20 Φεβρουαρίου 2009

Φάτα Μοργκάνα



Η Μαρίζα Κωχ τράβηξε το δικό της μοναχικό δρόμο στην Ελληνική μουσική την οποία υπηρετεί με πάθος για πάνω από 35 χρόνια. Εξαιρετική ερμηνεύτρια αλλά και συνθέτης όπως στη Φάτα Μοργκάνα που πιστεύω ότι έντυσε ιδανικά τους στίχους του Καββαδία με τις νότες της. Διαχρονικά αγαπημένο μου!

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.
Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός
να κολυμπάει τα βέλη του σε διοσκορίνη.

Πουθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.


Στίχοι:
Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Μαρίζα Κωχ
Εκτέλεση:
Μαρίζα Κωχ

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Nomizo ine gerna kai oi genna.Nomizo.
Parepiptontos egirevka polli kero tounto tragoudi kai prosfatos tihea anakalipsa to.Enomiza oti mono o mikroutsikos emelopiise toson epitihimena kavvadia alla mallon kai alli kati kalo ekaman se mikroteri panta ektasi.

Lexi_penitas είπε...

Φίλε Ανώνυμε, ανάτρεξα σε τρεις πηγές και όλες επιμένουν ότι είναι γεννά. Η πιο σοβαρή είναι αυτή.
http://www.shipfriends.gr/forum/archive/index.php?t-4148.html

Ανώνυμος είπε...

οκ συγνωμη τότε :)

Ανώνυμος είπε...

ELEFTHEROS O NIOKOLAIDIS

Ανώνυμος είπε...

Eξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι επίσης η έννοια τους "άγιας σκουριάς" ή του "επιχρίσματος" που μας "γεννά" (όπως πράγματι λεει το ποίημα) "μας τρέφει, τρέφεται από μας και μας σκοτώνει". Αν θυμάμαι καλά, διάβασα πως ο Καββαδίας μιλούσε για μια αρχαία μέθοδο "αντισύλληψης" που χρησιμοποιούσαν οι πόρνες στην αρχαιότητα με την χρήση κάποιας ουσίας την οποία έβαζαν ... "εσωτερικά" για να εξουδετερώνει κάποιο "επίχρισμα" που κατά τον ποιητή τουλάχιστον υπάρχει στο εσωτερικό του κόλπυ και παίζει ρόλο στην επιτυχή έκβαση της εγκυμοσύνης

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη