Πού να χωρέσει τ' όνειρο
Αφιερωμένο με όλη μου την αγάπη στη σύντροφό μου Ελένη! Οι στίχοι εξακολουθούν να μας συγκινούν το ίδιο όπως τότε. Πριν τριάντα χρόνια! (αθεράπευτα ρομαντικοί).
Να μας χαιρόμαστε κορίτσι μου!
Ίσως το καλύτερο λαϊκό του Λεοντή. Όσο κι΄αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω την πρώτη εκτέλεση με τον Περπινιάδη. Και ο Ζωγράφος όμως το εκτελεί υπέροχα!
Δρόμοι όλο λάσπη και σπίτια ρημαδιό
πού να χωρέσει τ' όνειρο σε κάμαρη δυο πήχες.
Έλα καλή μου, φόρεσε τ' άσπρο μαντήλι που είχες
και τ΄αύριο πιο καλό απ΄το χθες, για μας τους δυο.
Σφυρίζει η φάμπρικα, η βάρδια μου τελειώνει
κι αν θες ν' αλλάξουμε ζωή, να πάμε σε μιαν άλλη,
έλα καλή μου, φόρεσε τ' άσπρο μαντήλι σου πάλι
και τ' αύριο πιο καλό απ' το χθες για μας τους δυο.
Πέφτει σκοτάδι στους δρόμους τους στενούς
και τα παιδιά μαζεύτηκαν τριγύρω στο μαγκάλι.
Έχουμε οι δυο μας δύναμη να ξαναρχίσουμε πάλι
σε κόσμους άλλους κι ουρανούς, πιο φωτεινούς.
Στίχοι: Μιχάλης Παπανικολάου
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Βαγγέλης Περπινιάδης & Ρία Νόρμα
5 σχόλια:
Άντε βρε, με κατασυγκίνησε η ανάρτηση. Μόνο με έτσι αθεράπευτους ανθρώπους μπορεί να τσουλήσει λίγο ο κόσμος προς τα εμπρός. Γιατί οι "θεραπευμένοι" είναι που τον έχουν καταστρέψει...
...Έχουμε οι δυο μας δύναμη να ξαναρχίσουμε πάλι
σε κόσμους άλλους κι ουρανούς, πιο φωτεινούς....
Έτσι ακριβώς!
Χρόνια σας πολλά φίλοι μου.
Να χαίρεστε ο ένας τον άλλο.
Το τραγούδι με τον Περπινιάδη το βρήκα πολύ εύκολα αλλά δεν ξέρω πως να σου το στείλω.
Πήγαινε μπροστά στο Κούγκλι γράψε τον τίτλο και το όνομα του Περπινιάδη και θα το βρεις αμέσως!!!Εγώ θα στα λέω αυτά?
Φιλε μου προσφερομαι και γω για την εκτελεση με τον Β. Περπινιαδη. Πραγματικα ενα πολυ ομορφο τραγουδι του Λεοντη που στον καιρο με συγκινουσε και μενα. Σας ευχομαι ετσι να πατε και στη συνεχεια με την συντροφο σου.
Και γω σε λιγες μερες συμπληρωνω κοινη ζωη 30 χρονων με την καλη μου.Μουδοσες μια ιδεα λοιπον για εκεινη την μερα.
Ζω στην Ξάνθη και ευχομαι σε ολους σας οτι καλυτερο στη ζωη σας.
Μπράβο ευαισθησία Λέξη!!!
Φίλε μου, το τραγούδι αυτό είναι από τα σπάνια της ελληνικής δισκογραφίας.
Εκείνο που με λυπεί είναι ότι ο Λεοντής με το εξαιρετικό του έργο δεν έγινε δυστυχώς ευρέως γνωστός.
Το συγκεκριμένο τραγούδι πάντα με συγκινούσε και ακόμα με συγκινεί.
Ξέρω μόνο την εκτέλεση με τον Ζωγράφο.
Όποτε το ακούω με στέλλει σε άλλους κόσμους, πιο φωτεινούς…
Μου δημιουργεί ένα σωρό συνειρμούς και συμβολισμούς που ξεκινούν από την οικογένεια, τη σύντροφο και τα παιδιά και επεκτείνεται στην κοινωνία και στο κυπριακό.
Όλα αυτά στριφογυρίζουν μέσα στο μυαλό μου όταν ακούω αυτό το τραγούδι.
Να είσαι καλά φίλε για την επιλογή.
Μοναδική επιλογή Λέξη!
Για σένα και την Ελένη, τις πιο θερμές μου ευχές!
Να συνεχίζετε, να κυνηγάτε τ΄όνειρο...
Ν΄ακούτε πάντα τα τραγούδια σας τ΄αγαπημένα και να ξέρετε πως
τίποτε δεν τελειώνει εδώ.
Δημοσίευση σχολίου