21 Μαρτίου 2007

Γύρνα πίσω Αποστόλη, δυο ανθρώποι όλοι κι' όλοι........

Δεν έχω δοκιμάσει τις ικανότητες μου στην περιγραφή ταξιδιωτικών εντυπώσεων. Τι να κάνω όμως, που στο προηγούμενο ποστ σας υποσχέθηκα να γράψω για το ταξίδι στη Πόλη. Έτσι θα επιχειρήσω το πόνημα. Συγχωρέστε μου τον ερασιτεχνισμό.

Πλατεία Ταξίμ. Τίποτε δεν φαίνεται να την συνδέει με τις αιματηρές οδομαχίες της Πρωτομαγιάς του 76. Τότε που μερικές εκαντοντάδες δημοκράτες διαδηλωτές έπεφταν νεκροί από τις σφαίρες των ακροβολιστών του παρακράτους και τη βία της αστυνομίας. Ανθρώπινοι χείμαρροι ξεχύνονται από και προς όλους τους δρόμους που οδηγούν εκεί. Η βροχή που πέφτει δυνατά, το κρύο και ο δυνατός ανεμος δεν φαίνεται να τους αποτρέπει από του να ολοκληρώσουν τα δρομολόγια τους. Από το παράθυρο του δωματίου μας στο ξενοδοχείο Ταξίμ Χιλλ οι καμινάδες των θερμάνσεων έκαναν πιο γκρίζο το συννεφιασμένο τοπίο και ίσα που μπορούσαμε να διακρίνουμε θολά την Ασιατική πλευρά της πόλης και τα καράβάκια στο Βόσπορο.

Η συμβία που μέσα από την TV έχει γυρίσει αμέτρητες φορές τα σοκάκια της Πόλης μέσα από τα ταξιδιωτικά της Τσόκλη, του Μαμαλάκη και άλλων, ήταν σίγουρη ότι η ταβέρνα που πήγαμε το βράδυ της άφιξης μας ήταν παλιό ελληνικό αρχοντικό. Από τα πεζούλια των παραθύρων και τα μπαλκόνια λέει, μπορείς να τα ξεχωρίσεις. Και είχε δίκιο! Μια παλιά ανάγλυφη διακοσμητική πέτρα στον τοίχο απέναντι από το τραπέζι μας, απεικόνιζε αρχαίο Έλληνα άνδρα με περικεφαλαία με την επιγραφή ΠΕΡΙΚΛΗΣ Σ'ΑΝΘΙΩΠΠΟΥ. Απομεινάρι μιας άλλης εποχής, όπως και η επιγραφή πάνω από την είσοδο του σπιτιού απέναντι που εγραφε "Τριάδας residence"......

Κατώτατος μισθός 150 κυπριακές λίρες. Όσα και οι δικές μας οι "μαυρούες". Δεν ήταν έκπληξη που το γκαρσόνι "κόλλησε" στον Τ/Κ φίλο μου ψάχνοντας νήμα που θα τον οδηγούσε στον κυπριακό κατεχόμενο "παράδεισο".

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο, ίσως το μεγαλύτερο που έχω δεί, μας έδοσε την ευκαιρεία να δούμε από απόσταση την Αγιά Σοφιά, το Τοπ Καπί και άλλα φωτισμένα μνημεία, σε μια πόλη που μοιάζει να είναι από τα πιο πυκνοκατοικημένα σημεία του πλανήτη. Περιττό να σας πω ότι τα 20 περίπου λεπτά που κράτησε η διαδρομή, ήταν πραγματικός εφιάλτης για την συμβία που τρομοκρατήθηκε από τον τρόπο που οδηγούν. Σε κάποια στιγμή μάλιστα ένας πεζός ντυμένος στα μαύρα και αθέατος μέσα στη νύκτα, που προφανώς βαριόταν να πάει στη διάβαση που βρισκόταν πιο πέρα, παρά μπίρ κουκκουπούι να μας λαδώσει τον αριστερό μπροστινό τροχό. Από την μανούβρα που έκανε ο ατάραχος ταξιτζής μας και την ταχύτητα που είχαμε, λίγο έλειψε να αναποδογυριστούμε. Αμάν! Μας καταράστηκε βλέπεται ο ανώνυμος στο προηγούμενο ποστ, να πέσει το αεροπλάνο μας ή να τρακάρουμε και να κορτώσουμε νούρο.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος λείπει. Πήγε λέει στην Αυστρία για να τον τιμήσουν με το μετάλλιο κάποιου καρδινάλιου. Κρίμα. Άκουσα ότι δέχεται όλους τους Κύπριους που επισκέπτονται την Πόλη και επιθυμούν να τον δουν. Θα είχε ενδιαφέρον.

Η Πόλη έχει πολλά, μεγάλα, πλούσια και πεντακάθαρα συγκροτήματα καταστημάτων (shopping malls), στα οποία έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε οποιανδήποτε ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Τίποτε δεν μαρτυρά την ταυτότητα του τόπου εκτός από τις καθοδηγητικές πινακίδες που είναι όλες στα τουρκικα, και την ομιλία των διπλανών σου. Την ίδια αίσθηση έχεις και όταν περπατάς σε κάποιο από τους εμπορικούς δρόμους, όπως στην Beyoglοu, ένα δρόμο με πολλά παλιά ελληνικά σπίτια, 2-3 εκκλησίες, και μόνιμα πλημμυρισμένο από χιλιάδες πεζούς, κουλουράδες, καστανάδες, λούστρους που συνθέτουν ένα μοναδικό ανθρώπινο μωσαϊκό.

Η ενδεδειγμένη επίσκεψη "προσκύνημα" στην Αγιά Σοφιά, πρέπει να πώ ότι μάλλον με απογοήτευσε. Η μεγαλοπρέπεια που φαινόταν στις φωτογραφίες που είχα δει δεν είναι πουθενά. Πέραν από το επιβλητικό της μεγεθος και την φοβερή αρχιτεκτονική της, είναι ένα ουσιαστικά άδειο οικοδόμημα ξεγυμνωμένο από τα ψηφιδωτά, τις εικόνες και όλα αυτά που φτιάχνουν την ατμόσφαιρα σε μια εκκλησιά και της δίνουν αίγλη. Ένα από τα ελάχιστα ψηφιδωτά που γλύτωσε φαίνεται στη φωτογραφία πιο πάνω. Επίσης οι μεταγενέστερες προσθήκες χάλασαν σε κάποιο βαθμό την αρμονία του αρχικού σχεδιόυ. Οι ξένοι προσέρχονταν ασταμάτητα, πλήρωναν περίπου 1.20 λιρες Κυπρου και περιηγούνταν τον χώρο που είναι σήμερα μουσειακός. Όλες και όλες μερικές δεκάδες φωτογραφίες σε κάποια μεριά του γυναικονίτη δεν καταφέρνουν να δόσουν στον επισκέπτη την εικόνα του παρελθόντος. Μάλλον καλύτερη δουλειά κάνει η φαντασία του καθενός και οι ιστορικές του γνώσεις.

Πρέπει όμως να μιλήσω για τους ανθρώπους, την συναναστροφή μας μαζί τους, τον χαρακτήρα τους, τα συναισθήματα μας. Αυτά στην επόμενη καταχώρηση.

12 Μαρτίου 2007

Πετάω!!!



Η πρώτη μετακαλοκαιρινή πτήση που στον κατάλογο των επιβατών της περιλαμβάνει και το όνομα της αφεντομουτσουνάρας μου θα απογειωθεί κάποια ώρα αύριο το απόγευμα. Τελικός προορισμός Κωνσταντινούπολη ή όπως την γνωρίζει όλος ο υπόλοιπος κόσμος Ισταμπούλ. Ακόμα και εδώ ανακαλύπτω μαρτυρία για την επιμονή των Ελλήνων να μένουν στο παρελθόν. Λες και θα ξαναγυρίσει πίσω το παλιό όνομα. Γιατί τη Χο Τσι Μινγκ δεν την αναφέρουμε πια ως Σαϊκόγκ; Επειδη οι νέοι αφεντάδες πριν 33 τόσα χρόνια αποφάσισαν να της αλλάξουν το όνομα. Εμείς το χαβά μας. Κωνσταντινούπολη! Επειδή καποιος Ρωμαίος αυτοκράτορας πριν σχεδόν 1700 χρόνια αποφάσισε να της δώσει το όνομα του (ρωμαϊκό ήταν κι' αυτό, που στη συνέχεια το πήραν οι Ελληνες και το έκαναν ελληνικό). Ποτέ δεν αναγνωρίσαμε με ειλικρίνεια τα ΔΕΔΟΜΕΝΑ της ιστορίας. Ποτέ δεν προσαρμοστήκαμε στο σύγχρονο τρόπο σκέψης. Είτε αυτό γινόταν το 1955, το 1959, το 1974, το 2004, ή το 2007. Εμείς εκεί! Στούρνοι, περιμένουμε τον μαρμαρωμένο Ρωμαίο βασιλιά να διώξει τους βάρβαρους απόγονους των Μογγόλων και να ξαναδόσει στη Πόλη την "Ελληνικότητα" της και το παλιό της όνομα.

Τέλος πάντων, με συνταξιδιώτες ζεύγος αγαπητών Τουρκοκυπρίων από τη Καρπασία οι οποίοι γνωρίζουν την Πόλη παθκιά-παθκιά ευελπιστούμε με την συμβία στις πέντε μέρες του ταξιδιού να γνωρίσουμε όχι μόνο τα αξιοθέατα αλλά και λίγο από το τρόπο ζωής αλλα κύρια τον τρόπο σκέψης των "βάρβαρων" γειτόνων μας. Υπόσχομαι στο αμέσως επόμενο ποστ να προσπαθήσω όσο πιο αντικειμενικά μπορέσω να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου. Για να είναι η περιγραφή όσο πιο πλήρης γίνεται παίρνω μαζί μου σημειωματάριο και ίσως χρειαστώ και τη βοήθεια της συμβίας....... (αδιαφορώντας για τα ανταλλάγματα που πιθανόν...... μάλλον σίγουρα...... θα απαιτήσει).

Τώρα αν με ρωτήσετε τι αναμένω θα έλεγα με αρκετή σιγουριά, που βασίζεται κυρίως στη πεποίθηση μου για την φιλόξενη νοοτροπία των γειτόνων "προαιώνιων εχθρών", αλλά και από αφηγήσεις άλλων φίλων που έκαναν την βόλτα πριν από μένα, ότι πέρα από την επίσκεψη σε μια πόλη που η ιστορία της έχει πάντα εξέχουσα θέση στις ιστορικές γνώσεις αλλά και στη καρδιά των συμπατριωτών μου, ότι θα δω μια από τα ίδια. Δήλαδή, ανθρώπους που η εγνοια τους είναι να βγεί το μεροκάματο, να βρεθεί καμιά ευκαιρία να την κάνουν, αρσενικά και θηλυκά να ψάχνουν το ταίρι, μαμάδες να βγάζουν βόλτα τα παιδιά τους, ανθρώπους να ψάχνουν το νόημα της ζωής.

Ας μην προτρέχω. Όταν ξεκινούσα για Σκωτία, Αγγλία, για Ολλανδία, για Τσεχία, Ουγγαρία, κλπ, πιστέψτε με είχα πολύ πιο δυνατό σκίρτημα. Νιώθω ότι θα πάω σε μια κοντινή γειτονιά που δεν έτυχε να ξαναπάω. Θα δείξει!

8 Μαρτίου 2007

Σε ποιους τα πουλάτε ρε....;


Έκλεισα μήνα στη απομόνωση! Τους λόγους θα τους συζητήσουμε αργότερα. Νάμαι λοιπόν και πάλι κοντά σας, παρόλο που δεν νομίζω να με πεθύμησε κανεις. Μοναδική εξαίρεση ίσως η Δρ. Ψυχία αλλά αυτή ως γνωστό έχει ψύχωση μαζί μου.

Δεν είχα διάθεση μετά από την αποψινή κατανάλωση αλκοόλης να σπάσω τη σιωπή μου, αλλά ενώ παρακολουθούσα στο κουτί τη συζήτηση για τον "πόλεμο" των τραπεζών, ξαφνικά ένα τρέϊλερ στο πάνω μερος της οθόνης, με πληροφορούσε ότι κατεδαφίζεται με απόφαση της κυβέρνησης ο τοίχος στο τέρμα της οδού Λήδρας. Αφού ξύπνησα την αποκαμωμένη συμβία να της το ανακοινώσω και να εισπράξω το νυσταλέο "αντε, μη με δουλεύεις τέτοια ώρα" ενημερώθηκα από το ΡΙΚ που διέκοψε το πρόγραμμα του ότι η πολυχρονεμένη μας κυβέρνηση αποφάσισε ότι μέχρι το πρωϊ ο τοίχος θα κατεδαφιστεί.

Μετά την πρώτη έκπληξη, και αφού ο (κατά τον Μαλαίσιο "Μη Χειρότερα) ιεροκύρηκας, Χριστόδουλος Πασιαρδής μας ενημέρωσε ότι η επιχείρηση έγινε νύκτα που τα πραγματα είναι ήσυχα προβληματίστηκα πολύ και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μας δουλευει. Αν θέλετε το πραγματικό λόγο της κατεδάφισης θα σας τον δώσω εγώ! Η παλλαϊκή υποστήριξη της έκκλησης μου στις 19 του Γεννάρη ΑΝΑΓΚΑΣΕ την κυβέρνηση του ΟΧΙ στη λύση, να προχωρήσει σ' αυτή την ενέργεια.

Καλύψτε τα μάτια σας ρε,...... μας ρίχνουν σκόνη. Φτού σας απατεώνες! Τρία χρόνια τσιμεντώνετε την διχοτόμηση και πιστεύεται ότι με την κατεδάφιση μερικών μέτρων τσιμέντου θα σας δώσουμε τα εύσημα;

Εμεις το χαβά μας. Ας αξιοποιήθει το άνοιγμα της Λήδρας για την προσέγγιση των ανθρώπων και το γκρέμισμα του τείχους στις καρδιές τους!

Related Posts with Thumbnails

Έλα στην παρέα μας

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή ! Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη ! Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ, πόκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Τεύκρος Ανθίας - Τα σφυρίγματα του αλήτη