Οι επιλογές του Χριστόφια και οι δικές μας
Το 2003 ο Δημήτρης Χριστόφιας πήρε ένα πολιτικό του οποίου οι εθνικιστικές και απορριπτικές θέσεις στο κυπριακό, δοκιμάστηκαν στη βάσανο της εκλογικής αναμέτρησης τη δεκαετία του 80 και εισέπραξαν την περιφρόνηση του λαού. Με το επιχείρημα, ότι "άλλαξε ο άνθρωπος", κατάφερε να πείσει μεγάλη μερίδα δύσπιστων αριστερών και με με τις ψήφους του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ να τον ανακηρύξει πρόεδρο από το πρώτο γύρο.
Η στάση του Τάσσου στο δημοψήφισμα έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν είχε αλλάξει ο άνθρωπος. Η μετά το δημοψήφισμα περίοδος ήταν πιο αποκαλυπτική των προθέσεων του. Η απέχθεια του απέναντι σε ομοσπονδιακή λύση ήταν το χαρακτηριστικό των πράξεων ή καλύτερα της απραξίας της κυβέρνησης σε σχέση με το κυπριακό. Η δαιμονοποίηση της αντίθετης άποψης και το κυνήγι μαγισσών που εγκαινίασε με τη περιρρέουσα, μοίρασαν το λαό σε πατριώτες και προδότες. Το ΑΚΕΛ συνέχισε να παραμένει στη κυβέρνηση και να στηρίζει τη πολιτική Παπαδόπουλου, αφού η φράξια του προεδρικού στο κόμμα κατάφερε να αδρανοποιήσει τις αντίθετες φωνές.
Άρχισε να διαφοροποιείται από τον Τάσσο στο τέλος του 2006 κυρίως σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής και άλλα επί μέρους θέματα. Την άνοιξη του 2007, φάνηκε ότι ο Χριστόφιας θα αποχωρούσε από τη τριμερή και θα τραβούσε τον δρόμο της δικής του υποψηφιότητας για τη προεδρία. Η δική μου εξήγηση είναι ότι το έκανε για δύο λόγους. Πρώτο για να αποτρέψει τη συρρίκνωση και πιθανή διάσπαση του κόμματος του και δεύτερο γιατί είχε χωνέψει πια ότι με τίποτε δεν θα μπορούσε να τραβήξει το Τάσσο σε πολιτικές και πρωτοβουλίες λύσης.
Μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ αλλά και άλλων που βλέπουν την ανάγκη να φύγει ο Τάσσος κατηγορούν τον Χριστόφια για την ανοχή και υποστήριξη που παρείχε στο πρόεδρο για 4 χρόνια και του αποδίδουν ευθύνες για την απώλεια της ιστορικής συγκυρίας λύσης όσο και για όσα αρνητικά ακολούθησαν την απόρριψη του σχεδίου. Ανάμεσα τους και η αφεντιά μου.
Ότι έγινε όμως, δεν ξεγίνεται. Πολλές από τις επιπτώσεις της πολιτικής του Τάσσου τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια είναι μη ανατρέψιμες. Όμως πιστεύω ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα να βρεθεί μια λύση που θα επανενώνει τη χώρα και το λαό. Είμαστε στο παρά πέντε.
Ο Χριστόφιας είχε δύο επιλογές. Ή να μείνει και να απολαμβάνει όσα καλά της εξουσίας θα του παραχωρούσε ο Τάσσος και να γίνει συνένοχος στο τελειωτικό θάψιμο του κυπριακού, ή να προσπαθήσει αντιμετωπίζοντας τον, να σώσει ότι σώζεται. Επέλεξε το δεύτερο. Σκεφτήκατε να επέλεγε το πρώτο; Δεν θα του πούμε μπράβο, αλλά τουλάχιστο ας δούμε πως θα αξιοποιηθεί η συγκυρία.
Δεν θα πρέπει να πάψουμε να του υπενθυμίζουμε τις ευθύνες του για την καταστροφική πορεία των 4 χρόνων. Όμως πρέπει να δούμε και τις δικές μας επιλογές από δω και μπρος. Όποιος πιστεύει ότι δεν χάθηκαν όλα θα πρέπει να δώσει κριτική ψήφο στο Χριστόφια. Πρέπει επίσης να πιέσει ώστε η πολιτική της συνεννόησης μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ να βρει επιτέλους το δρόμο της. Τουλάχιστον όσο αφορά το κυπριακό. Είναι για μένα η μίνιμουμ προϋπόθεση επιτυχούς αντιμετώπισης των προβλημάτων που επισώρευσε η πενταετία του Τάσσου.
Γιατί Χριστόφια και όχι Κασουλίδη θα το δούμε στο επόμενο.
Το έργο "Ωκεανός και ελπίδα" είναι του Αντρέα Γαλιώτου.
25 σχόλια:
Εξαπατήθηκε ο Χριστόφιας από τον Τάσσο; Δηλαδή ο Τάσσος εν τόσο έξυπνος που κατάφερε να "πείσει" τον Χριστόφια ότι "άλλαξε";
Είσαι λίγο επιεικής ή εν η ιδέα μου;
Οι ευθύνες που βαραίνουν το ΑΚΕΛ και τις επιλογές του είναι αρκετές. Κατ'εμένα θα έπρεπε να φύγει νωτίτερα από την συνκυβέρνηση αφού είδε πως -τουλάχιστον στο Κυπριακό- ο Τάσσος δεν κάνει τίποτε. Από την άλλη, δεν ξέρω αν είναι δικά μου σενάρια για να νιώθω καλύτερα για τις επιλογές του ΑΚΕΛ, αλλά νομίζω δεν θέλω να φανταστώ πως θα ήταν αυτά το 4,5 χρόνια αν δεν ήταν και το ΑΚΕΛ στα πόδια του Τάσσου... είναι κάτι που δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο.
Παρόλα αυτά του αναγνωρίζω πως απέφυγε την σιγουριά της κυβέρνησης και των 5 υπουργίων και με κίνδυνο να τα χάσει όλα στράφηκε ενάντια στον Τάσσο. Όπως λες κι εσύ, ρόλο έπαιξε και το ότι είδε τα ποσοστά του κόμματος του να σμυκραίνουν... προσωπικά δεν το θεωρώ υποκρησία αυτό. Πιστεύω πως το κάθε κόμμα θέλει να διατηρά τα ποσοστά του, είτε λέγεται ΑΚΕΛ, είτε ΔΗΣΥ, είτε οτιδήποτε άλλο.
το μεγαλο λαθος του χριστοφια ηταν εν καιρω δημοψηφισματος που συγχησε τον κοσμο του ακελ με τα τσιμεντα! Ο αναστασιαδης παρολο που εχασε πολλους ψηφοφορους και διασπαστηκε το δησυ σε 2 στρατοπεδα, δεν φοβηθηκε να πει ναι. ο χριστοφιας απο την αλλη για να μην χασει ψηφοφορους τα κανε μανταρα και συνεχισε να υποστηριζει τασσο και τωρα τραβα τα μαλλια του.
ενταξει εστω και αργα καταλαβε το λαθος του, αλλα πρεπει να μιλησει στον κοσμο για μια φορα ξεκαθαρα και να μην φοβαται για τυχον διασπαση του ακελ.
Γιώργο μου, που είδες να είπα ότι εξαπατήθηκε ο Χριστόφιας από τον Τάσσο; Ίσα ίσα, είπα "με το επιχείρημα, ότι "άλλαξε ο άνθρωπος", κατάφερε να πείσει μεγάλη μερίδα δύσπιστων αριστερών" Σε καμιά περίπτωση δεν εννοούσα ότι εξαπατήθηκε. Εξάλλου ποτέ δεν συμφώνησα με αυτή τη θέση.
Αν θέλεις την άποψη μου, είναι ότι η δίψα του ΑΚΕΛ για πραγματική συμμετοχή στην εξουσία για πρώτη φορά, και η ψευδαίσθηση που είχαν ότι μπορούν να σπρώξουν τον Τάσσο προς τη κατεύθυνση αξιοπρεπούς λύσης ήταν οι δύο κύριοι λόγοι που τους ώθησαν στη τριμερή. Επίσης η διαχρονική αντιπαλότητα με το ΔΗΣΥ έπαιξε το ρόλο της.
BRC, Γιώργο και Γιώτα, έβγαλαν τα δάκτυλα μου και η γλώσσα μου μαλλιά να γράφω και να λέω για τις αμαρτίες του Χριστόφια. Αν πάτε στη κατηγορία πολιτική, θα βρείτε κείμενα που ήμουν και πιο σκληρός και από το Γιώργο :)
Το θέμα είναι πως προχωράμε. Με ποια κριτήρια πρέπει να μετρήσει ο κόσμος τα δεδομένα που έχει μπροστά του σήμερα και να αποφασίσει ποια είναι εκείνη η επιλογή που κατά τη γνώμη του θα μας πάρει πιο μπροστά. Θα το πω για πολλοστή φορά. Φτάνει να φύγει ο Παπαδόπουλος. Αν βγει ο Κασουλίδης δεν θα στεναχωρηθώ. Προτιμώ το Χριστόφια και θα δώσω πλήρη εξήγηση στο επόμενο κείμενο μου.
Και Γιώτα μου σε παρακαλώ, αρκετό σχέδιο ΑΝΑΝ και ΝΑΙ και ΟΧΙ φάγαμε τελευταία μέσω των πολιτικών μας και οι μπλόγκερς μέσω του μπλογκ Προεδρικές 2008. Νομίζω εξαντλήθηκε το θέμα. Πάθαμε υπερανανίαση, όπως λέμε υπερκόπωση... :)
Το δημοψήφισμα έγινε στις 24 Απριλίου 2004. Δεν θα μπω τώρα στο τι προηγήθηκε και στο πως φτάσαμε εκεί, στο 76% του ΟΧΙ.
Θα πω όμως αυτό που με εξοργίζει. Θεωρώ εκ μέρους του ΑΚΕΛ όχι απλά λάθος αλλά έγκλημα, το ότι δεν αποσύρθηκε από την τριμερή καταγγέλλοντας την στρατηγική πλεύσης στις 24 Απριλίου του 2006, δηλαδή έναν ολόκληρο χρόνο μετά.
Προσωπικά και λυπάμαι που το λέω καμία εμπιστοσύνη δεν μου εμπνέει κάποιος ή κάποιοι που χρειάζονται πάνω από ένα χρόνο για να αντιληφθούν προς τα πού πάει το καράβι.
Η αποχώρηση του ΑΚΕΛ μόλις πριν από λίγους μήνες, στο «παρά πέντε» ουσιαστικά, το καθιστά παντελώς αναξιόπιστο…
Και, ξαναρωτάω…. Στα σοβαρά ήθελε ο κος Χριστόφιας παραπάνω από 12 πολιτικούς ενεργά μήνες για να αντιληφθεί ότι αρμενίζουμε στραβά;
Με μέχρι πριν από λίγο, υπερασπίζονταν με σθένος και παρρησία τις θέσεις και τη στρατηγική του Παπαδόπουλου….
Πραγματικά, δεν ξέρω πως μπορώ να τους εμπιστευθώ, με οδηγούν σε αδιέξοδο.
Η πίκρα που μας πότισε ο Χριστόφιας εκείνη την άνοιξη του 2004, δεν γλυκαίνεται με τίποτα αγαπητέ Λεξη Πένιτα.Είμαι ακόμα πολλά θυμωμένη και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να δώσω έστω "κριτική ψήφο". Πολύ λογικά είναι τα επιχειρήματα που διατυπώνεις, αλλά ο Χριστόφιας δεν είπε ακόμα "mea culpa" ούτε απέσυρε τη θέση ότι αν δεν περάσει ο ίδιος δεύτερο γύρο ψηφίζει Τάσσο.
Monachus Monachus
Ε? και αν έφευγε το ΑΚΕΛ από την κυβέρνηση ένα χρόνο μετά τι θα γινόταν? Θα άφηνε την κυβέρνηση για 2 ολόκληρα χρόνια στο τασσο και την παρέα του? Ας δούμε πως τρέχουν οι εξελίξεις από τη μέρα που έφυγε το ΑΚΕΛ από την κυβέρνηση και ας θυμηθούμε και τι έγινε το 85 μετά την απομάκρυνση του ΑΚΕΛ από την κυβέρνηση.
Το λάθος έγινε όταν πίστεψαν ότι θα μπορέσουν να ελέγξουν τον τασσο. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ενέργειες διαχείρισης του λάθους έτσι ώστε να περιοριστή η ζημία. Και το αλάξεν ο άνθρωπος σιορ δεν το είπε πρώτος ο Χριστόφιας άλλος το είπε.
Όσο για το mea culpa, ξεκολλάτε το ΟΧΙ ακούμπησε 76%, έλεος μου θυμίζετε το επιτελείο του τασσου που θέλει να απολογηθούμε για το ΝΑΙ μας.
Αγαπητέ Λεξιπένητα και υπόλοιποι,
για μένα είναι δύσκολο να ξεπεράσω τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ του δημοψηφίσματος αφού είμαι πεπεισμένη ότι η χώρα μου έχασε μια ιστορική ευκαιρία που πολύ πιθανόν να μην ξαναέχει. Οτι ο ίδιος μου ο λαός μού επέβαλε μια διχοτόμηση που εγώ δεν επέλεξα με οδηγούς Χριστόφια και τον υποψήφιο που αυτός με έπεισε να ψηφίσω. Συμφωνώ με τον Πίττα, και δεν του έχω πλέον εμπιστοσύνη, και αν και αριστερίστρια (και όχι ΑΚΕΛΙΚΗ) σκέφτομαι να ψηφίσω ένα νεοφιλεύθερο κόμμα, ήτοι Κασουλίδη, τουλάχιστον στον 1ο γύρο -εκτός αν με πείσεις για το αντίθετο :) Ιδού που με οδηγεί αυτή η χώρα του παραλόγου! Εχω τον άχτι τον Δημητράκη, και με πιάνουν τα εκδικητικά μου, να τον τιμωρήσω για τη δειλή του στάση και τη φόλα που μας τάισε με τα 'άλλαξε ο αδρωπος' και 4 χρόνια εξουσίας του χειρότερου ίσως προέδρου μας. Κακώς ίσως, αλλά κατατάξτε με στο 20 % των αναποφάσιστων. Στον Κυριακάτικο, χτεσινό, Πολίτη, σελ. 12 είχε ένα καταπληκτικο άρθρο ο Στέλιος Γεωργίου, "ένα γράμμα". Δείτε πως νιώθουμε πολλοί για το ΑΚΕΛ
Επιμένω πως αν είχαν φύγει στις 24 Απριλίου του 2005 (και όχι 2006 όπως από λάθος έγραψα πιο πάνω) και αν μετά από μία βροντερή αποχώρηση-καταγγελία είχαν ακολουθήσει ανελέητη συγκροτημένη πολιτική που να αναδείκνυε την διχοτομική στρατηγική του Τάσσου, τώρα, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα.
Το ΑΚΕΛ είχε όλη τη δυνατότητα να αντιστρέψει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και να φέρει την κοινωνία τώρα σε μία κατάσταση ανυπόμονης αναμονής για ένα άλμα μπροστά. Δεν το έκανε.
Το ΑΚΕΛ με τη μη αποχώρηση και την διαρκή στήριξη που παρείχε στον Τάσσο μέχρι πρότινος τσιμέντωσε το όχι και τη νοοτροπία «εμείς ποδά κι αυτοί ποτζεί» με τρόπο ανέλπιστο για όσους υποστηρίζουν αυτή την άποψη.
Το ΑΚΕΛ δεν ώθησε τα πράγματα στην έκρηξη ως όφειλε όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα.
Όπου οι συνθήκες ήταν ώριμες για να γίνει εδώ Βερολίνο και πτώση του τοίχους. Δίστασε, δεν τόλμησε, δεν ήθελε, δεν. ΔΕΝ!
Και στη συνέχεια, το δημοψήφισμα, το ΌΧΙ και κυρίως η παραμονή μέχρι προχθές.
Τείνω προς την άποψη της negrita αναφορικά με την επιλογή του 1ου γύρου τουλάχιστον.
Μ.Μ., Νεγρίτα και Π.Πίττα, το φαρμάκι που αναφέρει η Μ.Μ. πιο πάνω ακόμα το πίνουμε. Τα σχόλια σας εκφράζουν και τα δικά μου αισθήματα. Απλά όπως είπα και στο κείμενο δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι.
Η διαφορά μας είναι στο ότι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε σε εκείνο τον ανθυποψήφιο του Τάσσου που έχει πρακτικά τις περισσότερες πιθανότητες να τον κερδίσει, το αριθμητικό και ψυχολογικό αβαντάζ από το πρώτο γύρο. Δυστυχώς, πιθανή μάχη Τάσσου - Κασουλίδη στο δεύτερο γύρο είναι καταδικασμένη ακόμα και αν το ΑΚΕΛ αποφασίσει ψήφο κατά συνείδηση (χλωμό). Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι η αντί-ΔΗΣΥ ψύχωση είναι βαθιά ριζωμένη στις συνειδήσεις των Ακελικών και δεν θα αμβλυνθεί σε 3 μήνες ότι και να συμβεί στη προεκλογική.
AXL: Ξέρεις τι λείπει από τον Χριστόφια; Το θάρρος φίλε μου. Ο σωστός ηγέτης που έχει συναίσθηση όλων των αρνητικών που επισώρευσε η πολιτική του, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τα παραδέχεται μπροστά στο λαό (εκτός και αν τον θεωρεί πρόβατα) απολογείται και συνεχίζει με καθαρές θέσεις. Αλλαχού παραιτείται, αλλά είπαμε. Εδώ είναι Κύπρος.
Αφού δεν έφυγε πιο νωρίς τουλάχιστο θα έπρεπε να πει το μέα κούλπα στο λαό όπως το είπε στο συνέδριο και ακόμα πιο καθαρά. Και από κει να άρχιζε μια αταλάντευτη και σαρωτική εκστρατεία αποκάλυψης και αποκαθήλωσης του Τάσσου. Όχι να αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να τον ξαναβγάλει πρόεδρο αν ο ίδιος είναι εκτός 2ου γύρου.
Πολιτική με ανθρωπιά σημαίνει στο επίκεντρο της να είναι ο άνθρωπος, ο πολίτης. Αν τον πολίτη δεν έχεις το θάρρος να τον κοιτάξεις στα μάτια ποια πολιτική με ανθρωπιά μας πουλάς.
Καταλαβαίνεις πόσο πιο δύσκολο κάνει το έργο εμάς των εξωακελικών αριστερών στη προσπάθεια μας να πείσουμε για τις λίγες χιλιάδες ψήφους που του υπολείπονται; Γιατί ο ίδιος με το πολιτικό λόγο που αρθρώνει δυστυχώς δεν πείθει. (Δες την συνέντευξή του στο Πολίτη της Κυριακής 4 Νιοβρη)
Όπως βλέπεις μπορεί εγώ να αποφάσισα αλλά για ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ο Χριστόφιας πρέπει να κάμει ακόμα κάτι τις. Εξάλλου δεν φεύγει από τις αρχές του, μάλλον τις προσεγγίζει αν πολεμήσει με καθαρές θέσεις τον εθνικισμό και τους εκφραστές του.
Ρέ παιθκιά, ιδίως φίλοι αριστεριστές, μήν μου κάμετε όπως έκαμεν φίλη μου επώνυμη αριστερίστρια το 93 που δεν εψήφησεν τον Βασιλείου διότι "ούλλοι οι δεξιοί το ίδιον σκατόν είναι". Ύστερα ετραβούσαμεν τα βυζιά μας τζαι τζείνη τζαι γώ που εκαταλύσαμεν 10 χρόνια Κληριδικόν κατεστημένον, έκατσεν μας πας τους πυραύλους S300, εκούντησεν μας ενιαία αμυντικά δόγματα, εξιφτέρησεν μας με τα χρηματιστήρια, άλωσεν την κρατικήν μηχανή τζαι τους μηχανισμούς εκχώρησης κρατικών κοντράτων, έκαμεν 10 μεγάλα ντζάκια (φουκούδες για την ακρίβειαν) κυρίαρχους της κυπριακής οικονομίας. Όι ρε παίδες. Ούλλοι οι δεξιοί δεν είναι το ίδιον σκατόν. Τζιαι ο Χριστόφιας δεν είναι το ίδιον ούτε με τον Τάσσον, ούτε με τον Κασ.
Αν δεν τον ιψηφήσετε τωρά (που τον πρώτον, όι που τον δεύτερον γύρον) τζαι λείφκεται μόνον τον ψήφον σας για να φκεί, σε μερικά χρόνια θα τραβάτε τα βυζιά σας όπως την φίλη μου.
Αν τον ιψηφήσετε τζαι, πάλε θα τραβάτε τα βυζιά σας για άλλους λόγους.
Εγώ προτιμώ να τραβώ τα βυζιά μου διότι τον εψήφησα.
Να υποθέσω Ασερά ότι το 2003 εψήφισες "αλλαγή" για να φύγει ο γέρος; Καιτα βυζιά σου εν ακόμα στη θέση τους; Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαστε ακόμα μια φορά μπροστά σε αδιέξοδο, αδύναμοι να αντιδράσουμε σε αυτά που θα γίνουν για μας χωρίς εμάς. Και διερωτώμαι πόση αξία έχει τελικά η ψήφος η δική μου, η δική σου και της φίλης σου της αριστερίστριας, όταν το πουλλίν επέτασε τζαι εν φαίνεται να στρέφεται πίσω.
Μ.Μ.
MM για ότι πολιτικόν υποστήριξα στην ζωή μου δεν εμετάνωσα εκτός αυτόν που πολλά σωστά υπέθεσες, και για το οποίον σου ζητώ συγνώμην. Διότι ο ψήφος μου τζαι ο ψήφος σου, τζαι ο ψήφος του λέξιπένητα μπορεί να μεν έχουν πολλή συμασία να τους θωρείς έναν έναν μόνον του, μαζύ όμως φκάλλουν πλειοψηφίες. Και η δική μου ψήφος εχρησημοποιήθηκεν για να φκάλει πλειοψηφίαν προς ώφελος ενός απατεώνα. Οι προηγούμενες εκλογές εφανήκαν τελικά η μεγαλύτερη πολιτική απάτη που έγινεν ποττέ στην Κύπρο διότι ο Τάσσος μας υποσχέθηκεν να τον εκλέξουμεν για να διαπραγματευτεί το σχέδιον Ανάν τζαι να υπογράψει λύσην. Σου ζητώ συγνώμην για το ότι εξαπατήθηκα.
Δεν μπορώ να σου εγγύηθώ τωρά ότι ο Χριστόφιας δεν μας εξαπατά όταν λέει ότι θέλει να διαπραγματευτεί. Ανυσηχώ πολλά αν οι προθέσεις τους είναι τέλεια καθαρές αλλά δεν έχω άλλην επιλογήν από το να πιστέψω ότι υπόσχεται. Ελπίζω φίλε Monachus Monachus σε 5 χρόνια να μεν χρειαστεί να σου ξαναζητήσω συγνώμην για το τί εκάμαν με την ψήφον μου, τζαι σύ να με συχωρέσεις πραγματικά διότι το κυπριακόν θα έχει λυθεί.
Τα πάντα ρει και ουδέν μένει, δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίεις, είπεν ο Ηράκλειτος. Εγώ ελπίζω ότι το πουλλιν που επέρασεν δεν είναι το τελευταίον. Αν έχει ακόμα κανέναν που περιμένει να μην το παντήσουμεν τζαι τζείνον τζαι να μείνουμεν τζιαμέ χάσκωντας το συρματόμπλεγμαν.
M.M. το τελευταίο που πρέπει να συμβεί είναι να χάσουμε την ελπίδα. Δεν είμαι ρομαντικός. Κάθε άλλο, εκτιμώ το δύσβατο της υπόθεσης. Αλλά στη πολιτική πάντα υπάρχουν διέξοδοι. Χρειάζεται πολλή σοφία και πραγματική διάθεση για συνεννόηση, μακρυά από εθνικιστικές θέσεις. Τώρα αν ο Χριστόφιας πληρεί αυτά τα κριτήρια δεν μπορώ να σου δώσω καμιά εγγύηση. Πιστεύω σε κάποιο βαθμό, ναι. Σίγουρα περισσότερο από τον Τάσσο.
Το μη χείρον βέλτιστον ισχύει για μένα εδώ. Η αποχή σίγουρα δεν φέρνει καμιά αλλαγή.
Λεξιπένητα μην λες "δεν είμαι ρομαντικός". Δεν είναι ππουσλίκκιν να είσαι ρομαντικός. Εδώ οι κυπραίοι ομοφιλόφιλοι τζαι δειλά-δειλά χειραφετούνται τζαι ξεπαιρνούν την αντροπήν για τη φύσην τους τζαι θα αρκέψουμεν να δικαι'ολογούμεν τον ρομαντισμόν; Εμέναν αν με πείς ρομαντικόν που θέλω να ξαναενωθεί η Κύπρος θα σου πω ευχαριστώ για την εκτίμησην. Άμαν θκιαβάσεις καλά το κείμενον του monachus δεις ότι δεν έθαψεν τέλεια την ελπίδαν. Γράφει "το πουλλίν επέτασε τζαι εν φαίνεται να στρέφεται πίσω". Αυτόν το "φαίνεται" κρύφκει μεγάλην ελπίδαν πίσω του. Επειδή μπορεί ναν η τελευταία, ο Μonachus ίσως να την προσέχει απο τους κακούς.
Αρέσκει μου που όλοι αναφέρονται στα της εκλογής τΑΣΣΟΥ και στα του δημοψηφίσματος ωσάν να είναι η πρώτη φορά που το ΑΚΕΛ έκαμε τέτοιο λάθος.
Τα ίδια κακκά έκαμε και με το "μίνιμουμ" και τις τότε εξελίξεις στο Κυπριακό ... και να δείτε που αν αποτύχει να βγει θα πει τις ίδιες δικαιολογίες που χρησιμοποίησε τότες.
Όλοι οι από πάνω ξεχνάτε ότι άμα πετάξεις λλία ψίχουλα χαμέ, το πουλλίν έρκετε ξανά τσιαι τρώει, εκτός τσιαι στερέψαμεν εμείς τσιαι που ψίχουλα τσιαι που ελπίδα.
Το πρώτον πράμαν που πρέπει να κάμετε ένει να κάτσετε να σκεφτείτε ποιος που τους θκυο εν καλλίτερος για να κάμει τούτην την δουλειά. Αν ο νους σας τζαι η καρκιά σας λαλεί Κασουλιδης να πάτε να τον ψηφήσετε, αν ο νους σας τζαι η καρκία σας λαλεί Χριστοφίας να πάτε να τον ψηφήσετε τούτον. Το γιατί έκαμεν έτσι; γιατί άλλοσπως; ετέλιωσεν τζαι τούτα που λαλείτε εν κιστήματα που δεν έχουν διαφοράν που τζείνα που λαλούν τούτοι οι κεντικελένιες που θέλουν συγγνώμη για τo ΝΑΙ μας.
Εμέν ο νους μου τζαι η καρκία λαλεί εν το γύριν των Κυπραίων να κυβερνήσουν.
Ξέρω την ώραν που θα τον σταυρώνω εννά πόνω που την κουρία ως τα νύσια για τζίνα που έκαμεν τζαι που εν έκαμεν τα τελευταία πέντε γρόνια, αλλά πάλε προτιμώ την Κύπρον τζαι το τσαλαπάτημαν της αξιοπρέπειας μου.
Θκιάολε μαύρε εκλαμουρίστικα παλέ.
Τα λάθη του ΑΚΕΛ εν γνωστά, εν τζαμαί, εν φεύκουν. Εγώ όμως, όπως και τόσοι άλλοι αριστεροί υπήρχε περίπτωση να ψηφίσουμε Τάσσο το 2003 αν κάθε 5 λεπτά δεν έφκαιννε στην τηλεόραση να μας λαλεί σαν ποίημα "θέλω λύση με βάση το σχέδιο αναν" ;;; Όχι, δεν θα τον ψηφίζαμε. Ο άνθρωπος ΑΛΛΑΞΕ. Έγινε πιο έξυπνος από ότι ήταν παλιότερα. Και μας εγέλασε ούλλους. Έπρεπε να φύγει ο Χριστόφιας που το 2005 και όχι να περιμένει να γίνει 2007. Που την άλλην, δεν θέλω καν να σκέφτομαι πως θα ήταν ο Τάσσος και ο τόπος χωρίς τον Χριστόφια μέσα στα πόθκια του.
Αλλά δεν καταλάβω τι καλύτερο έκαμεν ο Κασούλας και ο ΔΗΣΥ. Επειδή δηλαδή εφύαν που το εθνικό συμβούλιο που μόνοι τους για να μεν έχουν ευθύνη για ότι γίνει, εν καλλύτεροι; Εν έτσι που δείχνουν την υπευθυνότητα τους; Με το να απαλλάσουν εαυτόν από τις ευθύνες; Όξα αναλάβαν ποττέ τους ευθύνη για το ΧΑΚ, για το ρουσφέτι που έγινε επιστήμη, για το ότι ήθελαν επανένωση της χώρας αλλά ταυτόχρονα ο Χάσικος εδίεννεν αβέρτα στεφάνια στους πραξικοπηματίες;;; Τούτα τα διχαστικά εξιχάσαν τα κάποιοι;
Εγώ ξέρω πως "είχε" κάθε λόγο να μείνει εκεί που ήταν το ΑΚΕΛ. Κυβέρνηση, με τα 5 υπουργεία του κτλ κτλ κτλ. Έφυεν όμως, κι ας τα χάσει ούλλα. Και κακά τα ψέματα, πολλά καλά έκαμεν τζαι έφυεν. Δεν κατάφερε να εμποδίσει τον Τάσσο να κάμει τζίνα που έκαμεν. Τζαι εν τζαι ο μόνος που μπορεί να καλλιεργήσει κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ εμάς και των ΤΚύπριων άλλωστε. Ο ΜΟΝΟΣ. Θα ψηφίσω συναγερμό στην ανάγκη, αλλά πάντα θα με χαλά η ιδέα να έχω έναν πρόεδρο ζάμπλουτο, που τρώει με χρυσα παχαιροπίρουνα και που ούτε καν εμπήκεν στον κόπο να πάει να δει τους κτηνοτροφους μας, έστω και για προσγέλιο. Στους πυρόπληκτους επίεν, στους συγγενείς της Ηλιος επήεν, στο χωρκό του Αβέρωφ επήεν, παντού πάει... στους κτηνοτρόφουν εν επάτησεν. Βλέπετε, εν πολλά χωριάτικο πράμα για έναν Κασουλίδη τούτο... τι γυρεύκουν τα σαλόνια στα αλώνια άλλωστε;
Τελοσπάντων... ο καθένας με τις ευθύνες του. Ουδείς ανάλθαστος και ουδείς τέλειος. Το θέμα είναι να φύγει ο Τάσσος όμως που τζαμαί γιατί αν μείνει, εν καλ΄΄υτερα να φύουμε εμείς.
Ωραίος,φίλε Lexi_penitas.Τελικά ίσως να μεν τα καταφέρει τόσο εύκολα ο Τάσσος να ξαναφκεί,όσον υπάρχουν ανθρώποι που ελπίζουν για κάτι καλύτερο.Άρεσεν μου τζαι τζίνο που είπες για την πολιτική της συνεννόησης ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ,δεν ξέρω αν είναι ουτοπικό αλλά εν η μόνη λύση.Πέριμενω να δώ την συνέχεια με το "Γιατί Χριστόφια και όχι Κασουλίδη"!
Έχετε δίκαιο, φίλοι μου, για το παραθυράκι ελπίδας που θέλω να αφήσω, επειδή (κλισέ) η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και επειδή είμαι φύσει αισιόδοξο άτομο. Είμαι όμως και πολύ απογοητευμένη και θυμωμένη, όπως όλοι μας, γιατί ζούμε σε ένα τόπο που οι προτεραιότητες των παραπάνω εν τα χρήματα και η μοιρασιά της (όποιας) εξουσίας. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι μπορούμε πια να αλλάξουμε τον κόσμο, όπως πριν μερικά χρόνια πιστεύαμε. Είπαμε όμως. Όσο ζούμε ελπίζουμε. Μακάρι να φύει ο Τάσσος και η παρέα του και τα ξαναλέμε.
Μ.Μ.
Να ψηφίσει το ΑΚΕΛ υποψήφιο του ΔΗΣΥ και αντίστροφα εν το θωρώ. Εν τόσο το χάσμα που τους χωρίζει (νομίζουν) που το πιθανόττερο είναι στο 2ο γύρο να ξεχάσουν τζιεινα που ελαλούσαν πριν τες εκλογές τζιαι να παν σσυλλόβροτοι στον Τασον. Φκάρτε με ψεύτην, αλλά εν θωρώ φως στην άκρη του τουνελ...
Μια παρέμβαση μου σύντομη και διαφορετική για ν’ αλλάξουμε και λίγο παραστάσεις…
Aceras και λοιποί βυζοτραβηκτές ή βυζοποτανιστές, (από το ποτανιώ που σημαίνει τεντώνω, τραβώ) …
Τράβα τράβα τόσον τζιαιρόν τα βυζιά σας εν τα πονήσετε; Ένε βυζοπονήσετε όπως παθαίνουν οι κουέλλες; Φαντάζομαι πως εν ννα κρεμμαστήκαν τζιόλας (τα βυζιά σας) που το πολλίν το τράβημα!
Παρεπιπτόντως, μια και περί βυζίων η κουβέντα μας και ένεκα του ότι ζούμε και στην εποχή των μεγάλων, βαθυτάτων και αποκαλυπτικότατων ντεκολτέ, με τα οποία και εν πλήρη διαφάνεια τα ωραία θήλεα μας παρουσιάζουν του στήθους τους τα κάλλη, επιθυμώ να επισημάνω τους κινδύνους που ελλοχεύουν για μας τα αρσενικά από τέτοιες θεάσεις, ήτοι να αλληθωρίσουμε ή να μας βγουν τα μάτια έξω. (Μάλλον απ’ εδώ θα προήλθε και η πονηρή έκφραση “αυτοί βγάζουνε τα μάτια τους” που μας ήρθε από την Μητέρα Πατρίδα!)
Εσύ, αγαπητέ Aceras, που ξέρεις τα πολλά τζι’ ο νους σου κατεβάζει, και μελετάς και γράφεις και στην κυπριακή διάλεκτο, ξέρεις πως βγήκε η έκφραση “τραβώ τα βυζιά μου”. Μήπως από το κλάψιμο του νεκρού προ και κατά την κηδεία, όπου οι πενθούντες κτυπιόντουσαν; (Πάντως ο Λάμαχος δεν αναφέρει την έκφραση αυτή το βιβλίο του “Λεξικό Κυπριακής Φρασεολογίας”.
Τέλος με τα λεγόμενα του ο Aceras δηλ.:
“… Ύστερα ετραβούσαμεν τα βυζιά μας τζαι τζείνη τζαι γώ που εκαταλύσαμεν 10 χρόνια Κληριδικόν κατεστημένον, έκατσεν μας πας τους πυραύλους S300, εκούντησεν μας ενιαία αμυντικά δόγματα, εξιφτέρησεν μας με τα χρηματιστήρια, άλωσεν την κρατικήν μηχανή τζαι τους μηχανισμούς εκχώρησης κρατικών κοντράτων, έκαμεν 10 μεγάλα ντζάκια (φουκούδες για την ακρίβειαν) κυρίαρχους της κυπριακής οικονομίας.”, προσπαθούσε να μεταφέρει το μήνυμα ότι το κυπριακό δεν πρέπει να είναι το μοναδικό μας κριτήριο για τις επιλογές μας για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές και ότι πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη και την κοινωνικοοικονομική πολιτική των υποψηφίων προέδρων. Προ πάντων ποιος από αυτούς πραγματικά μπορεί (όντας ο ίδιος προερχόμενος από το λαό) να νοιαστεί για το λαό. Και τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια! Ο Δημήτρης Χριστόφιας φυσικά!
Ματαίως όμως φίλε Acerαs! Κανένας εν σου βάλλει ούτε ‘φτιν ούτε τζιαι άσhερον! Κακώς, πολύ κακώς!
Anef_oriwn
14/11/2007 – 6:00 μ.μ.
@ BRC,
Ώρες ώρες παρατηρώ κάτι πολύ όμορφα στοιχεία στα γραφόμενα σου (“όμορφα” με βάσει τη δικιά μου υποκειμενική κρίση) σε σχέση με αλλά που φαντάζουν τελείως απογοητευτικά. Τούτη η αντίφαση είναι ενδεικτικό της πάλης και του προβληματισμού που γίνεται μέσα σου, μεταξύ του αριστερού παρελθόντος σου και της ακελικής ίσως καταγωγής σου από τη μια και του εκσυγχρονιστικού χωρίς σύνδρομα, ταμπού και προκαταλήψεις, προσώπου που θέλεις να παρουσιάζεις κάτω από την πίεση της γοητείας και της σαγήνης που προσφέρει η μπουρζουαζία από την άλλη. Στην ουσία αυτός είναι ένας προβληματισμός (ένα δίλημμα, μπορεί και τρίλημμα) που λίγο πολύ αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή, εμείς οι αριστεροί, αμφιταλαντευόμενοι μεταξύ της αλήθειας που μας δίνει η αριστερή (μαρξιστική, διαλεκτική) ανάλυση των γεγονότων (η οποία κοντολογίς μας λέει πως πίσω από κάθε ενέργεια ή πράξη υπάρχουν ή κρύβονται συμφέροντα) και της λεγόμενης σύγχρονης και πέραν από δογματισμούς ευρωπαϊκής ανάλυσης.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι από τη μια αρνητικές σου θέσεις όπως:
1. “…Οι ευθύνες που βαραίνουν το ΑΚΕΛ και τις επιλογές του είναι αρκετές …”
2. “… Κατ'εμένα θα έπρεπε να φύγει νωτίτερα από την συνκυβέρνηση αφού είδε πως -τουλάχιστον στο Κυπριακό- ο Τάσσος δεν κάνει τίποτε.”
3. “…Τα λάθη του ΑΚΕΛ εν γνωστά, εν τζαμαί, εν φεύκουν…”
και από την άλλη θετικά και εποικοδομητικά σχόλια όπως:
1. “…απέφυγε την σιγουριά της κυβέρνησης και των 5 υπουργίων και με κίνδυνο να τα χάσει όλα στράφηκε ενάντια στον Τάσσο.”
2. “…Όξα αναλάβαν ποττέ τους ευθύνη για το ΧΑΚ, για το ρουσφέτι που έγινε επιστήμη, για το ότι ήθελαν επανένωση της χώρας αλλά ταυτόχρονα ο Χάσικος εδίεννεν αβέρτα στεφάνια στους πραξικοπηματίες;;;”
3. “…Τζαι εν τζαι ο μόνος που μπορεί να καλλιεργήσει κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ εμάς και των ΤΚύπριων άλλωστε. Ο ΜΟΝΟΣ.”
4. Το περιεχόμενο του μηνύματος σου στο post “Γιατί Χριστόφιας και όχι Κασουλίδης;” με ημερομηνία 15/11/2007 – Ώρα 8:07 μ.μ.
Εγώ πάντως (και το δηλώνω ευθαρσώς), ούτε στον πρώτο ούτε και στο δεύτερο γύρο θα ψηφίσω για Πρόεδρο ένα “… ζάμπλουτο, που τρώει με χρυσα παχαιροπίρουνα και που ούτε καν εμπήκεν στον κόπο να πάει να δει τους κτηνοτροφους μας,” (όπως λες κι εσύ) και οποίος θα λειτουργήσει λίγο πολύ με τον τρόπο που περιγράφει ο Aceras στο μήνυμα του στις 12/11/2007 – 10:25 μ.μ., αναφερόμενος στη 10ετη διακυβέρνηση Κληρίδη δηλ. ότι “… εκαταλύσαμεν 10 χρόνια Κληριδικόν κατεστημένον, έκατσεν μας πας τους πυραύλους S300, εκούντησεν μας ενιαία αμυντικά δόγματα, εξιφτέρησεν μας με τα χρηματιστήρια, άλωσεν την κρατικήν μηχανή τζαι τους μηχανισμούς εκχώρησης κρατικών κοντράτων, έκαμεν 10 μεγάλα ντζάκια (φουκούδες για την ακρίβειαν) κυρίαρχους της κυπριακής οικονομίας.”
Καλό σας βράδυ και ότι ποθείτε να το πάθετε!
Anef_oriwn
16/11/2007 – 00:20 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου