Και η ζωή συνεχίζεται...

Οι άνθρωποι φίλοι μου, καθιέρωσαν κάποιες μέρες γιορτής που συνήθως είναι και μέρες χαράς, ξεγνοιασιάς και αγάπης. Η ανάγκη να ξεφεύγουν από την ρουτίνα αλλά περισσότερο από τα βάσανα της καθημερινότητας και στο βαθμό που οι ανάγκες το επέτρεπαν καθιέρωσαν τις λεγόμενες αργίες, μεταξύ των οποίων και τη πρωτοχρονιά. Μια μέρα η οποία λογικά δεν έχει κανένα διαφορετικό χαρακτηριστικό από τις άλλες. Έτυχε απλά να είναι η πρώτη μέρα σε αυτό που καθιερώθηκε ως μονάδα μέτρησης του χρόνου από τους ανθρώπους.

Με την ευκαιρία λοιπόν τρώμε, τρώμε, τρώμε, πίνουμε, πίνουμε, πίνουμε, ψωνίζουμε, βάζουμε τα καλά μας, βγαίνουμε έξω και ξεφαντώνουμε, ευχόμαστε ό ένας στον άλλο με μια και μοναδική προσδοκία. Ο νέος χρόνος να είναι καλύτερος από τον γέρο που φεύγει και να μας φέρει χαρά, υγεία, ευτυχία και όλα τα καλά. Λες και κάτι θα αλλάξει δραστικά, λες και από την επομένη ο καθένας δεν θα ξαναφορτωθεί το σταυρό του για να συνεχίσει τον ανήφορο του.

Ίσως σε άλλες εποχές αυτές οι γιορτές να είχαν κάποιο διαφορετικό νόημα. Σήμερα με εξαίρεση κάποιους πολύ λίγους που τις χρησιμοποιούν ως χρονικό ορόσημο για (ανά)στοχοθέτηση, για όλους τους υπόλοιπους είναι στην ουσία μια από τα ίδια. Η εμπορικοποίηση των πάντων δεν αφήνει ανέγγιχτο τίποτε. Ούτε τα ιερά και τα όσια της κοινωνίας. Σε προσωπικό επίπεδο το κυνήγι του κέρδους και γενικά του χρήματος καθορίζει τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Σε επίπεδο κρατών ο εθνικισμός και τα στενά συμφέροντα της κάθε εθνικής ομάδας υπερισχύουν του κοινού καλού και αποτρέπουν τον σχεδιασμό μακρόπνοων και αποτελεσματικών σχεδίων για την αντιμετώπιση τοπικών κρίσεων και πολέμων. Η επιβολή της ισχύος του δυνατού πάνω στον αδύνατο είναι ο ισχύον νόμος. Το πιο ωραίο που άκουσα για το νέο χρόνο λέει πως "αν ο καινούριος χρόνος μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα θα ήταν παράνομος"

Με την κατά κράτος επικράτηση του άκρατου φιλελευθερισμού είδαμε φαινόμενα όπου οι φτωχοί πλήγηκαν από τις πράξεις των πλουσίων και το κράτος έσπευσε να ενισχύσει τους θύτες αφήνοντας τα θύματα στο έλεος τους. Τα ίδια ισχυρά κράτη που βρήκαν μπόλικα δισεκατομμύρια για να ενισχύσουν τα αδηφάγα τραπεζικά μονοπώλια κλείνουν τα μάτια μπροστά στους άστεγους, τους άνεργους και τους απόκληρους των δικών τους χωρών, πόσο μάλλον για τις εξαθλιωμένες μάζες του πληθυσμού στην Αφρική και στην Ασία. Αφήνουν ανενόχλητα τα καρτέλ των βιομηχάνων και όσων έχουν συμφέροντα από τη χρήση του πετρελαίου να μπλοκάρουν τις προσπάθειες για οικολογικά αυτοκίνητα αλλά και κάθε προσπάθεια να αντιστραφεί η πορεία προς τον οικολογικό όλεθρο.

Στη γειτονική Παλαιστίνη οι εκατόμβες των νεκρών από τους αδιάκριτους βομβαρδισμούς των σιωνιστών του Τελ-Αβίβ συνεχίζονται και εκτός από τη μάνα τους κανείς δεν τους κλαίει. Η υποκρισία της διεθνούς "κοινότητας" έφτασε στο απροχώρητο. Αν οι άρχοντες της Δύσης έκοβαν ΜΟΝΟ τα κονδύλια για τα πυροτεχνήματα των γιορτασμών της πρωτοχρονιάς και επέβαλλαν στο Ισραήλ να αφήσει τη ανθρωπιστική βοήθεια που θα αγοραζόταν με αυτά να φτάσει στη Γάζα εκατοντάδες τραυματίες θα μπορούσαν να σωθούν. Ούτε αυτό το ελάχιστο δεν έκαναν.

Η εικόνα του κοριτσιού που έτρεμαν τα χειλάκια του από το τρόμο και το κρύο στη Γάζα εύχομαι να στοιχειώνει τον ύπνο των ισχυρών της γης. Εμείς δεν μπορούμε παρά να διακυρήττουμε με κάθε ευκαιρία την αλληλεγγύη μας με τους αδύνατους και τους απόκληρους όλης της γης. Πιστεύω πως μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε πλήρεις και να χαιρόμαστε πραγματικά τις μικρές χαρές από τις οποίες είναι γεμάτη η ζωή μας. Χωρίς να χρειαζόμαστε ατέλειωτα μπουφέ με φαγητά, τεράστιες γκαρνταρόπες με φανταχτερά ρούχα και γυαλιστερά πανάκριβα αυτοκίνητα τα οποία να συναγωνιζόμαστε ποιος θα τα επιδείξει περισσότερο.

Εύχομαι και φέτος να είμαστε όλοι καλά χωρίς να ξεχνάμε ποτέ ότι κάποιοι δίπλα μας δεν είναι.