Φάτα Μοργκάνα

Η Μαρίζα Κωχ τράβηξε το δικό της μοναχικό δρόμο στην Ελληνική μουσική την οποία υπηρετεί με πάθος για πάνω από 35 χρόνια. Εξαιρετική ερμηνεύτρια αλλά και συνθέτης όπως στη Φάτα Μοργκάνα που πιστεύω ότι έντυσε ιδανικά τους στίχους του Καββαδία με τις νότες της. Διαχρονικά αγαπημένο μου!

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.
Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός
να κολυμπάει τα βέλη του σε διοσκορίνη.

Πουθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.


Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Μαρίζα Κωχ
Εκτέλεση: Μαρίζα Κωχ