ποιος είναι σήμερα ο ΔΗΣΥ. Ο Χρίστος Κληρίδης ή ο Χρίστος Στυλιανίδης; Ο Αναστασιάδης ή ο Αβέρωφ; Και τα δύο μαζί δεν γίνεται. Η παρούσα κομματική πυραμίδα του ΔΗΣΥ δεν ανταποκρίνεται στις αρχές που υποτίθεται ότι πρεσβεύει το κόμμα - ρεαλιστική προσέγγιση του Κυπριακού, πολιτική και οικονομική καινοτομία, σεβασμός στην αξιοκρατία. Και το κυριότερο δεν εμπνέει κανέναν ασχέτως των υψηλών ποσοστών του κόμματος. Απαιτείται επειγόντως ποιοτική εξωκομματική ενίσχυση, ιδεολογική επανατοποθέτηση και κομματική πειθαρχία. Αλλιώς ούτε λύση θα δούμε ούτε το κόμμα θα επανέλθει στην εξουσία ως συνειδητή επιλογή

Χαράλαμπος Προύντζος
Δικηγόρος
cprountzos.law@cytanet.com

Κωδικός άρθρου: 906845

ΠΟΛΙΤΗΣ - 04/11/2009, Σελίδα: 6

Τον κύριο Προύντζο φαίνεται να  τον διακατέχει πραγματική έγνοια για τη λύση του κυπριακού. Βασική προϋπόθεση θεωρεί την συνεπή υποστήριξη κάθε σοβαρής προσπάθειας λύσης από το κόμμα της αντιπολίτευσης, τον ΔΗΣΥ. Επίσης παίρνω την αίσθηση από τα γραφόμενα του, ότι πιστεύει ότι ένας σύγχρονος κεντροδεξιός ΔΗΣΥ αποτελεί την πιο σοβαρή ελπίδα για καλύτερες μέρες στον τόπο.

Ο λόγος που παρέθεσα το κείμενο του βέβαια, δεν είναι για να καταγράψω τη συμφωνία μου ή τις διαφωνίες μου. Κατ' αρχήν θεωρώ το άρθρο ως πολύ σοβαρό και συμφωνώ σε πολλά σημεία μαζί του. Ο κύριος λόγος όμως είναι, για να καταδειχθεί μέσα από τα λόγια ενός υποστηριχτή του κόμματος της δεξιάς ότι εκπτώσεις και αβαρίες που μπορεί να βλάψουν την υπόθεση μας γίνονται και από το μεγάλο κόμμα της δεξιάς που εκ των θέσεων του θεωρείται ο φυσικός σύμμαχος του Χριστόφια και του ΑΚΕΛ στη προσπάθεια για λύση. 

Όσον αφορά τη σύγχυση που προκαλεί το ΑΚΕΛ και η κυβέρνηση με τις αντιφατικές θέσεις και δηλώσεις που κάποιες φορές  συναγωνίζονται αυτές του απορριπτικού μετώπου, γράφονται πάρα πολλά, και όχι άδικα. Σε σημείο μάλιστα που κάποτε υπερτονίζονται τα αρνητικά αντί τα θετικά των θέσεων τους.

Δυστυχώς λοιπόν, παλινδρομήσεις, αντιφατικές δηλώσεις και θέσεις, όσο και ανακολουθίες σε σχέση με τη συνέπεια λόγων και έργων που έχει ανάγκη σήμερα το κυπριακό πρόβλημα βρίσκουμε στη πολιτική και των δύο μεγάλων κομμάτων. 

Λέω δυστυχώς, επειδή από τη συνέπεια στις θέσεις του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ θα εξαρτηθεί, (όσο θα εξαρτηθεί από τη δική μας πλευρά), η λύση του κυπριακού. Και από τη στιγμή που και τα δύο αυτά κόμματα, τα θεωρούμενα ως τα πιο συνεπή, μεταγγίζουν σε κάθε δήλωση και θέση τους και ολίγην μέχρι μπόλικη προσπάθεια κατευνασμού των λοιπών δυνάμεων του απορριπτικού μετώπου αλλά και ολίγον μέχρι μπόλικο αναχρονισμό από την εποχή που έπαιζαν το παιγνίδι των ισχυρών του ψυχρού πολέμου, ζήτω που καήκαμε.

Αν δεν αλλάξουν μυαλά τόσο στην Εζεκία Παπαϊωάννου όσο και στην Πινδάρου στο πως αντιμετωπίζουν την ενδεχόμενη λύση αλλά και ο ένας τον άλλο, θα φέρουν περισσότερη ευθύνη σε ενδεχόμενη αποτυχία, ακόμα και από αυτή των απορριπτικών. Επειδή τουλάχιστον, εκείνοι δεν θεωρούν τον εαυτό τους έτοιμο για να κάνει τους αναγκαίους συμβιβασμούς που χρειάζονται για να βρεθεί η πολυπόθητη λύση.

Αν οι κύριοι του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ δεν κατανοήσουν ότι τον πιο ανώδυνο γι' αυτούς συμβιβασμό, που είναι να αφήσουν κατά μέρος τη μικροπολιτική, δεν μπορούν να τον κάνουν, δύσκολα μας πείθουν ότι είναι άξιοι για τα μεγάλα και τα σπουδαία που συνεπάγεται η λύση. Για να το πετύχουν οφείλουν να μαζέψουν τη σοβαρότητα τους όπου και αν βρίσκεται. Το οφείλουν όχι μόνο στους οπαδούς και ψηφοφόρους τους αλλά και σε αυτούς ακόμα τους απορριπτικούς. Επειδή το ναυάγιο θα μας πάρει όλους στο πάτο!

Περισσότερα για τον πίνακα θα βρείτε εδώ