27 Ιουλίου 2007

Γιατί το ΑΚΕΛ παράτησε τον Τάσσο σύξυλο;

Twisted trees by Rustee Russ

Οι αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό είναι ραγδαίες. Το ΑΚΕΛ επιτέλους, για τον ένα ή για τον άλλο λόγο αποφάσισε να απαλλαγεί από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του με τον Παπαδόπουλο. Από το επίσημο ΑΚΕΛ έχουν ακουστεί διάφοροι λόγοι για την ιστορική απόφαση να προχωρήσει για πρώτη φορά σε αυτόνομη διεκδίκηση της προεδρίας. Μίλησαν χλιαρά περί διαφωνιών με τον πρόεδρο στο κυπριακό και την οικονομική κυρίως πολιτική ως επίσης και τον κακοφανισμό τους μετά που το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ προσπάθησαν να τους φέρουν προ τετελεσμένων με την πρόωρη στήριξη του Τάσσου πριν διαβουλευτούν καν. Τι να πουν οι άνθρωποι, όταν για 5 χρόνια έβαλαν την πλάτη τους για να πατήσει και να καλοκάτσει ο Τάσσος στη δική μας πλάτη.

Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία τους να βγουν και να πουν ξεκάθαρα την αλήθεια. Περιμένουν να ανάψει για καλά ο καυγάς έτσι που όταν νοιώσουν ότι το κλίμα τους ευνοεί θα ξεστομίσουν όσα τώρα επιμελώς κρύβουν. Και τα κρύβουν επειδή ήδη η ερώτηση, γιατί δεν μας τα λέγατε τόσο καιρό, ακούγεται από φίλους και εχθρούς. Μέσα στην αναμπουμπούλα και τον φανατισμό που θα επικρατήσει πιστεύω ότι θα βγουν πολλά στη φόρα. Τον πραγματικό λόγο όμως δεν θα τον παραδεχτούν ποτέ δημόσια. Και είναι πολύ απλός: Ο φόος φέρνει κόλαση, λέει μια παροιμία. Αν τα πράγματα δεν οδηγούνταν με μαθηματική ακρίβεια στην αποδυνάμωση του ΑΚΕΛ, λόγω κυρίως της δράσης της ομάδας του προεδρικού μέσα στο κόμμα, αλλά και της πλήρους αποστασιοποίησης μεγάλης μερίδας στελεχών σε σημείο που το κόμμα να παραλύει οργανωτικά, πιστεύω ότι δεν θα υπήρχε αλλαγή πλεύσης.

Ο Χριστόφιας είχε δύο επιλογές: α) Να προχωρήσει με τον Τάσσο και να αφήσει το ΑΚΕΛ ανοχύρωτο στις ορέξεις του, και έτσι να διώξει οριστικά από το κόμμα μια μερίδα στελεχών που δεν θα άντεχαν την κατρακύλα και από τα οποία είχε προειδοποιηθεί έγκαιρα, και β) Να αποτάξει τον Τάσσο και να συσπειρώσει το κόμμα φέρνοντας κοντά το ποιο ζωντανό κομμάτι του, που κινδύνευε να χάσει οριστικά και παράλληλα να εξουδετερώσει και τη φράξια του προεδρικού στο κόμμα.

Γνωρίζοντας τον κομματικό πατριωτισμό του ανθρώπου ενδόμυχα πίστευα από αρκετά νωρίς ότι θα επέλεγε το δεύτερο. Δεν θα μπορούσε να αντέξει τη ρετσινιά του να γίνει ο άνθρωπος που συνέτεινε όσο κανείς στην αποδυνάμωση και τελικά την περιθωριοποίηση του ΑΚΕΛ ακόμα και αν αντάλλαγμα θα ήταν η σίγουρη παραμονή του στο δεύτερο αξίωμα του κράτους για πολλά χρόνια ακόμα.

Η παρέμβαση πολλών στελεχών του ΑΚΕΛ αλλά και πολλών ανέντακτων αριστερών προς την κατεύθυνση της διόρθωσης της πορείας του κόμματος ήταν καταλυτική. Τα πράγματα οδηγούνταν στη προβολή εναλλακτικής επιλογής για τους αριστερούς σε περίπτωση που το ΑΚΕΛ θα υποστήριζε Παπαδόπουλο. Αυτό θα σήμαινε ουσιαστικά διάσπαση στο ΑΚΕΛ. Και ο Χριστόφιας ουσιαστικά έμεινε με την μία και μοναδική επιλογή που θα του εξασφάλιζε όχι μόνο την ύπαρξη αλλά και την συσπείρωση του κόμματος του. Για εκείνους που έχουν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της παρέμβασης της λαϊκής βάσης νομίζω ότι είναι ένα καλό μάθημα. Όχι μόνο η νύχτα έγινε μέρα στο ΑΚΕΛ, αλλά οι δυνάμεις της λύσεις και της επανένωσης μέσα στο κόμμα απόκτησαν το πάνω χέρι, παροπλίζοντας ουσιαστικά τους εγκάθετους του προέδρου, οι οποίοι είτε λούφαξαν και μερικοί θα το παίξουν βασιλικότεροι του βασιλέως στην υποστήριξη Χριστόφια, είτε τραβήχτηκαν πίσω για να αποφύγουν τον μπάτσο.

Λοιπόν, αυτή είναι η αλήθεια φίλοι και παρόλη την πικρή γεύση που μου αφήνει το πεντάχρονο παραστράτημα και η περιπλάνηση του κόμματος της αριστεράς στους δρόμους του εθνικισμού και του απορριπτισμού δεν κρύβω ότι βλέπω ότι υπάρχει ξανά μια ελπίδα, έστω μικρή να αντιστραφεί η καταστροφική πορεία που έχει πάρει το κυπριακό πρόβλημα. Γιατί όπως έλεγα πριν κάποιους μήνες με τον Τάσσο για ακόμα πέντε χρόνια τα ΠΑΝΤΑ θα έχουν τελειώσει.

Υπάρχουν πολλές προεκλογικές παράμετροι που θα αποπειραθώ να αναπτύξω. Ελπίζω με τις δικές σας παρεμβάσεις να ανεβάσουμε το πολιτικό θερμόμετρο στη κυπριακή μπλογκοσφαιρα όμορφα και πολιτισμένα.


24 Ιουλίου 2007

Οι μέρες μου στον κόλπο


Για χαρά φίλοι μπλόγκερς. Τι και αν έλειψα 4 μήνες. Τους λίγους που με αναζήτησαν τους ευχαριστώ. Από τους άλλους δεν έχω παράπονο.

Λοιπόν άρχισε η προεκλογική περίοδος και για μας τους κράχτες (κατά το Αγρινό) έχει πολύ ψωμί. Δεν θα αρχίσω όμως να σας πρίζω με τις πολιτικές ασυναρτησίες της νήσου των αγίων. Θα ξανακάνω αρχή με εντυπώσεις από μια μικρούτσικη χώρα στην οποία αποφάσισα μετά από τζοιλλιοπόνημα πολλών μηνών να δουλέψω και να ζήσω μερικά από τα υπόλοιπα μου χρόνια. Το Κατάρ. Μια χώρα που προεκτείνεται οπως ενα μιμμίτι πάνω στη ανατολική πλευρά της Σαουδικής Αραβίας μέσα στο Περσικό κόλπο, ακριβώς απέναντι από το Ιράν. Εξ' ου και ο τίτλος του παρόντος πονήματος. Ξέρω, ο νους μερικών πήγε σε άλλο .... κόλπο.

Το Κατάρ λοιπόν έχει έκταση ελάχιστα μεγαλύτερη από την Κύπρο αλλά είναι η τρίτη χώρα στο κόσμο σε αποθέματα και η πρώτη στη παραγωγή φυσικού αερίου. Αν βάλουμε και το πετρέλαιο καταλαβαίνετε ότι δεν είναι καθόλου τυχαία που έχει το ψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα στο κόσμο. Από άποψη αναπτυξιακών έργων θεωρείται το πιο χοτ σημείο του πλανήτη. Οι άνθρωποι κυριολεκτικά τρελάθηκαν. Κατεδαφίζουν ότι είναι παλαιότερο των 10 χρονών και στη θέση του φτιάχνουν πύργους. Μια σκέτη οικοδομική τρέλλα.

Όπως ήταν φυσικό αυτή η τρέλλα και τα ντάλλαρς που έρχονται μαζί της ελκύουν όλο και περισσότερους ξένους εδώ. Ο ντόποιος πληθυσμός είναι γύρω στις 300 χιλιάδες και οι ξένοι περισσότεροι απο 500 χιλιάδες. Ένας από αυτούς τους χρυσοθήρες λοιπόν είμαι και εγώ. Σίγουρα τα λεφτά είναι ένας σημαντικός λόγος που με ώθησε να φτάσω μέχρι εδώ κάτω, όμως και μια εσωτερική ανάγκη να προχωρήσω από το επαγγελματικό σημειωτόν των τελευταίων χρόνων έπαιξε το δικό της ρόλο. Εκτενή ανάλυση των λόγων που με έφεραν εδώ θα βρείτε στο πόστ μου εδώ

Μοντέλο του όλου σχεδιασμού που γίνεται εδώ φαίνεται να είναι το Ντουμπάϊ. Έτσι έχει δοθεί σχετική ελευθερία στους ξένους, έστω και αν κάποια πράγματα αντιτίθενται στον ισλαμικό νόμο (sharia law), για να μπορέσουν να τους ελκύσουν χωρίς να τους καταγγέλουν καθημερινά για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Π.χ. οι ξένοι μπορούν να καταναλώνουν αλκοόλ σε μπάρ ξενοδοχείων ή στο σπίτι τους προμηθευόμενοι από το μοναδικό κυβερνητικό συνδικάτο διάθεσης αλκοόλ. Επίσης οι ξένες γυναίκες δεν χρειάζεται να φορούν την αμπάϊα (μαύρο ράσο) ούτε μαντηλι στο κεφάλι. Φτάνει να είναι σχετικά σεμνά ντυμένες. Πλάκα έχουν κάποιες ευρωπαίες και αμερικάνες που αφήνουν γάμπα και βυζί σε δημόσια θέα και λαόννουν τον ντόποιο αντρικό πληθυσμό.

Μια και μιλάμε για γυναίκες, είναι ενδιαφέρον να πούμε ότι η αναλογία ανδρών και γυναικών στο συνολικό πληθυσμό είναι 1.8 άνδρες για κάθε γυναίκα. Όσο αφορά τις ηλικίες 18 με 65 η αναλογία ανεβαίνει στα 2.2:1. Η χειρότερη στο κόσμο με διαφορά.

Έυκολα μπορεί κάποιος με δυσκολία προσαρμογής να πέσει σε κατάθλιψη. Αφού τις πρώτες μέρες περιπλανηθεί στα πολλά και εντυπωσιακά shopping malls, ξαφνικά αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μόνος χωρίς τίποτα να κάνει εκτός από τη δουλειά του. Το καλό είναι ότι επειδή λίγο πολύ όλοι οι ξένοι βρίσκονται στην ίδια μοίρα, παρουσιάζουν το καλύτερο εαυτό τους σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν φίλους. Ετσι τους πιο πολλούς τους χαρακτηρίζει η ευγένεια και η διάθεση να βοηθήσουν τους πιο νέους να προσαρμοστούν. Άσε που για κάποιο περίεργο λόγο ο καθένας νιώθει να είναι και πρεσβευτής της πατρίδας του, προσπαθόντας μέσα από τς πράξεις του και τη συμπεριφορά του να αναδεικνύει τα καλά της "φυλής" του. Έτσι δημιουργήθηκε μια πραγματικά πολυπολιτισμική κοινωνία με ανοχή στη διαφορετικότητα και χωρίς εμφαν΄προβλήματα που να πηγάζουν από τη συνύπαρξη τόσων κουλτούρων σε τόσο μικρό τόπο. Με αυτό δεν θέλω να δημιουργηθεί η λανθασμένη εντύπωση ότι δεν υπάρχει ρατσισμός, αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε στο επόμενο μαζί με τις εντυπώσεις μου από τη νυκτερινή ζωή στη Ντόχα.

Τώρα πάω να ετοιμαστώ για μια πεζοπορία περίπου 8 χιλιομέτρων κατά μήκος της παραλίας σε θερμοκρασία 30+ βαθμών στις 9:00 το βράδυ και με φοβερή υγρασία. Είναι βλέπεται ο μόνος τρόπος (έστω και ολίγον μαζοχιστικός) να απολέσω λιγα από τα κιλά που επισωρεύτηκαν πέριξ της κοιλιακής μου χωρας τους τελευταίους μήνες.

Φωτο 1: Villagio shopping center. Ο ουρανός που βλεπεται είναι "απάτη" Είναι ζωγραφισμένος με τετοιο τρόπο στην οροφή που σου δίνει την εντύπωση ότι είσαι έξω!
Φωτο 2: Μια άποψη της Ντόχας

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη